Sztandar Biblijny nr 77 – 1994 – str. 55

      Ta sama myśl – przemiany w zmartwychwstaniu członków Ciała z istot ludzkich w duchowe – jest wyrażona w 1 Kor. 15:51-54: „. . . wszyscy przemienieni będziemy [w naturze], bardzo prędko . . . albowiem zatrąbi, a umarli [członkowie Ciała, którzy się wyróżniają pośród umarłych] wzbudzeni będą nieskazitelni [nie w ciałach z mięsa, krwi, kości itp. (w. 50), które byłyby skazitelne, ponieważ utworzone z substancji materialnych, ziemskich, lecz w ciałach duchowych, które są nieskazitelne, ponieważ utworzone z substancji duchowych, niebiańskich, takich jak ogień, elektryczność itp], a my będziemy przemienieni. Boć musi to, co jest skazitelnego [osoba], przyoblec nieskazitelność [przez uzyskanie duchowego, niebiańskiego ciała], i co jest śmiertelnego [osoba], przyoblec nieśmiertelność [przez uzyskanie duchowego ciała z najwyższej ze wszystkich natur duchowych – Boskiej]”.

      Lecz Biblia wyraźnie uczy też, że ciała, jakie w zmartwychwstaniu mają otrzymać członkowie Ciała, są dokładnie takimi, jak ciało zmartwychwstałego Jezusa. Gdyby można było to udowodnić, wynikałoby z tego, że w zmartwychwstaniu Jezus otrzymał ciało duchowe i nie jest już więcej człowiekiem, lecz istotą duchową.

      Potwierdza to wiele tekstów. Np. 1Jana 3:2: „. . . jeszcze się nie objawiło czym będziemy; lecz wiemy, iż gdy się on objawi, podobni mu będziemy, albowiem ujrzymy go tak, jako jest” – nie tak jakim był; gdyby bowiem mieli stać się takimi, jakim On był w ciele (Żyd. 5:7), byłoby już oczywistym, jakimi będą w swych ciałach zmartwychwstania.

      Tę samą myśl zawiera także 1Kor. 15:48, 49: „Jaki jest [był; słowo jest powinno być podane kursywą jako znak, że zostało dodane przez tłumaczy, nie mające żadnego odpowiednika w oryginale greckim; to, że powinno się tu wstawić słowo „był”, jest oczywiste z faktu, iż chodzi tutaj o Adama] ten ziemski [Adam], tacy też [będą] ziemscy [świat w zmartwychwstaniu, z wyjątkiem wybranych]; a jaki jest niebieski [Jezus w zmartwychwstałym ciele], tacy też będą [obietnica ta została złożona wybrańcom duchowym wybranym w wieku Ewangelii] niebiescy [w zmartwychwstałych ciałach]. A jakośmy [wybrańcy duchowi wybrani w czasie, wieku Ewangelii] nosili wyobrażenie ziemskiego [Adama, tzn. , że mieli ciała takie jak Adam – 'z ziemi ziemskie’], tak będziemy nosili wyobrażenie niebieskiego [Jezusa, tzn. , że w zmartwychwstaniu otrzymają ciała takie jak ciało zmartwychwstałego Jezusa]”.

      Podobna myśl jest zawarta w Filip. 3:21. A zatem wersety te potwierdzają pogląd, że święci w swych duchowych ciałach, jakie otrzymują w zmartwychwstaniu, będą mieć ciała takie, jak ciało naszego zmartwychwstałego Pana. Skoro duchowym wybrańcom obiecano w zmartwychwstaniu duchowe ciała, Jezus od swego zmartwychwstania także musi mieć duchowe ciało. Tak więc Jego ciało zmartwychwstałe nie może być widoczne dla fizycznych oczu ludzi, i tak samo Jego ciało po powrocie musi pozostać dla nich niewidzialne.

