Sztandar Biblijny nr 169 – 2002 – str. 30
Rodzaj „węża” jest przedmiotem pewnych domysłów, jednak wierzymy, że było to zwierzę bardzo podobne do współczesnych węży. Jednakże rodzaj węża jest być może mniej ważną kwestią niż to do czego posłużył. Pod postacią węża Lucyfer bezpośrednio sprzeciwił się Bogu Jehowie. Adam Clarke* w komentarzu do 1Moj. 3:4, stwierdza:
Tutaj pojawia się ojciec kłamstwa; pojawia się on także w stanowczym sprzeciwie wobec Boskiego twierdzenia. Kusiciel, za pośrednictwem nachash [węża] sugeruje jej [Ewie], ze śmierć jest niemożliwa, gdyż, jak powiedział, Bóg stworzył cię nieśmiertelny dlatego twoja śmierć jest niemożliwa; i Bóg wie o tym, ponieważ tak jak żyjesz dzięki drzewu żywota, tak będziesz wrastać w modrości dzięki drzewu poznania.
Gdyby Ewa i jej mąż zostali w czasie stworzenia obdarzeni nieśmiertelnością, diabeł w tym miejscu powiedziałby prawdę. Rzeczywistość była przeciwna. Pozbawienie życia – a nie tylko usunięcie z edeńskich warunków – było ostateczną karą za nieposłuszeństwo Adama i Ewy. Mówiąc prosto, posłuszeństwo prowadziło do życia, nieposłuszeństwo powodowało śmierć (Rzym. 6:23).
W swojej książce Stworzenie, uczony pisarz Paul S.L. Johnson, komentując 1Moj. 3:1-5, wyjaśnia:
„… czekając na nieobecność Adama i widząc Ewę samą, szatan zasugerował jej (1Moj 3:1-5), że nie zezwalając im spożywać z zakazanego drzewa, Bóg dla własnych celów próbuje ograniczyć ich przywileje i utrzymać ich w poniżającej niewoli wobec Samego Siebie, co znacznie ogranicza ich możliwości rozwoju Jego zdaniem natomiast, przez spożycie tego owocu umrą tylko pozornie, lecz nie w rzeczywistości („żadnym sposobem [naprawdę] śmiercią nie pomrzecie”). . Tak więc pierwszym kłamstwem szatana było to, ze umarli tak naprawdę nie są umarłymi, lecz żywymi” – Stworzenie str. 104
Sugerując, ze śmierć nie była zapowiedzianą karą, szatan dał podstawę nauce, która otwarła drogę do dwóch głównych błędów w chrześcijańskich wierzeniach: (1) że umierając, osoba nie tylko żyje dalej, lecz przemienia się w istotę duchową – nieśmiertelność duszy; i że (2) nieśmiertelna dusza będzie wiecznie żyć w niebie (jeśli była „dobra”) lub w wiecznych mękach (gdy była „zła”). Fakt, że Adam i Ewa nie zostali skazani na śmierć natychmiastowo, bez wątpienia przyczynił się do błędnego zrozumienia.
To zaciemnienie podstawowego faktu śmierci jako kary za grzech Adama, zostało zharmonizowane ze świecką doktryną o ewolucji, która zatarła pochodzenie człowieka, jako Boskiego stworzenia Zarówno w religijnej jak i filozoficznej sferze, natura człowieka i jego nadzieja jest błędnie przedstawiana. W wyniku tego Boskie cele są fałszywie przedstawiane; bo chociaż Bóg nie jest postrzegany jako nie związany z tym tematem, to uważa się Go za samowolnego i beztroskiego. Tak poważne jest to błędne zrozumienie.
Opis odpadnięcia człowieka od laski w grzech i śmierć, jest podany w Księdze Rodzaju w prosty sposób obiecane odkupienie przez Chrystusa jest przedstawione jako wspaniały kontrast: „Jako przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stało grzesznymi; tak przez posłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stało [stanie] sprawiedliwymi” (Rzym. 5:19). To jest proste, bezpośrednie wyjaśnienie grzechu, śmierci, ich następstw oraz ostatecznego uleczenia, którego życzymy naszym czytelnikom.
CO TO JEST NIEŚMIERTELNOŚĆ?Określona przez Jezusa jako „żywot sam w sobie” Jan 5:26), nieśmiertelność odnosi się do tego stanu istnienia, który jest niezależny od jakiegokolwiek zewnętrznego źródła życia i którego me można zniszczyć. Taką naturę ma Bóg Jehowa, który udzielił jej swemu Synowi za Jego wierność (1Tym. 6:16). Ona nie jest udziałem ludzkiego stanu. Zobacz Sztandar Biblijny, wrzesień 2001 |
.
____________________
* Clarke w innym miejscu swego komentarza podsuwa zastanawiająca myśl, że wąż przypominał orangutana, stworzenie, które, jak on wierzył, pierwotnie poruszało się,- w pozycji wyprostowanej
DWA ZBAWIENIA
„A on jest ubłaganiem za grzechy nasze; a nie tylko za nasze, ale też za grzechy wszystkiego świata” (1Jana 2:2)
Część trzecia serii na temat Abakuka 2:2: „Napisz widzenie, a napisz rzetelnie na tablicach, aby je prędko czytelnik przeczytał”.
Nasz lutowy artykuł – Radość o Poranku – z serii dotyczącej Boskiego Planu szeroko przedstawił wielki zamiar Boga błogosławienia ludzkości we właściwym czasie. Wskutek wypaczenia Prawdy przez szatana, sposób w jaki ten wielki i chwalebny cel będzie realizowany był niezrozumiały przez wiele stuleci, a jednak Słowo Boże jasno pokazuje jak Jezus przez swoje poświęcenie jest zdolny zbawić „doskonale” tych, którzy przychodzą przez Niego do Boga teraz lub w poranku Tysiąclecia (Żyd. 7:25).