Sztandar Biblijny nr 142 – 1999 – str. 94
żył i umarł. W czasie swego zmartwychwstania został ożywiony na duchowym poziomie, wyższym niż aniołowie, księstwa i władze. Lecz tożsamość, osobowość jest ta sama.
Możemy z łatwością uwierzyć, że nasz Pan wciąż zachowuje pamięć o przeszłych rzeczach. On pamięta również doświadczenia, które przechodził, kiedy był w ciele, a także te, które miał zanim stał się ciałem. W przeciwnym razie On nie mógłby rozpoznać siebie.
Wydaje się, że pamięć jest środkiem identyfikacji naszej osobowości. W tym wersecie nic nie zdaje się wskazywać na to, że nasz Pan przyszedł na ten świat z wiedzą o wszystkich swoich poprzednich doświadczeniach. Po swoim poświęceniu On otrzymał tę wiedzę za pomocą środków, których nie jesteśmy w stanie dostatecznie zrozumieć – dzięki pewnym władzom użytym przez Ojca, ponieważ Ojciec ma wszelką moc.
(5) „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, tenże i na wieki” (Żyd. 13:8). To oświadczenie nie utożsamiałoby naszego Pana z Jego poprzednim stanem, ponieważ w swym poprzednim bycie On nie był Jezusem. On został nazwany Jezusem przy urodzeniu, a Jezusem Chrystusem (pomazanym) stał się od chwili swego chrztu. „Znajomością swoją wielu usprawiedliwi sprawiedliwy sługa mój; bo nieprawości ich on sam poniesie” (Izaj. 53:11). Nasz Pan zaczął dźwigać nieprawości świata od swego poświęcenia, a czynienie tego zakończyło się Jego ukrzyżowaniem.
Kiedy Duch Święty zstąpił na Niego i niebiosa otworzyły się przed Nim, On prawdopodobnie otrzymał wiedzę, która umożliwiła Jemu zwycięstwo. Nie wiemy, jaką siłę miały pokusy szatana przed poświęceniem się naszego Pana, kiedy był doskonałym człowiekiem, tak jak Adam. Lecz kiedy Jego umysł został otwarty, wówczas szatan przystąpił, aby kusić Pana, szczególnie w zakresie Jego dzieła i poświęcenia, które już uczynił. Szatan usiłował zniweczyć Jego poświęcenie i udaremnić jego realizację. Nie wiemy jak wielką wiedzę miał nasz Pan, lecz Ojciec Niebiański udzielił Jemu wystarczającej wiedzy, aby mógł wyjść jako zwycięzca.
NATURALNY CZŁOWIEK NIE MOŻE DOSTRZEC DUCHOWYCH RZECZY
(6) „Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, iż co wiemy, mówimy, a cośmy widzieli, świadczymy; ale świadectwa naszego nie przyjmujecie” (Jan 3:11). Mamy tutaj dane do zrozumienia, że nasz Pan mógł opowiadać o niebiańskich rzeczach, lecz nie był skłonny tak czynić, ponieważ Nikodem i inni mieli trudności w przyjmowaniu nawet ziemskich rzeczy. Zatem, jak Jezus mógł mówić o rzeczach niebiańskich? Do tego czasu naszemu Panu mogła być udzielona pamięć o Jego przedludzkim stanie.
Powinniśmy opowiadać niebiańskie rzeczy, lecz nie do zwykłych ludzi. „Nie dawajcie świętego psom, ani miećcie pereł waszych przed świnie, by ich nie podeptały nogami swymi, i obróciwszy się, nie rozszarpały was” (Mat. 7:6). Nasz Pan powiedział, że ma wiele rzeczy do przekazania swoim uczniom, lecz oni nie będą w stanie ich przyjąć, dopóki nie przyjdzie Duch Święty (Jan 16:12, 13). „Albowiem jeszcze nie był dany Duch Święty, przeto że jeszcze Jezus nie był uwielbiony” (Jan 7:39). „Ale cielesny człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego; albowiem mu są głupstwem, i nie może ich poznać, przeto, iż duchownie bywają rozsądzone. ” „Ale nam to Bóg objawił przez Ducha swojego; albowiem duch wszystkiego się bada, i głębokości Bożych” (1Kor. 2:14, 10). Jeśli Duch Święty objawia nam niektóre głębokie rzeczy obecnie, to ile więcej świętych rzeczy mógł przyjąć doskonały umysł naszego Pana?
„CHWAŁA, KTÓRĄ MIAŁEM U CIEBIE”
(7) Słowa naszego Pana, „Uwielbij mię ty, Ojcze! u siebie samego tą chwałą, którąm miał u ciebie, pierwej niżeli świat był” (Jan 17:5), nie mogą oznaczać, że On nie miał żadnej wiedzy na temat zapowiedzianego udziału w Boskiej naturze. Nasz Pan otrzymał zapewnienie z wersetów Pisma Świętego, z których jedne mówiły, że będzie wielce wywyższony, inne, że Bóg da Mu Królestwo, a jeszcze inne, że Bóg Jehowa da Jemu „dział dla wielu, aby się dzielił korzyścią z mocarzami, ponieważ wylał na śmierć duszę swoją” (Izaj. 53:12); kolejny oświadcza: „Przysiągł PAN, a nie będzie tego żałował, mówiąc: Tyś jest kapłanem na wieki według porządku Melchisedekowego” (Psalm 110:4). On miał być zarówno Kapłanem, jak i Królem najwyższej godności i czci.
Prawdopodobnie po swoim spłodzeniu z Ducha nasz Pan znał w pełni te rzeczy, tak jak Apostoł Paweł, który był „zachwycony” do trzeciego nieba i otrzymał znajomość cudownych rzeczy „których się człowiekowi nie godzi mówić” (2Kor. 12:4). Jest bardzo prawdopodobne, że nasz Pan Jezus otrzymał pewne szczególne objawienie, ponieważ czytamy Jego słowa, „jako Ojciec ma