panowaniem pogan. Lekcją dla nas byłby fakt, że każdy zarys Boskiego prawa jest ważny, że powinien być przestrzegany każdy przepis, że w każdym zarządzeniu tkwi błogosławieństwo, bez względu na to, czy ludzie je właściwie oceniają, czy nie. Pan ostatecznie będzie wymagał od nas wytłumaczenia się z naszego postępowania, dotyczącego wiedzy i posłuszeństwa.

IZRAEL NIE PRZESTRZEGAŁ SABATÓW I JUBILEUSZY

      Z 3Moj. 26:33-35, dowiadujemy się, iż Pan przez Mojżesza przepowiedział właśnie zaniedbanie przestrzegania corocznych sabatów i jubileuszy, i że z tego powodu cały naród został wyrzucony z ziemi obiecanej, aby podczas siedemdziesięciu lat spustoszenia ziemia mogła otrzymać pełną liczbę lat jubileuszowych – „po wszystkie dni spustoszenia swego ~ odpoczywała, aż się wypełniło siedemdziesiąt lat” 2Kron. 36:21.

      Myśl ta – że każdy rok spustoszenia ziemi reprezentuje rok jubileuszowy, który przez Izrael nie był właściwie obchodzony – dostarcza jednego z kluczy, przy pomocy którego możemy obliczyć pełną liczbę jubileuszy od chwili wkroczenia dzieci Izraela do Palestyny aż do wspaniałego końca, kiedy to zaprowadzone zostanie królestwo Mesjasza i rozpocznie się większy jubileusz – antytypiczny. Obliczenia te, jak pokazano w Wykładach, tom 2, rozdz. 6 „Wielki jubileusz ziemi”, wskazują, że żyjemy już w wielkim antytypicznym jubileuszu, który rozpoczął się w 1874 roku i będzie trwał przez tysiąc lat.

      Tak jak kapłani mieli trąbić w srebrne trąby, by ogłosić początek typicznego roku jubileuszowego, tak teraz ci wszyscy, którzy są Jego poświęconym ludem otrzymują upoważnienie od Pana do trąbienia w srebrne trąby Prawdy, powiadomienia wszystkich mających w duchowym Izraelu słyszące ucho o obecnych czasach i okresach, i o tym, że rozpoczął się Wielki Jubileusz – czas Restytucji wszystkich rzeczy. Jak już wykazaliśmy, oznacza to, że wielki Król ujmuje obecnie swą wielką władzę i że wkrótce rozpocznie się Jego panowanie nad narodami, przyspieszając czas ucisku, jakiego nie było odkąd narody poczęły być (Dan. 12:1; Mat. 24:21; Obj. 2:26, 27).

      Ten czas ucisku doprowadzi do obalenia wszystkich ludzkich instytucji i otworzenia drogi do założenia Królestwa, o które się modlimy „przyjdź Królestwo twoje”, pod którego zarządem błogosławione będą wszystkie rodziny ziemi, każda zła instytucja i rzecz będzie zniesiona, a każda dobra i prawdziwa pokazana w pełnym świetle, ustalona. Dzięki Bogu za wielkie błogosławieństwo i przywilej życia w naszych czasach, dostrzegania przebłysków tych sprzyjających warunków będących przed ludzkością.

      Bądźmy wierni swemu ślubowi i poddani władzom, jakie istnieją, czekając na Pana, który we właściwym dla siebie czasie i według swego sposobu ustanowi swoje Królestwo i wypełni wszystkie łaskawe obietnice swego Słowa. Niech ci, którzy rozumieją, iż teraz żyjemy w antytypicznym jubileuszu, będą wierni w trąbieniu w trąby!

    „Już nas nie łudzi wzrok,
Wnet ujrzy cały świat Jubileuszu rok,
Co potrwa tysiąc lat.
Dziejowych mija koniec burz,
Zaświtał Jubileusz już”.

     BS ’93, 911.

BŁOGOSŁAWIEŃSTWA RESTYTUCJI DLA CAŁEJ LUDZKOŚCI

      CHRYSTUS z łaski Boga skosztował śmierci za człowieka, a w swym drugim adwencie przychodzi błogosławić całą ludzką rodzinę sposobnościami uzyskania restytucji – żyjących i zmarłych. Restytucja oznacza powrót do pierwotnego stanu. Pierwotnym stanem rodziny ludzkiej był obraz i podobieństwo Boże widoczne w ojcu Adamie i matce Ewie.

      Przez obraz Boży rozumiemy doskonałość człowieka, stan w jakim on jest bardzo dobrym (1Moj. 1:26, 27, 31; Żyd. 2:6-8; Kol. 3:10; Efez. 4:23, 24); przez podobieństwo Boże rozumiemy panowanie człowieka nad ziemią, tak jak Bóg panuje nad wszechświatem (1Moj. 1:26, 28, 29; Mat. 25:34). Obraz Boży oznacza doskonałość władz fizycznych, umysłowych, moralnych i religijnych. Adam i Ewa przed upadkiem, a Jezus