Sztandar Biblijny nr 76 – 1994 – str. 45
a pobuduję [podniosę do stanu królewskości] zasię przybytek Dawidowy [dom, rodzinę Dawida, w większym synu wielkiego Dawida, Jezusie] upadły [gdy w 607 r. p. n. e. został zdetronizowany Sedekiasz, upadł królewski dom Dawida, tzn. ustało jego panowanie], a obaliny jego [od chwili upadku królewskiego domu Dawida Izrael jako królestwo pozostaje w ruinie; lecz królestwo to ma być przywrócone w czasie powrotu Pana, po tym jak po całym świecie będzie wydane świadectwo dotyczące wybrania Oblubienicy Chrystusa (Dz. 1:6-8)] zasię pobuduję, i znowu go [królestwo] wystawię, [dlaczego powraca i ustanawia królestwo?] aby ci, co pozostali z ludzi [pozostałość to coś, co zostaje po zabraniu części; zatem pozostali z ludzi to wszyscy nie wybrani na przyszłe części składowe Oblubienicy, tzn. cały nie wybrany świat, żyjący i umarli], szukali Pana i [w j. greckim nawet] wszyscy narodowie, nad którymi wzywano imienia mojego”.
Jest wyraźna różnica między „ludem imieniowi swemu” a „wszystkimi narodami, nad którymi wzywano imienia mojego”. Jest to ta sama różnica, jaka istnieje między nazywaniem żony nazwiskiem męża a oznaczeniem posiadłości nazwiskiem umieszczonym na dokumencie prawnym jej właściciela. Ustęp ten jednoznacznie pokazuje, że nasz Pan wraz z zakończeniem wybierania Oblubienicy powraca, by ustanowić królestwo Boże i błogosławić wszystkich tych, którzy zostali pominięci i pozostawieni bez pomocy w czasie jej wybierania. Oznacza to zatem błogosławieństwa dla żyjących i umarłych.
Kolejne piękne streszczenie dzieła królestwa po powrocie naszego Pana znajdujemy u Izaj. 25:6-9. Wspaniałe uczty nieskażonej i odżywczej Prawdy są opisane w w. 6, podczas gdy zniszczenie grzechu i błędu jako część dzieła królestwa opisane jest w w. 7 (zob. 1Kor. 15:56, 55, gdzie pytanie: „gdzież jest, o śmierci! bodziec [grzech] twój” oznacza odpowiedź: „nigdzie”, ponieważ wtedy nie będzie już istniał). Werset 8 oznajmia, że zarówno proces umierania, jak i stan śmierci zostaną całkowicie usunięte, wraz ze wszystkimi łzami i prześladowaniem sprawiedliwych, przez chwalebne Królestwo Boże, jakie Chrystus wraca ustanowić. Zobacz komentarz św. Pawła na temat w. 8 w 1Kor. 15: 55-57 i jego opis tej samej rzeczy w 1Kor. 15:21-26. Proszę porównać w. 9 z Rzym. 8:19, 21.
CHRYSTUS PANEM ŻYWYCH I UMARŁYCH
Rzym. 14:9 wyraźnie informuje nas, że Chrystus umarł (dał siebie jako nasz okup) po to, by mógł zostać Panem, władcą zarówno żywych, jak i umarłych. A zatem Jego śmierć będzie w Królestwie wciąż błogosławić cały rodzaj Adama. List do Filip. 2:8 opisuje Jego ofiarniczą śmierć; w. 9-11 pokazują Jego późniejsze wyniesienie na stanowisko Władcy nad (1) wszystkimi w Niebie, co stało się przy Jego wniebowstąpieniu; (2) wszystkimi na ziemi, co jeszcze nie nastąpiło, lecz nastąpi w Królestwie, po Jego powrocie; i (3) wszystkimi pod ziemią [umarłymi], co także jeszcze nie nastąpiło, lecz czeka na Jego drugi adwent i Królestwo, gdy – tak jak już jest w niebie – każdy język na ziemi i pod ziemią uzna Go jako Pana, wielbiąc przez to Boga.
Zauważmy także Boską przysięgę w tej właśnie kwestii u Izaj. 45:22, 23 i pamiętajmy, iż przysięga ta jest oparta na Przymierzu Potwierdzonym Przysięgą, i objaśnia je, (1Moj. 22:16, 18), przez które Bóg zobowiązał się wobec Chrystusa i Kościoła – nasienia (Gal. 3:8, 16, 28, 29) – że użyje ich do błogosławienia wszystkich rodzin, narodów i rodzajów ziemi, co całą ziemię napełni Jego chwałą (4Moj. 14:21; Ps. 72:19; Izaj. 11:9; Habak. 2:14; Mat. 6:10). Ponieważ ogromna większość zmarła bez błogosławieństw, tekst ten oznacza ich obudzenie w celu otrzymania tego błogosławienia.
Widzimy zatem, iż ważnym elementem powrotu Chrystusa jest błogosławienie sposobnościami restytucji całej ludzkiej rodziny, żywych i umarłych. Ci, którzy wiernie będą korzystać z tych sposobności, otrzymają doskonałą ziemię [przywrócony Eden (Mat. 25:34; Iz. 35:1, 2, 6, 7, 10; Ezech. 36:25; Ps. 37:9, 11, 29, 34)] jako swe wieczne mieszkanie i królestwo; lecz wszyscy ci, którzy w takich warunkach nie’zechcą się zreformować, zostaną wyniszczeni spośród ludu wtóra śmiercią; umrą ponownie, i tak zostaną całkowicie wymazani z grona żywych (Dz. 3:22, 23; Obj. 20:14, 15; 22:8; Ps. 37:9, 10, 20, 28, 34-36).
BS ’93. 11-13.