wskazywał pasterzom na to proroctwo. Nowo narodzone niemowie miało być ich Zbawicielem. Posłannictwo to nie mówiło, że wszyscy ludzie są braćmi i że Bóg jest Ojcem wszystkich ludzi. Przedstawiało fakt, iż ludzkość potrzebuje zbawienia i że Bóg uczynił przygotowania, przez które mógł zapewnić Odkupiciela, który miał zbawić chętnych i posłusznych od ich grzechów. Tym Odkupicielem nie był nikt inny jak Chrystus Pan.

      Słowo Chrystus znaczy pomazany od Boga, Mesjasz, obiecany od wieków. Miał usunąć przekleństwo i na jego miejsce wprowadzić wielkie błogosławieństwa. Ściśle mówiąc, to niemowlę nie było tym Pomazańcem, ponieważ nie było Ono pomazane przez Ducha świętego przed ukończeniem przez Nie trzydziestu lat. Nastąpiło to dopiero w Jordanie, kiedy to rzeczywiście stał się Chrystusem Boga (Łuk. 3:21-23; Dz. 10:38). Lecz niemowlę Jezus było prospektywnie Zbawicielem, Mesjaszem. Posłannictwo anielskie mówiło o przyszłości, o czasie, gdy nasz Pan miał wstąpić na wysokość do chwały, czci i nieśmiertelności, nawet dotyczyło czasu, kiedy panownie Królestwa Mesjańskiego miało zatriumfować i spłynąć za pośrednictwem cielesnego Izraela na wszystkie rodziny ziemi. Z tego posłannictwa każdy może się cieszyć, ponieważ zawiera ono jądro Boskiego planu zbawienia.

     BS ’93. 89-91.

LICZNE IMIONA JEZUSA

„A nazwij imię jego: Dziwny, Radny, Bóg mocny, Ojciec wieczności, Książę pokoju” (Izaj. 9 : 6)

      TEKST ten dobrze nadaje się do zebrania i skrystalizowania wspaniałego charakteru i dzieła Księcia Życia, Odkupiciela świata, Orędownika Kościoła i w niedalekiej przyszłości Pośrednika świata. Liczne są imiona Syna człowieczego – „człowieka Chrystusa Jezusa”, „Syna Bożego”, który stał się ciałem, by z łaski Bożej skosztować śmierci za każdego człowieka.

DZIWNY

      Pierwszym imieniem podanym na liście proroka jest Dziwny [Cudowny], i z pewnością jest ono bardzo stosowne. Jego droga życiowa jest najbardziej zadziwiająca, a Jego charakter najcudowniejszy, o jakim wiemy. Któż inny oprócz Niego opuścił chwałę niebiańskiego stanu dla warunków ludzkich? Jak sam powiedział: „A nikt nie wstąpił do nieba tylko ten, który zstąpił z nieba” (Jan 3:13). Tylko On opuścił chwałę, jaką cieszył się u Ojca zanim powstał świat; tylko On wykazał tę cudowną wiarę w Ojca, która pozwoliła Mu ofiarować wszystko z radością, rozkoszując się pełnieniem woli Ojca z ufnością, że w słusznym czasie nagrody łaski i miłości Ojca daleko więcej przewyższą wyrównanie każdej ofiary.

      Jego życie wśród ludzi było także zadziwiające – życie światła świecącego w ciemności, lecz ciemność go nie ogarnęła. Gdy sami coraz bardziej wchodzimy w to światło, jesteśmy w stanie pojąć Tego Jedynego, zadziwiającego człowieka. Jak sugeruje Apostoł, otwarte oczy naszego zrozumienia pozwalają nam wraz ze wszystkimi świętymi zrozumieć wysokości i głębokości oraz długości i szerokości miłości Boga, która przewyższa wszelkie zrozumienie – a taka miłość jest objawiona, pokazana, zilustrowana w Tym Zadziwiającym Jedynym. Cudowne było również Jego zmartwychwstanie – „pierworodnego między wieloma braćmi”, „nader wywyższonego”, z imieniem „które jest nad wszelkie imię, aby w imieniu Jezusowym wszelkie kolano się skłaniało” (Rzym. 8:29; Kol. 1:15, 18; Filip. 2:9, 10). ’

RADNY

      Drugie imię na liście – Radny [Doradca] – również jest stosowne. Kto inny jest takim doradcą? Kto inny może być dotknięty odczuciem naszych słabości? Kto inny jest w stanie zawsze prowadzić nas swym wzrokiem? Kto inny zapewnił nas, że wszystkie rzeczy będą

    współdziałać dla naszego dobra? Szczęśliwymi są ci, którzy poznali tego Doradcę, którego Bóg wyznaczył, by był zadośćuczynieniem za nasze grzechy oraz by był Doradcą, Wodzem, Przewodnikiem, Nauczycielem swego ludu, by wyprowadzał go z ciemności do swego cudownego światła, z łańcuchów grzechu i niewoli śmierci do pełnej wolności synów Bożych. Coraz pilniej słuchajmy z nieba głosu naszego Doradcy.

BÓG MOCNY

      Bóg mocny, kolejne Jego imię, również jest właściwe. Skoro aniołowie byli nazywani elohim – bogowie – i skoro aniołowie ukazujący się w przeszłości ludziom byli zwani elohim – bogowie (ponieważ byli przedstawicielami Boskiej mocy) – tym bardziej właściwe jest to imię dla Tego, którego Ojciec specjalnie posłał do ludzi jako swego szczególnego posłannika. Jeśli elohim oznacza kogoś potężnego, to Pan jest z pewnością ponad wszystkimi innymi z wyjątkiem samego Ojca, i dlatego najzupełniej właściwie może być nazywany potężnym Elohim – Bogiem mocnym – kimś potężnym wśród potężnych. Czasami śpiewamy „mocny by zbawić”, i tak mówi Słowo Pańskie: „Przetoż doskonale zbawić może tych, którzy przezeń przystępują do Boga” (Żyd. 7:25). Potrzebujemy takiego potężnego Zbawiciela, kogoś potrafiącego nie tylko współczuć z nami i uczyć nas, lecz także wyzwolić nas od onego złośnika oraz od naszych własnych słabości, jak również od Boskiego wyroku dla całego naszego rodzaju ludzkiego jako grzeszników. Radujmy się z tego „Boga mocnego”, którego niebiański Ojciec, Jehowa, posłał jako Ramię Jehowy w celu wyzwolenia od grzechu i śmierci.

OJCIEC WIECZNOŚCI

      Tytuł Ojciec Wieczności w odpowiednim czasie będzie do Niego należał, choć jeszcze nie teraz. Te słowa są proroctwem; niektóre z nich już się wypełniły, inne mają się dopiero wypełnić. Gdy były pisane, Jezus nie opuścił jeszcze niebiańskiej chwały. Nie jest On Ojcem wieczności dla Kościoła. Nie. Pismo Święte pokazuje Go jako starszego Brata i jako Oblubieńca. Apostoł bardzo wyraźnie mówi, że Ojcem jest Jehowa: „Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa . . . odrodził [spłodził] nas” – a my jesteśmy Jego dziećmi. Drogi Odkupiciel sam uczył nas modlić się: „Ojcze nasz, który