W KRZYŻU CHRYSTUSOWYM SIĘ CHLUBIĘ

      Okładka: Westminster Abbey, Londyn. Ta historyczna budowla, założona w 1065 roku, jest miejscem koronacji, sławnych ślubów i pogrzebów.

      W XIII wieku, za czasów Henryka III, budowla została przeprojektowana i zamieniona w 1560 roku przez królową Elżbietę I na Kolegiatę św. Piotra w Westminsterze. Te sławne wieże zostały zaprojektowane  przez  Nicholasa  Hawksmoora  i  dostawione  na  początku XVIII wieku.

      Wydarzenia ostatniej Wieczerzy są zawarte w kilku Ewangelicznych opisach – Mat. 26:17-30; Mar. 14:12-25; Łuk. 22:7-38; Jan 13:1-30. Apostoł Paweł również opisuje pewne szczegóły w 1Kor. 11:23-25. Z tych opowiadań możemy odtworzyć dość dokładny obraz wydarzeń tamtej paschalnej nocy.

      Chociaż Jezus często wspominał o bliskości swojej śmierci, Jego uczniowie nie mogli uchwycić tej myśli. Jego wypowiedzi wskazywały na głębokie uczucia i zapowiadały cierpienia, które musiał znieść. Pan dał wyraz tym uczuciom, kiedy powiedział, „Mam być chrztem ochrzczony; a jakom jest ściśniony, póki się to nie wykona!” (Łuk. 12:50). On mówił o swoim chrzcie w śmierci.

      Piotr i Jan zostali posłani, aby przygotować Paschę (Łuk. 22:7, 8). Tego wieczora Jezus spotkał się z Dwunastoma w górnym pokoju, aby obchodzić żydowską Wieczerzę Paschalną w jej właściwym czasie. Baranek został upieczony, przygotowano nie kwaszony chleb jak również gorzkie zioła. Bez wątpienia wszystko było w dokładnej zgodności z pierwotnym zarządzeniem, ponieważ Jezus i Jego Apostołowie, tak samo jak inni Żydzi, byli związani przez każdy zarys żydowskiego prawa. Wszystkie zarysy Zakonu obowiązywały aż do błogosławieństwa Pięćdziesiątnicy, które oznaczało Boską aprobatę ofiary Jezusa oraz przyjęcie przez Boga tych, którzy stali się Jego uczniami przez poświęcenie.

UCZNIOWIE SPIERAJĄ SIĘ O ZASZCZYTY W KRÓLESTWIE

      Apostołowie wierzyli, że Jezus zapanuje wkrótce jako Król i pamiętali o Jego obietnicy, że oni również zasiądą z Nim na tronie. Oni zastanawiali się nad stopniem zaszczytu, jaki mieli otrzymać w Królestwie i, być może myśleli, że powinni rywalizować o najbardziej zaszczytne stanowiska. Dostrzegając ich postawę, Jezus zwrócił się do nich, „Królowie narodów panują nad nimi,… Lecz wy nie tak: owszem kto największy jest między wami, niech będzie jako najmniejszy, a kto jest wodzem, będzie jako ten, co służy” (Łuk. 22:25, 26).

poprzednia strona – następna strona