DZIEDZICZENIE KRÓLESTWA PRZEZ JEZUSA DOWODEM JEGO OBECNEGO DUCHOWEGO STANU

      (c) Trzeci dowód jednoznacznie wskazuje na fakt, że Jezus od swego zmartwychwstania jest istotą duchową i jako taki po swym powrocie niewidzialny dla fizycznego wzroku ludzkiego. Odziedziczył On królestwo niebieskie, którego istota ludzka nie może odziedziczyć, jeśli nie zrezygnuje z ludzkiej natury i nie stanie się istota duchowa. Apostoł Paweł zapewnia nas w 1Kor. 15:50, że „ciało i krew [istota ludzka jako taka – Żyd. 2:14; Mat. 16:17; Gal. 1:16 – z kośćmi, zębami, paznokciami itp. ] królestwa Bożego odziedziczyć nie mogą; ani skazitelność nie odziedziczy nieskazitelności [ciała materialne nie są zamieniane na ciała duchowe]”. A zatem cielesne ciała nigdy nie będą przeistoczone i jako takie zabierane do nieba. Aby dostąpić niebiańskiego zmartwychwstania, trzeba być „przemienionym”, o czym wyraźnie uczy Paweł (1Kor. 15:50-54), z natury ludzkiej do natury duchowej, lecz nie przez przeistoczenie ciała w ciało innej natury.

      Jest to także nauka Jezusa wyjaśniona przezeń Nikodemowi (Jan 3:5-8): „Jeśliby się kto nie narodził z wody [z prawdy] i z Ducha, nie może wnijść do królestwa Bożego [spłodzenie z Ducha członków Ciała przez Słowo miało ich wprowadzić do embrionalnej, wojującej części królestwa niebiańskiego, przez co mieli się stać nowymi stworzeniami w Chrystusie (1Kor. 4:15; Jak. 1:18; 1Piotra 1:3; 2Kor. 5:17) oraz kandydatami do członkostwa w sferze narodzenia, czyli wyniesienia do chwały królestwa niebieskiego (Jak. 2:5; 1Piotra 1:3-6); narodzenie z Ducha miało doprowadzić ich do narodzenia, lub inaczej, wyniesienia do chwały królestwa Bożego poza zasłoną]. Co się narodziło z ciała [z istoty ludzkiej], ciało jest [istotą ludzką], a co się narodziło z Ducha, duch jest [istotą duchową, którą trzeba się stać przed wejściem do chwalebnej części niebieskiego królestwa, jak mówi Jezus w w. 3]. Nie dziwuj się, żem ci powiedział: Musicie się znowu narodzić [z góry, margines]. Wiatr, gdzie chce wieje i głos jego słyszysz, ale [ponieważ jest niewidzialny] nie wiesz skąd przychodzi i dokąd idzie; takżeć [niewidzialny tak jak wiatr, a mimo to potężny] jest każdy, który się narodził z Ducha”.

      Najpewniejszym dowodem tego, że jakaś osoba w swoim ziemskim życiu nie narodziła się z Ducha jest fakt, sugerowany przez ten werset, że jej przychodzenie i odchodzenie może być obecnie widziane, lecz kiedy się narodzi z Ducha, będzie mogła przychodzić i odchodzić jak wiatr, fizycznie niewidzialna dla ludzi. Pismo Święte uczy, że aby wejść do stanu chwały królestwa, trzeba przejść przemianę natury ludzkiej w duchową – ponowne stworzenie, które jak każde narodzenie rozpoczyna się od spłodzenia, przechodzi przez ożywienie, wzrost, wzmocnienie, zrównoważenie oraz udoskonalenie, a kończy się narodzeniem z ducha i jest istotą duchową, jak wyraźnie przedstawiliśmy w broszurze „Ponowne narodzenie”. U Jana 3:6 Jezus mówi, że przez narodzenie z Ducha Jego Kościół staje się duchowy, a w w. 8 zapewnia członków Kościoła, że jako duchy będą niewidzialni. Jezus jako główna postać