Sztandar Biblijny nr 173 – 2002 – str. 82
Jako Sędzia będzie ją próbował, decydował i wydawał wyrok, pomyślny lub niepomyślny. To wymaga pełnego okresu w celu wyprowadzenia ludzi spod ich stanu śmierci i degradacji, przywrócenia każdego ktokolwiek zechce spośród całej ludzkości do wyobrażenia i podobieństwa Bożego, utraconego przez Adama w Edenie.
Podstawą pośrednictwa ze strony lepszego Pośrednika będą „lepsze ofiary” Wieku Ewangelii: „A tak potrzeba było, aby kształty onych rzeczy, które są na niebie, temi rzeczami były oczyszczone” (Żyd. 9:23). Święty Paweł przeciwstawia tutaj typy Wieku Żydowskigo antytypom Wieków Ewangelii i Tysiąclecia. W antytypicznym porządku ofiary nigdy nie będą powtarzane. One są złożone raz za wszystkich. Za pośrednictwem tych „lepszych ofiar” antytypiczny Pośrednik będzie miał moc założyć świat od nowa. Wówczas rozpocznie się dzieło podnoszenia, restytucja. Tak jak to Pan oznajmia przez Proroka: ” (. . . ) odejmę serce kamienne z ciała waszego, a dam wam serce mięsiste” (Ezech. 36:26; 11:19).
BŁOGOSŁAWIEŃSTWA PRZYMIERZA NOWEGO
Wiele błogosławieństw wynika z Przymierza Nowego:
• Po pierwsze, cała ludzkość będzie uwolniona od kary Adamowej, co oznacza, że umarli będą wzbudzeni (Rzym. 5:18, 19).
• Po drugie, będzie jej udzielona całkowita wiedza Prawdy (Jana 1:9; 1Tym. 2:4).
• Po trzecie, dostanie się w warunki prowadzące do sprawiedliwości, w przeciwieństwie do obecnych warunków, które prowadzą do grzechu (Łuk. 2:8-10; Izaj. 35).
• Po czwarte, jej umysły i serca będą tak działały, aby były życzliwie usposobione wobec Chrystusa (Jana 12:32, 33).
• Po piąte, ludzie będą pod takim działaniem tego dobrego dzieła, które wówczas będzie przeprowadzane, że z ochotą uznają Jezusa za swego Władcę i ugną się przed Jego autorytetem (Filip. 2:9-11).
• Po szóste, wszyscy będą mieli przywilej wejścia na „drogę świętą” (Izaj. 35: 8-10), ale będzie od nich wymagane, jako warunek cieszenia się tym przywilejem, poświęcenie, oddanie, siebie Panu.
• I na koniec, duch święty będzie wylany na wszystkich (Joela 2:28).
Tak więc ostatecznie warunki posłuszeństwa i wierności muszą być w odpowiedni sposób przekazane światu ludzkości, aby mógł być policzony za nasienie Abrahama i zachowany do życia wiecznego.
Końcowe zwycięstwo Nasienia Abrahamowego w kontekście Przymierza Nowego jest przedstawione w 1Kor. 15:25, 26, kiedy pod panowaniem Chrystusa diabeł oraz wszyscy złoczyńcy, nawet sama śmierć, będą wykorzenieni: „Bo on musi królować, pókiby nie położył wszystkich nieprzyjaciół pod nogi jego. A ostatni nieprzyjaciel, który będzie zniszczony, jest śmierć. ” Biblia kładzie nacisk na tę myśl: „Gdzież jest, o śmierci! bodziec twój? Gdzież jest piekło! zwycięstwo twoje? Lecz bodziec śmierci jest grzech” (1Kor. 15:55, 56).
PRZEKLEŃSTWO USUNIĘTE
Grzech i potępienie Adamowe, które przez dziedziczenie dotykają całą ludzkość, nie będą więcej ciężarem. Chociaż lekcje, jakich nauczył się świat przez swoje doświadczenia z grzechem i śmiercią, nigdy nie ulegną zapomnieniu ani dobrodziejstwa jego utracone, tym niemniej te doznania przestaną go dręczyć. Radości, które wówczas będą jego udziałem pochłoną smutki i łzy przeszłości; umysły ludzkości będą wypełnione cudownymi prawdami i wspaniałymi błogosławieństwami, a chwalebne plany i perspektywy wciąż będą się otwierały przed jej poszerzającym się zasięgiem wzroku. Udoskonalona ziemia będzie na całą wieczność wypełniona rodzajem szczęśliwych doskonałych istot, w człowieczeństwie podobna do ich Pana. Jednak dzieło pozbywania się kamiennych serc i dawania serc mięsistych będzie stopniowe (Ezech. 36:25-30).
Chociaż wielu obudzi w sobie wstyd, proporcjonalnie do świadomości minionych grzechów, to proces ćwiczeń, jaki będzie zastosowany w Królestwie, stopniowo uwolni wszystkich poddających się wpływom sprawiedliwości i dziełu reformowania, które będzie wówczas prowadzone. Stopniowo ich niemiłosierność będzie zanikać i będą się stawali coraz bardziej czułymi i wrażliwymi. Żaden członek rodzaju ludzkiego nie będzie dłużej uważany jako odpowiedzialny za grzech Adamowy.
Apostoł Paweł wskazuje, że pod działaniem Przymierza Zakonu grzech nigdy nie był w pełni usunięty; chociaż pokuta co roku była czyniona na nowo, tym niemniej podrzędne ofiary nie mogły gładzić grzechu (Żyd. 10:1-4; Jer. 31:31-34). Lecz okupowa ofiara Chrystusa wystarczy do zmycia grzechu i potępienia ze wszystkich, którzy Jego uznają. Wówczas pojawi się „pożądanie od wszystkich narodów” (Agg. 2:8). Niechaj cały lud Boży ma tę nadzieję i o to się modli.