Sztandar Biblijny nr 173 – 2002 – str. 76

Z powodu pokrewieństwa w przymierzu z Bogiem, oni są przyjęci w Umiłowanym, który może zbawić aż do ostatnich granic (Żyd. 7:22-25).

      Pewność pokrewieństwa przymierza ośmieliła Abrahama do sporu z Aniołem Pańskim (niektórzy powiedzieliby, że to zuchwałe) w sprawie zniszczenia Sodomy i Gomory i udzieliła odwagi Jakubowi, który trzymał mocującego się z nim anioła, dopóki nie zapewnił sobie błogosławieństwa (1Moj. 18:22-33; 32:24-26).

PRZYMIERZE WARUNKOWE

      Przymierze warunkowe niezmiennie zawierało sankcje – postanowienia udzielenia błogosławieństw (1Moj. 1:28, 29; 2:16 – Adam i Ewa; 2Moj. 23:20-33 – naród izraelski) i przekleństwa (1Moj. 2:17; 3:16-19; 3Moj. 26:14-17). Często występował „znak, ” czyli stałe przypomnienie o przymierzu, takie jak obrzezanie (1Moj. 17:9-14). Zazwyczaj byli też świadkowie przymierzy (Sędz. 11:9, 10). W kilku przypadkach byli to nieożywieni świadkowie, jak wówczas, gdy Bóg przywołał niebo i ziemię, aby świadczyły przeciw Izraelowi (5Moj. 4:24-28). Stałe istnienie księżyca zostało przywołane na świadka Boskiego przymierza uczynionego z Dawidem (Ps. 89:35-38).

      W odróżnieniu od przymierza opartego na obietnicy – które pochodzi z jednej strony i dlatego jest jednostronne – warunkowe, czyli dwustronne, przymierze przewiduje sankcje. Za podporządkowanie się warunkom przymierza będą pewne nagrody; w przypadku niedotrzymania zobowiązań przez którąś ze stron, zostaną nałożone kary. To oczywiste, że Bóg nie może nie wypełnić swej części w przymierzu; lecz ponieważ, z konieczności, wszystkie istoty, z którymi Bóg wchodzi w pokrewieństwo przymierza są niższe, a w przypadku ludzkości, niedoskonałe, zaniedbanie jest prawdopodobne.

Dla tych, którzy uznają, że nie są w harmonii z Bogiem i którzy są przygnębieni dotkliwą świadomością grzechu, drzwi otwarte przez ofiarę Chrystusa są upragnionym uwolnieniem.

      Boskie postępowanie z osobą nie dotrzymującą przymierza ma na celu przede wszystkim naprawę, chociaż traktowanie może być surowe. Lecz Bóg nie chce, aby ktokolwiek zginął i jest długo znoszący. Jego lud przymierza, Izrael, wielokrotnie nie dotrzymywał zobowiązań swego przymierza i był w związku z tym karany. Jednak, pomimo ich buntowniczego postępowania Jehowa obiecał, że nigdy nie będą odrzuceni (Jer. 31:37). Ofiara Chrystusa, na którą obrzędy i zarządzenia Prawa Zakonu wskazują, w ostatecznej analizie jest ucieczką dla grzesznika nie dotrzymującego przymierza. Tylko w krzyżu Boska Sprawiedliwość styka się z Miłosierdziem i obie są doskonale wypełnione. Od grzesznika wymaga się jedynie, aby spoglądał przez wiarę i patrząc, aby żył.

      Zaleta wiary jest środkiem, przez który Boskie przymierze łaski zostaje z nami zawarte (Rzym. 10:4, 8-11). Poświęcając się do czynienia woli Bożej, zobowiązujemy się, aby żyć wiernie. Lecz nie jesteśmy już dłużej sądzeni według ciała, lecz według sprawiedliwości Chrystusa, nałożonej na nas stosownie do naszej wiary. To przymierze poświęcenia jest przymierzem do życia.

ZNAKI PRZYMIERZA

      Jak zauważyliśmy, liczne Boskie przymierza zawierają pewne wspólne elementy, takie jak pisemne lub słowne stwierdzenie przyrzeczenia, ofiara, świadkowie zatwierdzenia przymierza i posiłek przymierza. Te wszystkie elementy były obecne przy zawieraniu Przymierza Zakonu na górze Synaj. Znakiem przymierza było obrzezanie. Te szczegóły są opisane w 1Moj. 17:9, 10 i 2Moj. 24:1-11.

      Współczesnym przykładem przymierza warunkowego jest umowa małżeńska. Ceremonia małżeństwa cechuje się wieloma z tych elementów: ślub, przyrzeczenie przed świadkami, znak (obrączka) i posiłek przymierza (przyjęcie). Umowa małżeńska jest dobrym przykładem przymierza dwustronnego. Przez chrześcijańskiego mężczyznę i kobietę małżeństwo jest postrzegane jako zobowiązanie trwające przez całe życie, jako przyrzeczenie wierności dające każdemu partnerowi pewność i bezpieczeństwo oparte na zaufaniu. Wierny mąż jest w księdze Hioba uosobiony z tym, który uczynił przymierze ze swymi oczami dla swej ukochanej i dlatego nie spojrzy na inną kobietę (Ijob 31:1).

PRZYMIERZE JEDNOSTRONNE

      Prawny i zasadniczy charakter zasady przymierza wywarł głęboki wpływ na rozwój

poprzednia stronanastępna strona