Sztandar Biblijny nr 173 – 2002 – str. 75
BÓG PRZYMIERZY
Z konieczności, w każdym przymierzu – kontrakcie Bóg zawsze jest wyższy. Lecz w odróżnieniu od licznych przymierzy – kontraktów zawieranych dzisiaj, które obfitują w prawnicze sformułowania i często są zaplanowane w celu ochrony interesów głównie jednej ze stron, Boskie przymierza – kontrakty są zamierzone dla zapewnienia długoterminowego dobra innym. Boska pokora (jeśli możemy użyć tego określenia) objawia się Jego gotowością do poddania się swoim własnym zasadom. To znaczy, że Bóg łaskawie chce dostarczyć swoim poddanym (wszystkim innym istotom) gwarancji ]ego niezawodności. Klasyczny przykład tego znajdujemy w 1Moj. 22:15-18. Po udzieleniu Abrahamowi obietnicy, że jego potomkowie będą źródłem błogosławieństwa dla świata, Bóg zatwierdził ją przez swoją przysięgę. Apostoł Paweł stwierdza w Żyd. 6:13, 14, że ponieważ Bóg nie mógł przysiąc przez kogoś większego, przysiągł przez samego siebie; tak więc Bóg zagwarantował wypełnienie Abrahamowego przymierza obietnicy przez swoją prawość, która jest absolutna.
IZRAEL NARODEM PRZYMIERZA
Naród żydowski był bardzo świadomy swego przymierza z Jehową. W Piśmie Świętym znajdujemy częste odniesienia do Boga jako Boga ich „ojców, ” to znaczy, że pokrewieństwo było ustanowione z przodkami i odnawiane przez pokolenia -trwały układ przyjaźni.
Przymierze Mojżeszowe, czyli Przymierze Zakonu, było prawnym zarządzeniem. Jego prawny charakter był rokrocznie odnawiany przez usługi Dnia Pojednania, a codziennie w samej strukturze ich społeczeństwa. Związek pomiędzy Stwórcą Bogiem i narodem Izraela jest opisany w słowach odnoszących się do małżeństwa (Jer. 3:14; 31:31, 32). W istocie rzeczy, Przymierze na górze Synaj było ratyfikowane słowami podobnymi do wypowiadanych dzisiaj w przyrzeczeniu małżeńskim, „Te wszystkie rzeczy uczynimy” (2Moj. 19:7, 8; 24:7; KJV). I tak jak Zakon potępiał kontakty seksualne poza umową małżeńską, tak Bóg nie będzie miał żadnej społeczności z kimkolwiek z Jego poddanych będących poza przymierzeni.
USPRAWIEDLIWIENIE PRZEZ WIARĘ:
STAN PRAWNY – NIE STAN UMYSŁU
Usprawiedliwienie z wiary jest wynikiem transakcji prawnej i jest podtrzymywane przez pokrewieństwo przymierza. Zdajemy sobie sprawę, że wielu z naszych chrześcijańskich braci krzywi się na słowo „prawny. ” Lecz należy zauważyć, że nie mówimy tutaj o „prawnym postępowaniu, ” o dążeniu do uzyskania zbawienia przez własne uczynki. Cnota, czystość nie może być osiągnięta przez nasze własne wysiłki, ponieważ nasza własna sprawiedliwość jest niczym splugawiona szata.
Jednakże, ośmielamy się mówić, że bez prawnego przymierza pomiędzy Bogiem z jednej strony, a Jego ludem z drugiej, nie mogłoby być zbawienia. Ofiara okupowa Chrystusa ma podstawę prawną; śmiałość z jaką lud Pański przybliża się do swego Boga, wynika z pewności (pokoju umysłu), że Boskie słowo jest niezmienne (Żyd. 6:17, 18).
| Ci, którzy obawiają się, że ich grzechy mogą wyczerpać Boskie miłosierdzie, mogą nabrać otuchy, ponieważ one nie są w stanie wyczerpać Jego sprawiedliwości. Z powodu ich pokrewieństwa w przymierzu z Bogiem, oni są przyjęci w Umiłowanym, który może zbawić aż do ostatnich granic. |
Usprawiedliwienie z wiary nie jest jedynie wzruszającym przeżyciem; jest to prawna transakcja wynikająca z odkupienia grzesznika za cenę zapłaconą przez Chrystusa na krzyżu. Określenia „odkupienie”, „kupiony za cenę, ” które tak łatwo pojawiają się na wargach chrześcijan, są terminami prawnymi. To właśnie prawny charakter usprawiedliwienia powoduje, że wiara chrześcijańska jest wyjątkowa wśród wszystkich innych. Chrześcijańska społeczność z Bogiem jest oparta na Boskiej sprawiedliwości, podstawie doskonałego prawa. Bóg nie jest kapryśnym Prawodawcą – Sprawiedliwość jest podstawą Jego tronu (Ps. 89:15). Bóg nie męczy się swoim ludem ani nie porzuca nas w niecierpliwości. Stąd nasze poczucie własnej wartości nie jest żadnym wskaźnikiem naszego stanowiska przed Bogiem. Zrozumienie tego jest największym antidotum na odczucie winy doznawane przez wielu z Pańskiego ludu. Przez ofiarę swego Syna, Bóg gwarantuje przebaczenie grzechów tym, którzy przychodzą do Niego w wierze i zobowiązuje się, że uczyni wszystko co możliwe dla naszego zbawienia.
Ci, którzy obawiają się, że ich grzechy mogą wyczerpać Boskie miłosierdzie, mogą nabrać otuchy, ponieważ one nie są w stanie wyczerpać Jego sprawiedliwości.