Sztandar Biblijny nr 145 – 2000 – str. 21
znalazła się pod przekleństwem dobrowolnie, nawet się z nią nie konsultowano. Jedynie Adam miał dogodną sposobność. Bóg, tak postępując, miał swój cel – wybawienie z grzechu i niewoli śmierci, przez Chrystusa i Kościół, wiernej gromadki wybranych podczas Wieku Ewangelii. Jezus i Kościół mają być wyzwolicielami rodzaju ludzkiego.
DOZWOLENIE NA ZŁO
Dlaczego Bóg wybrał ten plan? Dlaczego On dozwolił, aby grzech jednej osoby dotknął wielu? Nasz Niebiański Ojciec przewidział, że dzięki temu planowi więcej osób mogłoby być zbawionych, aniżeli w jakikolwiek inny sposób. Jego celem było zbawienie jak największej liczby ludzi. Ci zbawieni muszą być wypróbowani pod względem lojalności serca. Ci, którzy dowiodą wierności będą żyć na zawsze, ci którzy okażą się niewierni umrą ponownie – wtóra śmiercią.
MIŁOŚĆ, SPRAWIEDLIWOŚĆ OCZYSZCZONE Z ZARZUTU
Czy to jest sprawiedliwe, że wielu cierpi za grzech jednego?
Nie potępiaj tego planu pochopnie. Kiedy go zrozumiemy, dostrzeżemy, jak nigdy przedtem, Boską miłość. Bóg mógłby stworzyć cały rodzaj ludzki doskonały, jak to uczynił z Adamem i mógłby wszystkich od razu postawić na próbie, ale przez takie działanie, jak to uczynił, On pokazał wielką mądrość, chociaż Jego dzieło wielu wydaje się dziwne. Gdyby Bóg stworzył doskonały rodzaj, stawiając od razu wszystkich ludzi na próbie, jaki byłby rezultat? Z powodu braku doświadczenia z grzechem, prawdopodobnie wszyscy postąpiliby tak samo jak Adam. A zatem, ponieważ osobisty grzech powoduje osobistą odpowiedzialność, każdy grzesznik wymagałby osobistego zbawcy. Gdyby zgrzeszyło pięćdziesiąt miliardów, wówczas byłoby potrzebnych pięćdziesiąt miliardów zbawicieli, ale Boski plan oszczędził wiele niepotrzebnego cierpienia. Jeden doskonały człowiek zgrzeszył, co sprowadziło śmierć na jego nienarodzone potomstwo. Jeden doskonały człowiek odkupił go i w ten sposób zbawił wszystkich. Bóg był zarówno mądry, jak i sprawiedliwy, kiedy postawił ludzkość w warunkach grzechu i potępił w Adamie, jako jej zastępcy; później ma być zbawiona przez Jezusa, zastępcę Adama. Boskie prawo sprawiedliwości zabrało życie Adamowi. Okup Jezusa (antilutron – w języku greckim oznacza odpowiednią cenę – 1Tym. 2:6) wykupił cały rodzaj ludzki spod potępienia Adamowego (Rzym. 5:12-19).
Dzieło Jezusa całkowicie zadośćuczyniło za grzech Adama. Ofiara Jezusa zneutralizowała karę sprowadzoną na rodzaj ludzki przez Adama. W ten sposób to, co poprzedza naukę o zmartwychwstaniu, ukazuje cztery wielkie przymioty Boga sprawiedliwość, mądrość, moc i miłość – które bronią Jego wspaniałego charakteru.
KARĄ ZA GRZECH NIE SĄ WIECZNE MĘKI
Zapłatą, za grzech jest śmierć (Rzym. 6:23). Gdyby karą były