Sztandar Biblijny nr 170 – 2002 – str. 44
POWRÓT NASZEGO PANA
Jego Cel, Sposób i Znaki Czasów „… a gdy odejdę … przyjdę zasię” — Jana 14:3 —
wykres
Część czwarta serii na temat Habak. 2:2: „Napisz widzenie, a napisz rzetelnie na tablicach, aby je prędko czytelnik przeczyta!”.
KIEDY NASZ PAN podczas swego Pierwszego Przyjścia przebywał ze swoimi uczniami to chciał, aby oni zrozumieli, że On przyjdzie ponownie w pewnym celu, w pewien sposób i w pewnym czasie. Jesteśmy ostrożni we wnioskowaniu, że wszyscy chrześcijanie zgadzają się z tym, że Biblia naucza o Wtórym Przyjściu Mesjasza. Dwight L. Moody, wielki dziewiętnastowieczny kaznodzieja, powiedział pewnego razu, że co siódmy werset Nowego Testamentu odnosi się do drugiego pobytu naszego Pana na ziemi i że w Starym Testamencie ta proporcja jest nawet większa. Rzeczywiście, jest to najbardziej wyróżniający się temat Pisma Świętego, poza doktryną o Okupie – że Jezus Chrystus ofiarował siebie samego jako odpowiadającą cenę za Ojca Adama i cały rodzaj ludzki w jego biodrach.
Wielu wierzy, że nawrócenie grzesznika jest częścią przyjścia Chrystusa i że w ten sposób będzie nadal przychodził, aż cały świat zostanie nawrócony. Jednakże Pismo Święte w wielu miejscach wskazuje, że sytuacja będzie przeciwna. Apostoł Paweł, pisząc do Tymoteusza, ostrzega, że: „… w ostateczne dni nastaną czasy trudne. Albowiem będą ludzie… rozkoszy raczej miłujący niż miłujący Boga” (2Tym. 3:1-4). Również fakty potwierdzają tę myśl, że obecnie świat jest jeszcze bardziej odległy od nawrócenia się do Chrystusa niż był kiedykolwiek przedtem.
Z drugiej strony werset Pisma Świętego zamieszczony w nagłówku tego artykułu, oraz wiele innych, dowodzi wtórego osobistego przyjścia naszego Pana. W tym artykule rozważymy pokrótce po pierwsze cel, po drugie sposób i po trzecie znaki czasu, jakie charakteryzują Wtóre Przyjście naszego Pana.
CEL POWROTU NASZEGO PANA
Jest wiele celów powrotu naszego Pana, lecz tutaj rozważymy najważniejszy z nich – błogosławienie całej rodzinie ludzkiej, żywym i umarłym, oraz danie sposobności otrzymania restytucji (Dz. 3:19-21). Restytucja oznacza powrót do pierwotnego stanu lub warunków. Pierwotnym stanem rodziny ludzkiej był obraz i podobieństwo Boże, zilustrowane w Ojcu Adamie i Matce Ewie. Przez obraz Boga rozumiemy doskonałość Adamowej natury – stan istoty „bardzo dobry” (1Moj. 1:26, 27, 31). Adam i Ewa byli doskonali w swoich fizycznych, umysłowych, moralnych i religijnych zdolnościach. Natomiast przez podobieństwo Boga rozumiemy panowanie człowieka na ziemi, tak jak Bóg jest Władcą we wszechświecie. To oznacza doskonałą ziemię z doskonałymi władcami, którzy nią zarządzają.
Apostoł Paweł w Liście do Żydów 2:8 zauważył, że pierwotna doskonałość istoty i panowania zostały utracone i zastąpione przez fizyczną, umysłową, moralną i religijną degradację oraz stan przekleństwa ziemi. Pismo Święte zapewnia nas, że ten stan rzeczy jest wynikiem grzechu Adamowego (1Moj. 3).
Celem Pierwszego Przyjścia Chrystusa było złożenie siebie jako ceny Okupu, a celem Jego Wtórego Przyjścia jest udostępnienie jej do uleczenia świata i przywrócenia wszystkich ludzi do obrazu i podobieństwa Bożego – do błogosławionego stanu, którym Adam i Ewa cieszyli się w Ogrodzie Eden. Chrystus powrócił, aby ustanowić swoje 1000 lat trwające Królestwo, a wszystkich, którzy usłuchają rozsądnych wymagań tego