KRÓLESTWO BOŻE

      Temat Królestwa Bożego zajmuje w Biblii wyjątkowe miejsce, i to zarówno w Starym Testamencie, jak i Nowym Testamencie, a wyrażenia „Królestwo Boże” i „Królestwo Niebieskie” tylko w Nowym Testamencie występują prawie 150 razy. Wybitność Królestwa Bożego w Piśmie Świętym jest dowodem jego znaczenia w Boskim planie. Jego rola jest tak ważna w Boskim programie, że każda część tego planu bardzo ściśle się wiąże z tym Królestwem. Uwagi te sugerują celowość jego dokładnej analizy z różnych punktów widzenia, w jakich jest ono przedstawione w Biblii. Na początku tego badania możemy zauważyć, że słowo królestwo występujące w Biblii uzmysławia pewne dodatkowe znaczenia prócz tych występujących we współczesnym języku polskim. W naszym obecnym jeżyku posługujemy się słowem królestwo w znaczeniu terytorium, państwa lub narodu pod panowaniem króla lub królowej. Oprócz tych znaczeń słowo królestwo w Biblii oznacza także królewskiego władcę lub autorytet, dzięki któremu sprawuje on władzę. Fakt, że słowo królestwo występujące w Biblii oznacza autorytet, na podstawie którego król lub królowa sprawuje władzę, jest oczywisty z wielu wersetów (1Kor. 15:24; Łuk. 22:29; Jan 18:36; Dan. 4:31; 7:14, 18, 27).

      To, że słowo królestwo w sensie biblijnym oznacza władcę lub władców, jest oczywiste z licznych wersetów. Stosowne jest tutaj zacytowanie 2Moj. 19:5, 6. Według tego wersetu Bóg obiecał uczynić cielesny Izrael królestwem kapłanów (kapłańskimi królami), jeśli Jemu okaże się wierność przez przestrzeganie Jego przymierza, a nie tylko Zakonu Mojżeszowego, zwłaszcza jego podstawy Dziesięciorga Przykazań, lecz także innych zarysów przymierza, które Bóg dał Izraelowi, począwszy od Paschy w Egipcie, a skończywszy na służbie Mojżesza. Wszystkie te rzeczy należały do przymierza, zakończonego 5 księgą Mojżeszową. Bóg mówi, że jeśli je zachowacie „będziecie mi własnością nad wszystkie narody [tzn. , że byliby bardzo wysoko ocenieni przez Boga jako należący wyłącznie do Niego, w znaczeniu, w jakim żaden inny naród na ziemi nie należy do Niego]; chociaż moja jest wszystka ziemia [wszystko na ziemi i w niebie należy do Jehowy]. A wy będziecie mi królestwem kapłańskim i narodem świętym [byliby nie tylko kapłaństwem Boga, lecz także narodem całkowicie poświęconym, oddanym Jemu, który otrzymałby od Niego tę wielką łaskę i błogosławieństwo. Ponieważ jako naród okazali się niewierni Bogu, przywilej stania się tymi kapłańskimi królami został im odebrany jako narodowi i dany wiernym z duchowego Izraela (Mat. 21:43)]”.

      Stosownym wersetem jest również 1Piotra 2:9, odnoszący się do klasy królewskiej jako królewskich władców: „Ale wy jesteście rodzajem wybranym [pokazany jest tutaj wybrany charakter Chrystusa, Głowy i Ciała], królewskim kapłaństwem [gronem kapłanów, którzy stanowić będą królestwo], narodem świętym [narodem oddanym Bogu, grupą jednostek, które będą całkowicie poświęcone Bogu i dlatego święte], ludem nabytym [wyłączną własnością Boga], abyście opowiadali cnoty tego [Bóg powołał klasę Chrystusa, aby okazywała chwały Boga, tzn. Jego mądrość, moc, sprawiedliwość i miłość, które wszystkie przynoszą Jemu chwałę, jak również Jego łaski drugorzędne i trzeciorzędne pod kontrolą Jego doskonałej mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy], który was powołał z ciemności ku dziwnej swojej światłości”. Lud Boży kiedyś tkwił w błędach, lecz został powołany z błędu do wspaniałego światła Ewangelii i, rzeczywiście, Ewangelia naszego niebiańskiego Ojca ukazuje się nam jako cudowna.

      To znaczenie królestwa jest jeszcze wyraźniejsze w Obj. 1:6 („uczynił nas królami”) i Obj. 5:10 („uczyniłeś nas Bogu naszemu królami”). W Biblii Gdańskiej, i innych, greckie słowo basileia, które zawsze oznacza królestwo, zostało w tych dwóch wersetach przetłumaczone „królami”, lecz w wersetach poprawionych, m. in. w Biblii Tysiąclecia itp. właściwie zostało przetłumaczone „królestwo”. Tłumacze wersji poprawionych nie rozumiejąc, że słowo basileia ma znaczenie królewskich władców, wiedzieli jednak, że nie chodzi tutaj o terytorium, naród czy królestwo rządzone przez króla lub królową, podali to, co wyraźnie jest znaczeniem tego wersetu, tłumacząc basileia słowem królowie. Czyniąc tak, mimowolnie dostarczyli dowodu, że w Biblii słowo królestwo, między innymi, oznacza królewskiego władcę lub królewskich władców.

      Podobnie wyrażenia „królestwo Boże” i „królestwo niebieskie” wszędzie oznaczają królewskich władców, którzy będą reprezentować Jehowę w sprawowaniu Jego władzy jako Jego namiestnicy. Definicja ta ma zastosowanie nawet w takich wersetach jak Rzym. 14:17; 1Kor. 15:50. Pierwszy werset zapewnia nas, że główne przywileje przyszłych królów Tysiąclecia nie będą polegały na swobodzie spożywania pokarmu i napoju, lecz na sprawiedliwości, pokoju i radości w Duchu świętym, dlatego oni mieli chętnie zrezygnować

poprzednia strona – następna strona