Sztandar Biblijny nr 171 – 2002 – str. 52
„RYBITWI I ŁOWCY”
Ponieważ Jeremiasz 16:14-16 jest jednym z najbardziej jasnych fragmentów biblijnych opisujących ponowne zgromadzenie Izraela w Ziemi Świętej, rozważymy go w związku z tym tematem:
Przetoż oto dni idą, mówi PAN, że nie rzeką więcej: Jako żyje PAN, który wywiódł synów Izraelskich z ziemi Egipskiej. Ale: Jako żyje PAN, który wywiódł synów Izraelskich z ziemi północnej, i ze wszystkich ziem, do których ich był wygnał, gdy ich zasię przywiodę do ziemi ich, którąm dał ojcom ich. Oto ja poślę do wielu rybitwów (mówi PAN), aby ich łowili; potem poślę do wielu łowców, aby ich łapali na wszelkiej górze i na wszelkim pagórku, i w dziurach skalnych.
Rozumiemy, że „ziemią północną” była Rosja, w której pod koniec XIX wieku zamieszkiwała prawie połowa Żydów. Wyrażenie „wszystkie ziemie” zdaje się, że odnosi się do innych krajów, w których znajdowały się duże enklawy Żydów, takich jak Polska, Niemcy, Rumunia i Węgry.
„RYBITWI”
Od roku 1878, zgodnie ze swoją obietnicą z Jer. 16:16, Bóg posyłał „rybitwów,” aby przyciągali Jego rozproszony lud z powrotem do ich ojczyzny. Ich przynętą był Syjonizm (filozofia obecnie bardzo wzgardzona przez wielu w Izraelu i poza jego granicami). Wielu mężów stanu – żydowskich i chrześcijańskich – oraz inne wpływowe osobistości były zaangażowane w popieranie sprawy Syjonizmu, szczególny posłuch miała działalność Teodora Herzla oraz Kongres Syjonistów w 1897 roku. Posłannictwo Syjonizmu przemawiało do wielu Żydów, którzy powracali z dalekich stron, aby domagać się swej starożytnej ziemi. Inni pozostali tam, gdzie przebywali aż do czasu, gdy wytropili ich „łowcy.”
„ŁOWCY”
Nienawistne prześladowania i usiłowanie wytępienia ludności żydowskiej przez nazistowski reżim Adolfa Hitlera, były prawdopodobnie najbardziej przerażającym rozdziałem obecnego wieku. Był bezwzględnie okrutny i nieugięty w swej determinacji usunięcia Żydów z oblicza ziemi, a jego barbarzyństwo inaczej określiło słowo „holocaust”, i pozostawiło na zachodniej cywilizacji plamę, która nie może być usunięta ani zapomniana.*
Czego nie zdołały dokonać apele Syjonizmu, dopełniło prześladowanie, kierując tysiące Żydów do Palestyny i zmuszając resztę świata do uświadomienia sobie roszczeń i starożytnych praw tego ludu. Holocaust dał ludowi żydowskiemu determinację do przetrwania i wpłynął na jego tożsamość w sposób, w jaki żadne inne wydarzenie w historii ich rozproszenia nie dokonałoby tego.
WOJNA SZEŚCIODNIOWA
Zrodzona w tumulcie wojny, zaatakowana przez sprzymierzone siły arabskie, egzystencja młodego państwa ponownie została zagrożona w czerwcu 1967 r. Świat arabski, dowodzony przez egipskiego Prezydenta, Gamela-Abdula Nassera, wznowił wojnę przeciw Izraelowi. Zwycięstwo Izraela w tym konflikcie zaowocowało zdobyciem większych terytoriów. W rzeczywistości, niezwykle szybka „sześciodniowa” wojna przyniosła im władzę nad Zachodnim Brzegiem, Strefą Gazy, Półwyspem Synaj i Wzgórzami Golan. Co najważniejsze, siły izraelskie zdobyły Stare Jeruzalem. Żydzi znowu mieli władzę w mieście Króla Dawida. Te zdobycze potęgują dzisiejszy spór. Chociaż Izrael zrzekł się Półwyspu Synaj, to wciąż okupuje Wzgórza Golan (do których rości sobie prawo Syria), a obecnie (kwiecień 2002) zajmuje część Zachodniego Brzegu i Strefy Gazy. Z 5,6 milionowej populacji Izraela, około 128.000 to izraelscy osadnicy na Zachodnim Brzegu, Wzgórzach Golan i we Wschodnim Jeruzalem. Niektórzy odnoszą się do Zachodniego Brzegu jako Judei i Samarii, biblijnych nazw tego regionu.
Izrael jest w dużej mierze zurbanizowany i większość jego obywateli jest Żydami. Określenie „żydowski” zawiera w sobie pojęcie narodowości, pochodzenia etnicznego, religii i kultury. Żyd w Izraelu jest żydowski przez religię i etniczność, i izraelski przez swoje obywatelstwo, lecz ponieważ populacja izraelska przybyła z całego świata, cechuje się znacznym zróżnicowaniem pod względem rasowym, kulturowym i etnicznym. Więcej niż połowa izraelskich Żydów urodziła się w Izraelu (Sabra), lecz ich rodzice i dziadkowie pochodzą z ponad 100 różnych krajów, jak wskazuje Pismo Święte, kiedy mówi o ponownym zgromadzeniu rozproszonego ludu. (5Moj. 30:1-3; Jer. 32:37). Połączenie imigracyjnej ludności o tak różniącej się kulturze, językach i cechach rasowych było ogromnym wyzwaniem dla przywódców nowego państwa, a ich sukces jest w dużej mierze spowodowany wciąż istniejącym zagrożeniem z zewnątrz i wrogami wewnątrz.
Niezależnie od tego jak zawiłe są przyczyny trudnego położenia nie mających państwa Palestyńczyków, widocznie odpowiada to krajom arabskim, które wykorzystują ich stan do publicznego potępiania Izraela. Chociaż w staraniach o pokój pomiędzy Izraelem i palestyńskimi Arabami, obie strony są ponaglane do uczynienia bolesnych kompromisów, i podczas gdy nie ma żadnych oznak pójścia na jakiekolwiek ustępstwa ze strony Arabów, Izrael wielokrotnie rezygnował z ziem zdobytych w różnych konfliktach ze swymi agresorami. Polityka „Ziemi za Pokój” jak dotąd dowiodła, że jest złudzeniem i dopiero się okaże czy kwestie polityczne i sprawy bezpieczeństwa mogą być pomyślnie rozwiązane. Pozostają straszne obawy, że niezależnie od tego, co Izrael czyni i ile ziemi oddaje, on wciąż jest niepopularny i zagrożony zniszczeniem przez sąsiadów. Bez nadzoru Opatrzności, historia narodu izraelskiego nie kształtowałaby się pomyślnie na przyszłość.
____________________
* To jest doświadczenie, które dzisiaj pobudza Izrael do zawziętej obrony. Powinniśmy pamiętać, że Izrael walczy o swoje życie. Żadnemu obrońcy pokoju ze Stanów Zjednoczonych ani jakiejkolwiek innej jednostce nie wolno ignorować tej rzeczywistości.