Sztandar Biblijny nr 145 – 2000 – str. 23
naucza o zmartwychwstaniu istoty. Średniowieczna definicja zmartwychwstania podaje, że każde ciało, które zaznało śmierci – mięśnie, kości i krew – powstanie ponownie. Współczesna nauka udowadnia niewykonalność takiego twierdzenia. Pismo Święte oznajmia, że umarli powstaną. W 1Kor. 15:35 Paweł stawia pytanie: „W jakim ciele [umarli] wychodzą?” Jego odpowiedź jest następująca: ziarno, które zostało wsiane, musi najpierw umrzeć, aby mogło wydać roślinę. Kiedy nowy porost wyda nasienie, mamy pierwotne życie w ciele podobnym do tego, które umarło – podobnym, ale nie identycznym. Tak samo dzieje się w zmartwychwstaniu umarłych.
Zdrowy rozsądek naucza, że z grobu nie może wyjść to samo ciało. Podajmy ilustrację: kanibal zjada inną ludzką istotę i przyswaja ciało zjedzonego. To którego z nich ciało zmartwychwstałoby? Czy Bóg wziąłby kawałek z jednego ciała, aby wypełnić nim ciało tego drugiego?
POWSTANĄ DWIE GRUPY
Dalej w swoim wywodzie Paweł pokazuje różnicę między dwoma zmartwychwstałymi ciałami – ziemskim i duchowym. Radujemy się, że nasz Ojciec da nam lepsze ciała, aniżeli te, które mamy obecnie.
W wersecie przewodnim Paweł wymienia dwa rodzaje zmartwychwstania: „Chrystus jako pierwiastek, a potem ci, co są Chrystusowi, w przyjście [obecność] jego”. Zauważ, że werset 23 nie zawiera żadnego czasownika. Aby dojść do brakującego słowa musimy zbadać werset 22, w którym znajdziemy je w wyrażeniu „[wszyscy] ożywieni będą”. Zauważ także, iż ten czasownik jest w czasie przyszłym. Przecież Paweł napisał te słowa 25 lub więcej lat po zmartwychwstaniu Jezusa. W wersecie 19 jest mowa o Jezusie, ale w wersecie 22 o większym Chrystusie – rzeczywistej [głowie] i ciele. Chrystus jest słowem wywodzącym się z greckiego słowa pomazany. Jezus był pomazany Duchem Świętym pochodzącym od Boga (Dz.10:38; Izaj. 61:1). Ale czy Jezus był tylko jedynym pomazanym? Nie. W Dniu Pięćdziesiątnicy trzy tysiące osób otrzymało Ducha Świętego. Później Korneliusz i jego domownicy byli również pomazani. W 1Kor. 12:12 Paweł pokazuje, że Chrystus (ten pomazany) jest ciałem składającym się z wielu członków. W 1Kor. 12:27 mówi on, że Kościół jest ciałem Chrystusa. W Kol. 1:24 oświadcza, że cierpienia Chrystusa mają być dopełnione później. Jezus jest Głową Chrystusa. Ta pomazana grupa jest większym Chrystusem. W 99 wersetach biblijnych na 100 słowo Chrystus odnosi się jedynie do Jezusa, a w setnym przypadku obejmuje również Kościół. Cierpienia większego Chrystusa jeszcze sienie skończyły. Każdy członek ciała podąża śladami Jezusa.
PIERWSZE ZMARTWYCHWSTANIE
Nasz Pan sam nie jest tym pierwiastkiem z 23 wersetu, ale jest włączonych 144 000 członków – wybranego ciała Chrystusa. Zobacz Obj. 14:1-5; Jak. 1:18; Rzym. 8:17. Te pierwiastki mają udział w „pierwszym zmartwychwstaniu” (Obj. 20:6). Jezus rozpoczął to zmartwychwstanie. Jego Ciało jest tą wybitną częścią nasienia Abrahamowego (Gal. 3:16, 29). Z tego powodu mówimy, że ten werset odnosi się do Kościoła, a nie do Jezusa, który zmartwychwstał wiele lat przedtem, nim Paweł napisał te słowa. To pierwsze zmartwychwstanie jest ich zmartwychwstaniem z Jezusem. Oni nie powstali w swoim ciele z krwi i kości, ale w Boskiej naturze (2Piotra 1:4). Ta wspaniała nagroda dla tych, którzy cierpieli z Chrystusem jest warta tego, by zrezygnować z widoków na przyszłość, reputacji – nawet z samego życia.
DRUGIE ZMARTWYCHWSTANIE
Drugie zmartwychwstanie jest również wspomniane w naszym wersecie. Gdyby w rezerwie nie było żadnego miłosierdzia i gdyby tylko wybrani byli zbawieni, wówczas drugie zmartwychwstanie nie byłoby potrzebne. Zbadanie 1Kor. 15:23 w jęz. greckim pokazuje, że ten werset nie został przetłumaczony dokładnie. Słowo