Sztandar Biblijny nr 151 – 2000 – str. 71
Dz.Ap. 27:40 – „A wyciągnąwszy kotwice, puścili się na morze; a (w tym samym czasie) rozpuściwszy zawiasy sterowe i podniósłszy żagiel po wietrze, mieli się do brzegu”. Wszystko to nie mogło oczywiście stać się w jednej chwili, momentalnie, lecz wszystko to stało się w tym samym okresie.
Rzym. 3:12 – „Wszyscy się odchylili, wespół [hama] się stali nieużytecznymi, niemasz ktoby czynił dobrze, niemasz aż do jednego”. W ten sposób opisane jest postępowanie grzeszników od upadku w Edenie, co najmniej aż do dni świętego Pawła. A zatem słowo hama oznacza w tym wersecie okres ponad 4000 lat.
Kol. 4:3 – „Modląc się społecznie [hama, w tym samym czasie, gdy oni mają „w modlitwach trwać, czując w nich z dziękowaniem” – w. 2] i za nami”. Chodzi tu oczywiście o okres.
1Tes. 5:10 – „Który umarł za nas, abyśmy lub czujemy lub śpimy, wespół [hama] z nim żyli”. „Życie w tym samym czasie z Chrystusem”, o którym tutaj mowa, nastąpi w wieczności po zmartwychwstaniu. Nie może to odnosić się do tego życia, ponieważ błogosławieństwo wiecznego życia z Chrystusem dotyczyło nie tylko czuwających wiernych, a więc żyjących, lecz także śpiących wiernych, to jest zmarłych.
1Tym. 5:13 – „Owszem [hama, w tym samym czasie] też próżnując uczą się chodzić od domu do domu; a nie tylko są próżnujące, ale też świegotliwe, niepotrzebnymi rzeczami się bawiące, mówiąc, co nie przystoi”. Hama oczywiście wskazuje tutaj na okres, gdyż rzeczy, o których mowa, nie mogą wystąpić w jednej chwili.
Filem. 22 – Zaraz [hama, w tym samym czasie] mi też i gospodę zgotuj”. W poprzednich wersetach święty Paweł prosił Filemona, by traktował przysłanego mu niewolnika Onezyma jako brata, będąc pewnym, że uczyni on nawet więcej, niż jest o to proszony (w. 21). Apostoł poprosił, by w tym samym czasie, kiedy Filemon będzie okazywał Onezymowi miłość braterską i dobroć, przygotował także mieszkanie dla Pawła, gdyż miał on nadzieję, że Pan pozwoli mu na wizytę u Filemona w odpowiedzi na jego modlitwy.
Tak więc, we wszystkich pozostałych przypadkach użycia w Piśmie Świętym słowa hama oznacza ono raczej wykonywanie pewnych czynności w tym samym okresie, niż jednocześnie, w tej samej chwili. A zatem słusznie wnioskujemy, że w 1Tes. 4:17 „wespół zachwyceni” (hama, w tym samym czasie) znaczy, iż „pomarli w Chrystusie” (śpiący święci – 1Kor. 15:18) i żyjący święci zostaną zabrani do nieba nie w tej samej chwili (jak to niektórzy błędnie wnioskują i tak nauczają), lecz w tym samym okresie.
ZABRANIE DO NIEBA: PRZED CZY PO UCISKU?
Od wielu lat trwa spór i dyskusja odnośnie czasu wzięcia Kościoła do nieba: przed czy po „wielkim uciśnieniu”. Pismo Święte wskazuje, że święci mieli spodziewać się pewnej miary ucisku (Jan 16:33; Dz.Ap. 14:22; Rzym. 5:3-5; 8:35; 12:12; 2Kor. 1:4; 7:4; 2Tes. 1:4; Obj. 2:10). Ale co ze szczególnym uciskiem, wielkim uciskiem, teraz przy końcu wieku? Czy mieli oni spodziewać się ominięcia go całkowicie, przejść przez jego część czy też przez cały ucisk?
Są w Piśmie Świętym wyraźne wskazówki, że niektórzy członkowie ciała Chrystusowego będą świadkami zbierania się burzy ucisku i uczestnikami pewnych jego części. Niemniej jednak Pismo Święte także dowodzi, że wszyscy członkowie ciała zostaną całkowicie zabrani, uwolnieni i wywyższeni do wspaniałego stanu duchowego przed nadejściem najcięższych części ucisku (Mat. 24:21).
Ustępem, który to proroczo pokazuje, jest Psalm 46. Święci są przedstawieni jako będący w czasie wielkiego uciśnienia na świecie – ucisku – jako mówiący: „Bóg jest ucieczką i siłą naszą [On udzieli im mocy do trwania pośród znośnych utrapień, osłoni ich i zapewni drogę ucieczki od tych, które byłyby dla nich zbyt trudne do zniesienia – 1Kor. 10:13], ratunkiem we wszelkim ucisku najpewniejszym.
Przetoż się bać nie będziemy, choćby się poruszyła [wstrząsnęła, zdezorganizowała i przeminęła – Żyd. 12:26, 27] ziemia [symbolizująca obecną organizację społeczeństwa ludzkiego], choćby się przeniosły góry [królestwa, rządy tego obecnego złego świata] w pośród morza [anarchiczne, nie pozwalające sobą rządzić masy ludzkie]; Choćby zaszumiały, a wzburzyły się wody jego [skłócone i zwalczające się obozy], i zatrzęsły się góry [królestwa] od nawałności [powstania mas przeciwko klasom uprzywilejowanym] Jego.