Sztandar Biblijny nr 177 – 2002 – str. 126
| Ci, których serca nie uległy porywającym falom niewiary ogarniającym świat, uważają, że powinien być zarezerwowany szczególny dzień, aby dać świadectwo głębokiej wdzięczności, która uznaje zdumiewającą laskę miłującego Niebiańskiego Ojca. |
NAKARMIENIE GŁODNYCH W KRÓLESTWIE BOŻYM
Pod sprawiedliwymi rządami Chrystusa takie warunki nie będą panować. „Gdy się sądy twoje odprawiają na ziemi, sprawiedliwości się uczą obywatele okręgu ziemskiego” (Izaj. 26:9). Jezus podkreślił tę zasadę w przypowieści o owcach i kozłach wskazując, że postępowanie każdego członka ludzkiej rodziny w stosunku do bliźnich, będzie czynnikiem decydującym o jego wiecznym dziedzictwie. „Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego! Odziedziczcie królestwo wam zgotowane od założenia świata. Albowiem łaknąłem, a daliście mi jeść; pragnąłem, a daliście mi pić; byłem gościem, a przyjęliście mię” (Mat. 25:34, 35). Dostrzegamy tutaj praktyczne zastosowanie drugiego wielkiego przykazania: „Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie,” inaczej wyrażonego przez naszego Pana następująco: „Wszystko tedy, cobyście chcieli, aby wam ludzie czynili, tak i wy czyńcie im” (Mat. 22:39; 7:12).
SKŁADANIE PODZIĘKOWAŃ
Coroczne święto (dosł. święty dzień w jęz. ang.) Dziękczynienia obchodzone w Stanach Zjednoczonych nie ma dokładnego odpowiednika w innych krajach, ponieważ jego początki wiążą się szczególnie z dziękczynieniem Purytanów z Nowej Anglii w czasach kolonialnych. Pomimo historii o ostrych konfrontacjach pomiędzy kolonistami a rdzenną ludnością, pokrzepiające na duchu jest uświadomienie sobie dobrze udokumentowanej życzliwości rdzennych amerykańskich Indian wobec nowych osadników, dowodzącej wrodzonego usposobienia człowieka do życia w pokoju i praktykowania „złotej reguły” miłości, nawet w stosunku do obcych.
Odrzucając tradycyjne kościelne uroczystości podczas Świąt Narodzenia Pańskiego i Wielkanocy jako niebiblijne i czując odrazę do obchodzenia „Dni Świętych,” Purytanie przestrzegali tylko trzy rodzaje świąt religijnych: Dzień Pański w niedzielę, Dni Postu i Dni Dziękczynienia. Związek Ojców Pielgrzymów z obecnym świętem Dziękczynienia jest nieco złożony. Aż do XIX wieku nie ustalono regularnego Dnia Dziękczynienia, chociaż takie święte dni były ogłaszane co jakiś czas, aby złożyć szczególne podziękowania za łaskawą Boską opatrzność. Ten dzień nie jest już świętem wyłącznie religijnym. Obchodzony zarówno przez wierzących jak i niewierzących, tradycyjnie jest on czasem ucztowania i ponownych spotkań rodzinnych. Jednak świętowaniu towarzyszy myśl, że ta sposobność jest czasem wdzięczności za dary żniw i za błogosławieństwa mijającego roku.
Ci, których serca nie uległy porywającym falom niewiary ogarniającym świat, uważają, że powinien być zarezerwowany szczególny dzień, aby dać świadectwo głębokiej wdzięczności, która uznaje zdumiewającą łaskę miłującego Niebiańskiego Ojca. Jego miłosierdzie nie zawodzi, a codziennie zaopatrywanie nas przez Niego w naturalny i duchowy chleb życia, powinno uczynić wyrażanie podziękowań główną cechą naszych publicznych i osobistych modlitw.
INNA UROCZYSTOŚĆ ŻNIWNA
W Wielkiej Brytanii nabożeństwo żniwne w jego współczesnej formie także nie ma długiej tradycji, datując się od 1843 roku, kiedy pastor małej, zaniedbanej kornwalijskiej parafii napisał do swej kongregacji:
Bracia, Bóg był dla nas bardzo miłosierny. On obficie napełnił nasze spichlerze i zadowolił naszych ubogich chlebem. On otworzył swoją dłoń i napełnił wszystko co żyje obfitością. Złóżmy ofiarę dziękczynienia wśród tych, którzy zachowują święty dzień. Zgromadźmy się razem w prezbiterium naszego kościoła … i tam przyjmijmy w chlebie z nowego ziarna ten błogosławiony sakrament, który został poświęcony dla wzmocnienia i odświeżenia naszych dusz.
Zależność ludzi od dobrego żniwa nadała prawdziwe znaczenie ich reakcji i zwyczaj składania szczególnych podziękowań jesienią każdego