Sztandar Biblijny nr 104 – 1996 – str. 75
założeniu i przyjąć, że:
czasy = 2 czasy = 2 x 360 = 720 dni
i że:
1/2 „czasu” = 180 dni
Dodajmy je razem:
360 + 720 + 180 = 1260 dni
Według tego słusznego założenia, że „czas” o 360 dniach jest zatem rokiem proroczym (hipotetycznym) o 360 dniach, możemy ustalić długość 42 miesięcy.
42 miesiące = 31/2 roku lub 1260 dni
Jeśli dokonamy następującego obliczenia:
1260 : 42 = 30
ustalamy że:
1 „miesiąc” = 30 dni
To co następuje potwierdza nasze założenie co do długości proroczego, symbolicznego, roku:
12 x 30 = 360 (dni)
Okazuje się więc, że „czas, czasy i połowa czasu”, owe 1260 dni, czy też 42 miesiące, mają taką samą długość i są oparte na roku proroczym o 360 dniach.
Rzeczywisty rok żydowski nigdy nie miał tej długości. Okresowo był „dodawany” dodatkowy miesiąc, w celu dostosowania do pór roku. Możemy więc przypuszczać, że rok proroczy jest chronologicznym narzędziem danym przez Boga w celu ustalenia, w jakiej chwili dziejowej występują pewne wydarzenia biblijne. Będzie ono nieocenioną pomocą w badaniu sprawy „siedmiu czasów”.
Drugą biblijną zasadą, o której należy pamiętać pracując nad chronologią, jest miara „dzień za rok”. Mamy o niej wzmiankę w 4Moj. 14:34. W przykładzie tym Bóg ukarał niewiernych Izraelitów 40 latami tułaczki jako wyższym odpowiednikiem 40 dni szpiegowania ziemi (co miało niepomyślny skutek). Zasada ta jest jasno wyrażona w tekście. Kolejny przykład to Ezech. 4:1-8.
Z tego podstawowego punktu widzenia rozważmy
3Mojżeszową 26:14-45
W tekście tym mamy znamienne proroctwo karania, o nadejściu którego Bóg zapowiedział Izraelowi za pogwałcenie Jego przymierza. W wersetach 14-17 są przedstawione ich grzechy i stosowne kary w okresie sędziów i królów. Następnie, z powodu braku poprawy, w. 18 grozi im karą „siedmiu czasów”. Wersety 19, 20 cofają się wstecz i ponownie proroczo mówią o karach stosowanych w czasach sędziów i królów, które okazały się niewystarczające. Dlatego w. 21 po raz drugi grozi im „siedmioma czasami” karania. To samo jest powtórzone po raz trzeci w ww. 22-24. Po raz czwarty i ostatni jest to uczynione w w. 25, 28. (Wszystko to dla podkreślenia).
Skoro, jak widzimy, tak duży nacisk jest położony na karanie Izraela w historycznym okresie sędziów i królów, to co oznacza dodatkowe karanie „siedmiu czasów”, o jakim mówi Bóg, że im ześle?
W poprzednich ilustracjach ustaliliśmy, że „czas” jest równy symbolicznemu rokowi liczącemu 360 dni. Następujące obliczenie daje nam długość tych „siedmiu czasów”:
360 dni x 7 = 2520 dni
Podaliśmy już przykłady zasady dzień za rok, więc na tej podstawie wnioskujemy, że:
2520 dni = 2520 lat
„CZASY POGAN”
Klucz do zrozumienia upadku i powstania Izraela jako narodu leży w poprawnym zrozumieniu tego, co mieści się w wyrażeniu „czasy pogan”. U Łuk. 21:24 Jezus stwierdza, że „będzie Jeruzalem deptane od pogan aż się wypełnią czasy pogan”. Rozumiemy, że to oświadczenie jest potwierdzeniem przez naszego Pana ucisku przez pogan, który już był w toku, choć pod wieloma względami miał się nasilić wraz z oblężeniem Jeruzalem przez Tytusa w 69 r. n. e. i jego zniszczeniem rok później, czego następstwem było rozproszenie tego narodu aż do czasów współczesnych. Grecki tekst wyrażenia „będzie deptane” może być oddany „będzie i pozostanie deptane”, co wskazuje na to, że Izrael będzie uciskany w sposób nieznany nigdy wcześniej.
Czy tych słów Jezusa nie możemy odebrać jako zapowiedzi rozpoczęcia się wtedy „czasów pogan”? Nie, jeśli właściwie rozumiemy proroctwo Ezech. 21:18-27. Słowa te stanowią Boski sąd nad Izraelem (reprezentowanym w Judzie). Proroctwo to wypełniło się okrutnie w najeździe Nabuchodonozora na Jeruzalem na jesieni 607 r. p.n.e., kiedy to ostatni król Judei, Sedekiasz, został zdetronizowany, miasto splądrowane a lud zabrany do niewoli, do Babilonu (2Król. 25:1; Jer. 39:1; 52:1). Tak rozpoczęło się 70 lat spustoszenia zapowiedziane u Jer. 34:21, 22; 25:9-12. Od tego czasu Żydzi przestali być wolnym narodem. Choć ich ziemia i wolność osobista zostały im zwrócone przez Cyrusa, jako naród podlegali kolejno Medo-Persom, Grekom i Rzymianom. Zależność od Rzymu była faktem, gdy Jezus wypowiadał te słowa. Jest zatem nieprawdopodobne, że mówił o dopiero mającym nadejść ucisku. W istocie Jemu chodziło o to, że Żydzi jeszcze bardziej będa poddani poganom aż w odpowiednim czasie skończą się („wypełnią”) czasy pogan.
Od 2520 lat „siedmiu czasów” odejmujemy datę października 607 r. p. n. e. :
2520 – 6061/4 = 19133/4
Z końcem 1913 roku n. e. nadszedł początek 1914