Sztandar Biblijny nr 173 – 2002 – str. 81
a przeklinające cię przeklinać będę; i będą błogosławione w tobie wszystkie narody ziemi. Tedy wyszedł Abram, jako mu rozkazał Pan. Poszedł też z nim i Lot. „
Podczas gdy Abraham był jeszcze w Ur Chaldejskim, Bóg zaproponował zawarcie z nim przymierza (Dz.Ap. 7:2, 3). Bóg ustanowił warunki, które Abraham musiał spełnić, zanim On zawarłby z nim to przymierze. Tymi warunkami było opuszczenie (1) swojej ziemi, (2) swojej rodziny, (3) domu ojca i (4) udanie się do ziemi, która miała mu być wskazana, a którą okazał się Kanaan (1Moj. 12:1).
Zaraz po wypełnieniu przez Abrahama tych warunków, przymierze stało się jego. On musiał udowodnić, przez poddanie się tym czterem wskazanym próbom, że jest godzien tego przymierza, zanim Bóg potwierdziłby je. Warunki zostały spełnione, Bóg „potwierdził” to przymierze z nim, a św. Paweł powiedział, że 430 lat po tym potwierdzeniu dany był Zakon (Przymierze) (Gal. 3:17).
Nasienie Abrahamowe miało się składać z dwóch części: niebiańskiej i ziemskiej. Duchowe nasienie, Maluczkie Stadko, Oblubienica Chrystusowa, miało być wybierane i rozwijane podczas Wieku Ewangelii; nie wybrany Świat ludzkości będzie przyprowadzony do związku przymierza z Bogiem przez czynniki Nowego Przymierza, których działanie jest ściśle związane z Przymierzem Abrahamowym. Ale nim zajmiemy się tym ostatnim przymierzem, spójrzmy na
PRZYMIERZE ZAKONU
Przymierze Zakonu zostało zawarte przez Boga z naturalnym Izraelem ( 2Moj. 19:19; 24:3-8). To obejmuje wszystko, co zawiera się w Drugiej, Trzeciej, Czwartej i Piątej Księdze Mojżeszowej. Związek przymierza, jakim pierwotnie cieszył się Adam ze swoim Stwórcą i wynikająca z tego harmonia z Nim, był uwarunkowany posłuszeństwem wyrażonej woli Bożej i, jak możemy zauważyć, został utracony przez nieposłuszeństwo. Ten związek przymierza z Bogiem był na Górze Synaj typicznie odnowiony z Izraelem. Inauguracja Przymierza Zakonu nastąpiła dzięki ich pośrednikowi, Mojżeszowi, w ciągu sześciu miesięcy po opuszczeniu Egiptu przez Izrael, poprzez ofiary z cielców i kozłów dzieci Izraela uroczyście zgadzały się na ich udział w tym przymierzu.
W Liście do Żydów 8:9 czytamy słowa Boga odnoszące się do Izraela: ” Nie według przymierza, którem uczynił z ojcami ich w dzień, któregom ich ujął za rękę ich, abym ich wywiódł z ziemi Egipskiej; albowiem oni nie zostali w tem przymierzu mojem, a Jam ich zaniedbał, mówi Pan. ” To jest aluzja do Przymierza Zakonu. Chociaż Izrael był często odrzucany przez Boga wskutek jego buntu, pomimo to pozostawał jego Bogiem Przymierza. Zawsze przywracał go do swojej łaski i dawał mu następne próby. On pozostał Jego ludem przymierza aż do końca Wieku Żydowskiego.
Bóg, dając Przymierze Zakonu, uczynił następującą warunkową obietnicę: że On obdarzy Izraelitów życiem wiecznym, jeżeli oni będą posłuszni Jego prawu. Streszczenie tego prawa zostało dane w Dziesięciu Przykazaniach oraz przez naszego Pana, kiedy mówi: „Przetoż będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej, i ze wszystkiej myśli twojej, i ze wszystkiej siły twojej” oraz „Będziesz miłował bliźniego twego jako samego siebie” (Mar. 12:30, 31).
To wymagało od Izraela, aby czynił wszystko, co tylko moc doskonałego człowieka mogła uczynić; Izrael zbiorowo uczynił obietnicę, nie uświadamiając sobie głębokości jej znaczenia. Będąc rodzajem upadłego Adama, nie był w stanie przestrzegać tego przymierza, lecz ciągle je naruszał.
Dla tych Żydów, którzy wówczas i jeszcze teraz przyjęli i przyjmują Chrystusa jako Zbawcę i Króla, Przymierze Zakonu ustało (Rzym. 10:4; Efez. 2:15, 16). (Przymierze Zakonu nigdy nie rozciągało się na pogan; dlatego nie można powiedzieć, jeżeli chodzi o nich, ani o jego początku, ani o jego zakończeniu.)
PRZYMIERZE NOWE
Przymierze Nowe jest Biblijną nazwą nowego układu między Bogiem i człowiekiem, który zostanie ustanowiony na początku Wieku Tysiąclecia, podczas Drugiego Adwentu.
Pośrednictwo starego Przymierza Zakonu wprowadziło Izrael w typiczny związek przymierza z Bogiem. Za pośrednictwem Przymierza Nowego nie tylko Izrael, ale cała ludzkość, która dostosuje się do zarządzeń Królestwa, zostanie przyprowadzona do aktualnego związku przymierza z Nim. Bóg wprowadzi to Przymierze Nowe przez Pośrednika, Chrystusa Jezusa (antytypicznego Mojżesza), wokół którego skupia się cały porządek i który to przeprowadzi.
W tej pracy Chrystusowi będzie towarzyszyć Kościół. Przez okres tysiąca lat ten Pośrednik dokona dzieła pośredniczenia dla ludzkości, włączając w to pracę jako Kapłan, Prorok, Król i Sędzia. Jako Kapłan podźwignie i pobłogosławi ludzkość i przyjmie jej ofiary. Jako Król będzie rządził ludzkością w sprawiedliwości. Jako Prorok będzie ją uczył.