Sztandar Biblijny nr 80 – 1994 – str. 80

antytypicznego Eliasza w stanie izolacji dwaj „świadkowie” Pana – Stary i Nowy Testament – ogłaszali swe posłannictwo („prorokowali”) „obleczeni w wory” martwych języków i wyznań wiary, wskutek tego panował duchowy głód, będący antytypem głodu z czasów wędrówki Eliasza po puszczy (Obj. 11:2, 3); że jak Eliasz pokonał kapłanów Baala (1Król. 18:17-40), tak prawdziwy Kościół przez nauki reformacji udowodnił błędy katolickiego kleru; że jak modlitwa Eliasza po powrocie z puszczy sprowadziła deszcz, odświeżyła ziemię i uczyniła ją płodną, w ten sposób przerywając głód, tak i modlitwy prawdziwego Kościoła przez Towarzystwa Biblijne zakładane od 1804 roku doprowadziły do rozległej cyrkulacji Biblii, mocą której jak przez symboliczny deszcz społeczeństwo zostało odświeżone i owocowało przerywając w ten sposób duchowy głód; że jak Izabela (1Król. 19:1, 2) zagroziła Eliaszowi klątwami za jego działalność wobec jej kapłanów, za cud deszczu jako rezultat jego modlitwy i doznała zawodu na skutek udaremnienia jej celu przez jego drugą ucieczkę na puszczę, tak papiestwo wiernym groziło klątwami za ich gorliwość przeciwko papieskiemu klerowi oraz za rozpowszechnianie Biblii, lecz doznało zawodu w zrealizowaniu swego celu z powodu drugiego wycofania się wiernych w stan izolacji?

      Czy wiesz, że Eliasz po pokonaniu kapłanów Baala działał w mniejszym lub większym stopniu w izolacji, w celu nawrócenia Izraela, lecz nie zdołał w pełni go nawrócić, tak i prawdziwy Kościół usiłował nawrócić świat, lecz bez skutku; że świat, zamiast się nawrócić zatwardził serce, w wyniku czego nadeszła zapowiedziana klątwa z Mal. 4:6 – czas wielkiego ucisku; że powyższe rozważania dowodzą, iż Eliasz z Mal. 4:5, 6 oraz Mat. 11:14 przyszedł i dopełnił swego dzieła, co jest kolejnym dowodem, iż żyjemy w czasie drugiego adwentu, w którym ma miejsce czas ucisku (Dan. 12:1; Obj. 11:17, 18)?

WIELKI ANTYCHRYST

      Czy wiesz, że jako czternasty religijny znak Biblia zapowiada, iż drugi adwent Jezusa będzie poprzedzony zaistnieniem antychrysta (1Jana 2:1-8; 4:3) pośród wielkiego odstępstwa, a pomimo pewnej przeszkody na drodze nastąpi jego dojście do władzy, jego sukcesy i jego objawienie się i że jego zniszczenie nastąpi w drugim adwencie (2Tes. 2:3-8); że ma on mały początek w czasach apostolskich, a koniec w czasie drugiego adwentu, dlatego nie może być jednostką, czyli literalnym człowiekiem, lecz musi być jednym samoistniejącym przez wieki systemem; że jeśli nie zrozumiemy, że Chrystus jest jednym Ciałem, składającym się z wielu członków, prawdziwym Kościołem z Jezusem jako Głową, o czym wspomnieliśmy w szóstym religijnym znaku, nie będziemy przygotowani do rozpoznania antychrysta, który także jest jednym ciałem składającym się z wielu członków, kościoła rzymskokatolickiego, z papieżem jako jego głową; że nie znaczy to, iż poszczególni rzymskokatolicy, z których wielu jest prawdziwymi dziećmi Bożymi, są antychrystami, lecz że wielkim antychrystem jest papieski system jako taki, a nie jednostka?

      Czy wiesz, że papiestwo – wielki antychryst – rozwinęło się z, przez i wśród rozkładu moralnego organizacji, doktryny i praktyki pierwotnego Kościoła (2Tes. 2:3); że pogańskie imperium rzymskie, którego pogański cesarz nosił tytuł najwyższego władcy religijnego, było tą przeszkodą na drodze (w. 2Tes. 2: 6, 7) antychrysta do uzyskania religijnej i politycznej supremacji, która ostatecznie została usunięta, gdy Justynian uznał religijne zwierzchnictwo papiestwa i przez wyzwolenie Włoch od Gotów w 539 roku n. e. otworzył papiestwu drogę do sprawowania władzy politycznej; że w ten sposób papiestwo wyniosło się ponad władców i zasiadło w świątyni Bożej – w Kościele (1Kor. 3:16, 17), jawiąc się jako bóg, jako potężny władca (2Tes. 2:4); że w 539 roku papiestwo rozpoczęło 1260 lat opozycji wobec wiernego ludu Bożego i prześladowanie go (Dan. 7:21, 25; 8:11-13, 24; 11:33; Obj. 12:6), jakie zakończyły się w 1799 roku, kiedy to została przerwana papieska władza doczesna, szczególnie przez Napoleona; że w okresie reformacji dowiedziono na podstawie Biblii i historii, że papiestwo jest owym antychrystem, tym samym je objawiając; że po tym objawieniu rozpoczęło się niszczenie papiestwa przez wpływ Prawdy świeckiej i religijnej („duchem ust swoich” – 2Tes. 2:8 – naukami Bożych rzeczników); że od 1874 wspaniała i potężna Prawda Boża świeci tak jasno, że przez swoje objawianie papiestwa w charakterze i skutkach, Pan w swoim drugim adwencie dokonuje zniszczenia (w. 8) antychrysta, papiestwa, rzymskiej hierarchii jako takiej, choć oczywiście nie jej zwolenników; że niszczenie to zostanie zakończone (Obj. 17:16) w czasie obecnego wielkiego ucisku; że powyższe rozważania (wiele innych szczegółów jest podanych w np. Nadszedł czas, rozdz. IX) wykazują, iż miało już miejsce pojawienie się antychrysta, jego sukcesy, objawienie się, burzenie i częściowe niszczenie; że żyjemy zatem w czasie drugiego adwentu Jezusa?

      Czy wiesz, że powyższe 26 znaków czasów jasno pokazują „czuwającym” (Mat. 24:42; Mar. 13:37), że nasz Pan powrócił w swoim drugim adwencie i jest zajęty dziełem obalania królestwa szatana; że Jego powrót był żarliwą nadzieją wszystkich prawdziwych chrześcijan od początku wieku Ewangelii (Łuk. 21: 27-31; 1Kor. 1:7, 8; Filip. 3:20, 21; Kol. 3:4; 1Tes. 1:10; 2:19; 2Tes. 3:5; 2Tym. 4:1, 8; Tyt. 2:13; Żyd. 9:28; 1Piotra 1:7, 13; 4:13; 5:4; Jan 3:2); że świadomość tego, iż On jest obecny w drugim adwencie powinna napełnić nasze serca niewymowną radością i pełnią chwały; że powinna nas skłonić do większej pilności w badaniu Słowa Bożego, by poznać jego głębsze prawdy; że powinna zachęcać nas do życia bliżej Pana, abyśmy mogli być w Nim znalezieni bez skazy i nienaganni; że jedynie ci wielbią Boga, którzy w ten sposób wykorzystują wiedzę o drugiej obecności Chrystusa, sami z niej korzystają i niosą korzyść innym; że czynienie tych rzeczy jest naszym największym przywilejem i że Pan pomoże nam je czynić, jeśli w tym będziemy szukali Jego pomocy przez Jezusa Chrystusa?

     BS ’93, 66-71.