Sztandar Biblijny nr 139 – 1999 – str. 72
„DYM ICH MĘKI”
Pytanie: Czy w Obj. 14:11 przez tych, którzy nie mają „odpoczynku we dnie i w nocy”, a „dym ich męki wstępuje na wieki wieków” nie są pokazane wieczne męki?
Odpowiedź: Na pierwszy rzut oka może tak wyglądać, ale staranne zbadanie tego wersetu pokazuje, że tak nie jest. Wersety Obj. 14:8-11 zawierają greckie słowo basanizo, wskazując, że Wielki Babilon jako całość, łącznie z „matką” i „córkami”, będzie wrzucony do jeziora ognistego. Czytamy: „A za nim szedł drugi anioł, mówiąc: Upadł, upadł Babilon, ono miasto wielkie! bo winem gniewu wszeteczeństwa swego napoił wszystkie narody. A trzeci anioł szedł za nimi mówiąc głosem wielkim: Jeśli się kto pokłoni bestii i obrazowi jej, i jeśli weźmie piętno na czoło swoje albo na rękę swoje, I ten pić będzie z wina gniewu Bożego, z wina szczerego i nalanego w kielich gniewu jego, i będzie męczony w ogniu i siarce przed oblicznością aniołów świętych, i przed oblicznością Baranka. A dym męki ich wstępuje na wieki wieków, i nie mają odpoczynku we dnie i w nocy, którzy się kłaniają bestii i obrazowi jej, i jeśli kto bierze piętno imienia jej”.
W symbolach biblijnych aniołowie czasem są używani do przedstawiania bezosobowych, jak i osobowych rzeczy, np. mocny anioł (Obj. 5:2) reprezentuje Przymierze Zakonu, które w ciągu wieku Żydowskiego nie znalazło nikogo godnego, by stał się Tłumaczem i Wykonawcą Boskiego Planu (księgi). Rozumiemy, że aniołowie w naszym tekście reprezentują pewne wielkie posłannictwa Prawdy. Kościół nominalny, Babilon, w swych dwóch częściach jest wielkim miastem, wielkim religijnym rządem. Z jednego punktu widzenia powodem, dla którego Babilon upadł jest to, że oszołomił on wszystkie narody swymi błędami, doktrynami, do głoszenia których nakłoniła go jego unia kościoła i państwa, symboliczne wszeteczeństwo. Ci, którzy czczą bestię i jej obraz podlegają tym systemom i służą im. Przyjęcie piętna na czoło wskazywałoby na akceptację wyznań lub wierzeń Bestii i Obrazu, podczas gdy piętno na rękach wskazywałoby na praktykowanie ich uczynków.
W czasie wielkiego ucisku, w którym Babilon jest niszczony, wszyscy tacy dowiedzą się, czym jest gniew Boga, ponieważ oni będą zmuszeni poddać się tym doświadczeniom. Jego kielich dla narodów jest kielichem gniewu w tym sensie, że on wypływa z Jego niezadowolenia z narodów. Oni będą męczeni (basanizo, próbowani, badani kamieniem probierczym) ogniem i siarką w obecności Baranka, tj. te narody i te osoby, które sercem i duszą są w tych instytucjach, będą srodze próbowane, gdy te systemy będą zniszczone w czasie wielkiego ucisku. Ponieważ ogień i siarka – ostateczne unicestwienie – ma zastosowanie do tych instytucji, będzie to najsurowsza próba dla ich członków. To próbowanie ma miejsce w obecności Baranka, w czasie, gdy nasz Pan jest obecny w Jego Wtórym Przyjściu.
Dym ich męki (lekcja, pamięć o ich próbowaniu w tym strasznym doświadczeniu) będzie wstępował na wieki wieków w tym znaczeniu, że wiecznie będzie przenikał do umysłów ludzkich. Dla tych, którzy przyjęli fałszywe doktryny i zaangażowali się w złe praktyki Papiestwa i Federacji Sekciarskiego Protestantyzmu, nie będzie prawdziwego odpoczynku serca i umysłu, gdy nastąpi zniszczenie tych instytucji, o których oni myślą, że są Kościołem Boga.
Obj. 19:2, 3 podaje podobną myśl: „Bo prawdziwe i sprawiedliwe są sądy jego [Boskie postanowienie przeciwko Babilonowi jako całości i jego zniszczenie], iż osądził wszetecznicę ona wielką [skazał Babilon na zniszczenie], która kaziła ziemię [społeczeństwo] wszeteczeństwem swoim [jej nielegalną unią z ziemskimi rządami], i pomścił się krwi sług swoich z ręki jej [przez jego wyrok i egzekucję pomścił swych sług, którzy przez Wiek Ewangelii cierpieli w rękach Babilonu] … A dym jej wstępuje na wieki wieków [o lekcji doświadczeń Babilonu wiecznie będzie pamiętać doprowadzony do doskonałości rodzaj ludzki, który uzna, że Babilon sprawiedliwie jest unicestwiony na wieczność]”. Porównaj z Izaj. 66:24.
BS '99,13-14.
INTERESUJĄCA WIADOMOŚĆ
Przedstawiciele izraelskich i palestyńskich władz twierdzą, że zmniejszyły się rozbieżności ich stanowisk w sprawie dalszego wycofywania izraelskich oddziałów z Zachodniego Brzegu, jednak pewne kwestie pozostają nie rozwiązane.
Negocjacje w tej sprawie zostały wstrzymane na wiele miesięcy po odmowie przyjęcia przez Izrael amerykańskiej propozycji oddania następnych 13 procent terytorium.
Palestyński przywódca Jasser Arafat, przemawiając w Oslo podczas ceremonii z okazji piątej rocznicy pierwszego izraelsko-palestyńskiego porozumienia pokojowego, nazwał izraelską propozycję „początkiem”. Palestyńczycy mówią, że pozostają kwestie związane z rozszerzeniem ich władzy, czego sobie życzą, na całe terytorium. Izraelczycy nie przestają się domagać, aby palestyński rząd bardziej ograniczył działania wojowników islamskich.
Zgodnie z proponowanym układem, terytorium palestyńskiej autonomii powiększyłoby się z 27 do 40 procent Zachodniego Brzegu. Samorząd obejmuje także 60 procent obszaru strefy Gazy. Raport Radia BBC, z 26.08.1998 r.
[Uwaga Redaktora (18 października 1998 r.): W Maryland trwają właśnie rozmowy pomiędzy amerykańskim Sekretarzem Stanu Madeline Albright oraz izraelskimi i palestyńskimi przywódcami, Premierem Benjaminem Netanyahu i Przewodniczącym Jasserem Arafatem. Prezydent Clinton bierze udział w strategicznych punktach rozmów. Chociaż Izrael zgodził się na oddanie 9 procent ziem Zachodniego Brzegu, to oczywiście w trosce o bezpieczeństwo swej granicy, jest niechętny do rezygnacji z dodatkowych 4 procent, do których nakłania amerykańska propozycja. „Dokument końcowy” porozumienia z Oslo zakłada powstanie państwa palestyńskiego do 1999 roku. Pan Arafat wyraził zamiar ogłoszenia niepodległości niezależnie od przyjęcia przez Izrael warunków porozumienia.]
BS '98,87.