Sztandar Biblijny nr 149 – 2000 – str. 51
tonem Najwyższego Kapłana i był nieco „ponad” ludem. W ten sposób o tym mówią historycy. Nie mam pewności, czy tak było, lecz wielu historyków Biblijnych w ten sposób widzi te rzeczy.
RÓWNOLEGŁOŚCI CZASOWE
Trochę informacji wstępnych na temat równoległości: należy zwrócić uwagę na trzy teksty – Izaj. 40:1, 2; Jer. 16:18; Zach. 9:12. W każdym z nich użyte jest słowo „dwójnasób”. W tekście z Izajasza jest ono przetłumaczone z hebrajskiego słowa kefel, co zawiera myśl „składania na pół” lub odpowiednika’, w tekstach z Jeremiasza i Zachariasza, słowo miszna nasuwa myśl o znaczeniu powtarzania się (w czasie i ogólnej charakterystyce). Daje to podstawy do zrozumienia następującej równoległości.
RÓWNOLEGŁOŚC JANA HUSA
W różnych równoległościach, które już poznaliśmy, jest coś, co nazwano równoległościami 1845 lat (zobacz wykres na tej stronie, zwróć uwagę na dwa duże leżące obok siebie łuki).
Jeśli weźmiemy 1845 lat po roku 455 przed Chrystusem (tj. 454 z ułamkiem), otrzymamy rok 1391 po Chrystusie. Wybitnym reformatorem tego roku był Jan Hus. Służbę Pańską wykonywał na terenie Czech.
Jan Hus był ostatnim reformatorem sardyjskiego Kościoła, w którym były podejmowane próby reform przez jednostki, jako odmienne od dużych grup, które dokonywały reform podczas filadelfijskiego okresu Kościoła.
[Jak można zauważyć, Marsyliusz rozpoczął dzieło reformy wcześniej, w 1309 roku, a w 1324 roku kontynuował je wydając epokową książkę „Obrońca pokoju”. Jego działalność była bardzo znacząca i zapoczątkowała reformację przez jednostki, lecz nieco później zanikła.]
Podczas powstawania odstępstwa i klerykalnej atmosfery życie religijne ludzi popadło w stan rozkładu, zupełnie tak samo, jak mury Jerozolimy. Kościół stał się nieco nienaturalny i nieaktywny. W tym czasie pojawił się Jan Hus, współczesny i zwolennik wielkiego Jana Wycliffe’a, tłumacza Biblii, którego nazwisko jest dziś uwiecznione w działalności fundacji Wycliffe Bibie Translators. (Systematyczna nauka Husa w większej części wywodziła się od Wycliffe’a).
Hus rozpoczął walkę przeciwko nadmiernej władzy papieskiej. Przywrócił świadomość religijną w kościele na szeroką skalę. Prowadził spory z klerem, profesorami uniwersyteckimi oraz arcybiskupami praskimi. To jest w przybliżeniu równoległe do dyskusji, jakie miał Nehemiasz z możnymi książętami na terenach otaczających Jerozolimę. (Sanballat i Tobiasz – oraz inni książęta – starali się utrudniać Nehemiaszowi pracę, a Nehemiasz miał odwagę, nadzieję i radość w Panu, by iść dalej i wykonać dzieło, które Bóg mu wyznaczył).
PRZERWANIE TEGO DZIEŁA
Wracając do naszej wcześniejszej równoległości, przypomnijmy sobie, że prace zostały wstrzymane. Istotnie, o Nehemiaszu szerzyły się opowieści, iż usiłuje osiąść w Jerozolimie jako niezależny monarcha. Złośliwe listy do króla Artakserksesa skłoniły go do wydania rozkazu przerwania prac.
Podobnie było z Janem Husem. W samym kościele były wówczas różne grupy tak zwanych reformatorów. Powodowało to wiele kontrowersji