Sztandar Biblijny nr 174 – 2002 – str. 95
Ta nowa wola lub, jak możemy ją nazwać, odnowiona wola jest wolą przyjmującą ducha Chrystusowego, którego wola była zawsze poddana woli Jego Ojca. Tak więc duch, który zamieszka w każdym odrodzonym członku rodzaju Adamowego, będzie prawdziwie święty, wszyscy oczyszczą swoje nieczyste uczucia i dostosują do wymagań świętego życia w owym wieku.
OWCE I KOZŁY
Jednak nie wszyscy dostosują się do warunków Królestwa. Pismo Święte naucza, że dwie grupy ludzi nie spełnią warunków zapewniających życie wieczne obiecane pokutującym i posłusznym. Pierwszą grupę będą stanowili ci, którzy odmówią nawet zewnętrznej poprawy, ale będą praktykować nieposłuszeństwo, stając się w sposób świadomy zatwardziałymi przeciwnikami jakiegokolwiek postępu w sprawiedliwości (Izaj. 26:9-11). Tacy odtrącają wpływ ducha świętego i jako niepoprawne jednostki otrzymają karę wtórej śmierci (Ezech. 18:4, 20; Dz.Ap. 3:23).
Druga klasa będzie obejmowała tych, którzy obawiając się kary zamaskują swoje nieposłuszeństwo przez zewnętrzne dostosowanie się. Jako symboliczne kozły z przypowieści o owcach i kozłach (Mat. 25:31-46) będą figuralnie postawieni po lewej ręce Chrystusa jako Sędziego i ostatecznie zostaną zdemaskowani w próbach, jakie przyjdą na wszystkich w „małym okresie” przy końcu Tysiąclecia (Obj. 20:1-3).
Tacy fałszywi restytucjoniści tłumią działanie ducha świętego w swoich sercach i umysłach. Oni będą mieli wiele sposobności czynienia dobrze „najmniejszym” z braci Chrystusa, restytucjonistom, aby zaspokoić ich głód Prawdy chlebem żywota, ugasić ich pragnienie sprawiedliwości wodą żywota, przyodziać nagość ich grzechu sprawiedliwością Chrystusową, usłużyć im w ich chorobie grzechu, proponując im liście z drzewa żywota jako lekarstwo leczące ich choroby grzechu, odwiedzić ich w modlitwie o pozyskanie ich z ich więzienia grobu i w przygotowaniach opieki nad nimi, kiedy powrócą z grobów – ale oni nie skorzystają z tych przywilejów. Mówiąc krótko, niektórzy spędzą Tysiąclecie samolubnie otrzymując błogosławieństwa i nie czyniąc nic z oceną w zamian. Osąd Chrystusa nad nimi nie polega na tym, że oni wykonali złe dzieła, ale że nie wykonywali dobrych uczynków.
WIĘKSZOŚĆ ZWYCIĘSKA
Ale, dzięki Bogu, większość nie odrzuci przewodnictwa ducha świętego. Wydaje się, że Pismo Święte wskazuje, iż większość zatrzyma go we wszystkich trzech znaczeniach – w nowym umyśle, sercu i woli. Ci z klasy „owiec” będą siebie zużywać w dawaniu pełni możliwości duchowi świętemu w działaniach każdego dobrego słowa i dzieła. Tak więc wszyscy, którzy otrzymają życie wieczne będą pełni ducha świętego mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości. Ten duch święty wywierający wpływ na wszystkich sprawi, że będą oni pełni życzliwości, dobroci i miłości jeden wobec drugiego i, oczywiście, będą wielce szczęśliwi z wzajemnej społeczności. Ich radość w Bogu i Chrystusie będzie największa, a najbardziej wartościową rzeczą, będącą w ich posiadaniu będzie duch święty pielęgnowany przez nich poprzez Słowo i opatrzność Bożą, jakie będą im udzielane w Królestwie.
To szczęśliwe wypełnienie obietnicy życia wiecznego zakłada ludzką doskonałość: fizyczną, umysłową, artystyczną, moralną i religijną – ludzkość przywrócona na zawsze do podobieństwa Boskiego charakteru, bezustannie wierną, i sprawującą życzliwe rządy nad ziemią. Ostateczny wynik to przywrócony Raj, nowa ziemia oparta na prawdzie, sprawiedliwości i świętości, a świat nigdy więcej nie będzie zniszczony przez grzech, błąd i przekleństwo śmierci. W ten sposób dzieło ducha świętego zawsze będzie przynosić chlubę Bogu i Chrystusowi (Obj. 5:13, 14). Amen!
BS ’02, 91-93.