Sztandar Biblijny nr 149 – 2000 – str. 52
– i długich zjazdów; Sobór w Bazylei trwał 18 lat!
Jeśli chodzi o Nehemiasza, wykonywał on połączoną pracę religijną i świecką, gdyż usiłował nawrócić lud do spuścizny, którą Bóg dał mu w Zakonie, a jeśli chodzi o Husa, jego praca również była świecka i religijna znajdująca oparcie w Czechach.
HUS POTĘPIAŁ ŚWIATOWOŚĆ
Hus potępiał światowość systemu papieskiego. Potępiał zwierzchność papieża i jego świeckie majętności. W łonie sfery papieskiej również znajdowali się (tak zwani) reformatorzy, którzy walczyli o supremację. Prawda często znajdowała się pośrodku.
W tym okresie Hus poniósł męczeńską śmierć. Został spalony na stosie w 1415 roku podczas Soboru w Konstancji. W pewien sposób to wydarzenie było świadectwem jego pracy. Jak zauważyliśmy wcześniej, jego praca po tym zamarła, chociaż później pojawiło się wielu jego naśladowców. Podobnie wkład jego odpowiednika, Nehemiasza, zniknął ze sceny. Dość osobliwe jest to, że gdy Nehemiasz wrócił do króla, pozostał tam przez jakiś czas, a później powrócił do Jerozolimy, lecz nie wiemy, co działo się z nim potem. Jednak jego praca była skuteczna.
Nehemiasz zakończył odbudowę na krótko przed siódmym miesiącem, który jest pierwszym miesiącem roku świeckiego. Jest to zapisane u Nehemiasza 6:15 „A tak dokonany jest on mur dwudziestego i piątego dnia miesiąca Elul, pięćdziesiątego i drugiego dnia.” W rozdziale 8 dowiadujemy się, że lud zebrał się, najprawdopodobniej pierwszego dnia siódmego miesiąca, nazwanego Tiszri.
WPŁYW MORAWIAN
Praca Jana Husa pozostawała w uśpieniu przez lata, aż do czasu, gdy została ożywiona przez hrabiego Zinzendorfa (1700-1760) i Morawian, denominację protestancką, która kontynuuje ideały dawnych Braci Czeskich. Morawianie istnieją od ustanowienia tej wspólnoty w 1722 przez hrabiego von Zinzendorfa w jego posiadłości w Saksonii. W doktrynie oni są bliscy Luteranizmowi, ale mają prostszą hierarchię kościelną i liturgię. W obrzędach wspólnoty istotne jest śpiewanie pieśni. Od lat trzydziestych XVIII wieku jej członkowie byli aktywnymi misjonarzami; Jan Wesley opisał swoje doświadczenia wśród nich. Istnieje liczna wspólnota Morawian w Stanach Zjednoczonych, gdzie oni prowadzą szkołę nauk wyzwolonych, powiązaną ze swoim kościołem. (Kolegium to znajduje się w Bethlehem w Pensylwanii, niedaleko naszej siedziby w Chester Springs). Liczą sobie niemal 500 tysięcy członków na całym świecie.
ŚWIĘTO TRĄB
W 4 Mojżeszowej 29:1, a także w 3 Mojżeszowej 23:24 znajdujemy coś, co nazywa się Świętem Trąb (lub trąbek). Było to najprawdopodobniej jednodniowe święto, o którym jest mowa począwszy od Nehemiasza rozdział 7:73: „A gdy nastał miesiąc siódmy, byli synowie Izraelscy w miastach swoich. Zebrał się tedy wszystek lud jednostajnie na ulicę, która jest przed bramą wodną i rzekli do Ezdrasza, nauczonego w piśmie, aby przyniósł księgi zakonu Mojżeszowego, który był przykazał Pan Izraelowi”. Było to w siódmym miesiącu, pierwszego dnia. Później lud obchodził święto zwane Świętem Namiotów (Nehemiasz 8:15): ” …[wynijdźcie] na górę, a nanoście gałęzią oliwnego, i gałęzią sosnowego, i gałęzią myrtowego, i gałęzią palmowego, i gałęzią drzewa gęstego, abyście poczynili kuczki, jako jest napisane. Przetoż wyszedł lud …” itd. (Ono jest także nazywane Świętem Kuczek).
NEHEMIASZ WYOBRAŻA TAKŻE JEZUSA
Możemy zaczerpnąć z tego jeszcze inną lekcję. Nehemiasz z tego punktu widzenia reprezentuje naszego Pana Jezusa teraz, na początku Wieku Tysiąclecia, gdy Święto Trąb ogłasza to wspaniałe posłannictwo Jubileuszowe, „Zatrąbcie w trąbę, zatrąbcie”.
W związku z Nehemiaszem otrzymaliśmy tę lekcję, kiedy w trąbę jubileuszową trąbią różne jednostki teraz przy końcu tego Wieku i gdy mamy naszego Pana jako „namiestnika”, i anty-typiczne Święto Trąb, jak już tu wzmiankowaliśmy. „Idźcież, jedzcie rzeczy tłuste a pijcie napój słodki, a posyłajcie cząstki tym, którzy sobie nic nie nagotowali; albowiem święty jest dzień Panu naszemu. Przetoż się nie frasujcie; albowiem wesele Pańskie jest siłą waszą”.
Nehemiasz, przedstawiając Jezusa, wielkiego Namiestnika wszechświata i Namiestnika ziemi,