Sztandar Biblijny nr 75 – 1994 – str. 39

      Dla większości danie do zrozumienia, że pewną drogą życia jest wąska ścieżka, droga krzyża, wystarcza, aby udać się w przeciwną stronę. Choć chcieliby mieć udział w chwale Królestwa i zaszczytach Pana, nie mają ochoty podzielać Jego niesławy, cierpień i śmierci. Choć nie rezygnują z pragnienia sprawiedliwości, nie są skłonni dojść do tego, o czym uczyli i co pokazali swym przykładem Mistrz i Apostołowie. Dlatego nie interesują się „głębokimi sprawami” Boskiego Słowa, lecz jedynie tym, co powierzchowne. Językiem biblijnym mają oni ochotę powiedzieć: „Chleb swój jeść będziemy i odzieniem swym przyodziewać się będziemy; tylko niech nas zowią od imienia twego, a odejmij pohańbienie nasze” (Izaj. 4:1).

SZCZEGÓLNE KLASY LUDU BOŻEGO

      Bóg przeznaczył Wiek Ewangelii na wybór „maluczkiego stadka”, najwierniejszych naśladowców Chrystusa, tych „przezwyciężających” (Rzym. 8:37), oblubienicy Chrystusa, małżonki Baranka (Obj. 21:2, 9; 19:7), „uczestników Boskiego przyrodzenia” (2Piotra 1:4), „dziedziców Chrystusa” w Królestwie (Rzym. 8:17; Łuk. 12:32), aby wraz w Nim siedzieli na tronie (Obj. 3:21; Mat. 25:31). Lecz wyraźnie zostało im powiedziane, że jeśli chcą z Nim panować, muszą pić z Jego kielicha, być ochrzczonymi w Jego śmierć, nieść swoje krzyże i cierpieć wraz z Nim (Mat. 26:27-29; 20:22, 23; Rzym. 6:3; Łuk. 9:23; 2Tym. 2:12). W przeciwieństwie do głoszenia o krzyżu, które okazało się tak nieskuteczne, ten szczególny element dzieła zaplanowanego przez Boga jest wielkim sukcesem. Posłużył on do przyciągnięcia ludzi o lojalnym sercu, a odrzucenia wszystkich innych.

      Głoszenie o krzyżu pozyskało dla Chrystusa nie tylko Maluczkie Stadko jako Jego Oblubienicę, lecz także „lud wielki”, chrześcijan, którzy są „pannami, towarzyszkami jej”. „Przywiodą ją z weselem i z radością, a wnijdą na pałac królewski”, ponieważ także i oni jako narodzone z Ducha nowe stworzenia będą mieli swój dom w niebie (Ps. 45:15, 16). Ten „lud wielki” drugorzędnych zwycięzców otrzyma palmy zwycięstwa, a nie korony chwały, oraz przywilej służenia dzień i noc przed tronem w niebie, a nie siedzenia na nim jako królowie i kapłani (Obj. 7:9-17). Zostali oni teraz ujawnieni w „wielkim ucisku”, wielkim czasie ucisku świata (Dan. 12:1; Mat. 24:21), który rozpoczął się w 1914 roku. Maluczkie Stadko i Wielka Kompania stanowią tę część wielkiego nasienia Abrahamowego, której będzie dane dziedzictwo niebiańskie; będą jak „gwiazdy na niebie” (1Moj. 15:5; 22:17).

DWIE ZIEMSKIE KLASY

      Ponadto, w zbliżającym się pośredniczącym Królestwie Boga na ziemi znajdą się również dwie ziemskie klasy Boskich wybrańców, które z wiary są dziećmi Abrahama i będą wraz z nim błogosławione w ziemskiej części Królestwa – nasienie „jako piasek, który jest na brzegu morskim” (Gal. 3:7-9; Łuk. 13:28; Mat. 11:11). Mówimy o nich jako o Starożytnych Godnych (tych z klasy wiary, których Bóg wybierał przed otworzeniem przez Jezusa wysokiego powołania do Kościoła Łuk. 16:16; Żyd. 11) oraz Młodocianych Godnych („młodzieńcach” z Joela 2:28, którzy jako klasa poświęconych Boskich wybrańców są wybierani po zamknięciu wysokiego powołania przy końcu W. Ewangelii).

      W Tysiącletnim Królestwie będą wiec cztery wybrane klasy: dwie niebiańskie (Maluczkie Stadko i Lud Wielki pokazane w naczyniach ze złota i srebra w 2Tym. 2:20) oraz dwie ziemskie (Starożytni i Młodociani Godni, pokazane w naczyniach z drewna i gliny).

      Jest jeszcze piąta klasa dzieci Abrahamowych (z wiary, tak jak Abraham; Gal. 3:7). Chociaż będzie najniższą klasą przedtysiącletniego nasienia Abrahamowego, będzie jednak się składała ze specjalnych pomocników Starożytnych i Młodocianych Godnych, szczególnie użytych, ponad pozostałą część klasy restytucyjnej, błogosławiąc rodziny, narody i rodzaje ziemi zgodnie z przymierzem Abrahamowym. Tą piątą klasą nasienia Abrahamowego są Quasiwybrani, których stanowią głównie usprawiedliwieni z wiary poganie oraz wierzący w przymierze i ćwiczący się w sprawiedliwości Żydzi. Najwyższą klasą wśród nich są Poświęceni Obozownicy Epifanii, pokazani w trzecim synu Ketury -Medanie (wielu z nich jest także przedstawionych w królowej z Saby). Ogólnie biorąc – klasa Qwasiwybranych rozwija się w Wiekach Żydowskim i Ewangelii oraz na początku Wieku Tysiąclecia.

      Te cztery wybrane klasy są także pokazane w obrazie przybytku na puszczy: w kapłanach, obozujących na wschodniej stronie, i trzech grupach lewitów, obozujących na trzech pozostałych stronach; wszystkie one były oddzielone od dwunastu pokoleń Izraela obozujących dalej od przybytku. Później – po niewoli babilońskiej – jeszcze jedna klasa pomocników była dodana do służby w przybytku (Netynejczycy). Dwanaście pokoleń reprezentuje nie wybrany świat ludzkości, który będzie błogosławiony i otrzyma sposobność wiecznego życia na ziemi w „czasach naprawienia wszystkich rzeczy” (Dz.  3:19-21). To będzie dokonane przez nasienie Abrahamowe szczególnie przez Chrystusa, a drugorzędnie przez Jego klasy wiary, jako Jego pomocników w nowych niebiosach i nowej ziemi (Gal. 3:16, 29; Izaj. 65:17; 66:22; 2Piotra 3:13; Obj. 21:1).

      Widzimy zatem, że Boskie Słowo nie było głoszone na próżno. Bóg obiecał, że ono nie „wynijdzie” na próżno „bo jako zstępuje deszcz i śnieg z nieba, a tam się więcej nie wraca, ale napawa ziemię, a czyni ją płodną, czyni ją też urodzajną, tak że wydaje nasienie siejącemu, a chleb jedzącemu: takci będzie słowo moje, które wynijdzie z ust moich: nie wróci się do mnie próżno, ale uczyni to, co mi się podoba, i poszczęści mu się w tym, na co je poślę” (Izaj. 55:10, 11). To Słowo przyprowadziło i nadal jeszcze przyprowadza do Niego tych, którzy są z wiary i jako przedtysiącletnie nasienie Abrahamowe wkrótce będą błogosławić „wszystkie narody ziemi” (1Moj. 12:3; 28:14).

MOC BOŻA DO ZBAWIENIA

      Popatrzmy zatem w świetle świadectw Biblii na mądrość, sprawiedliwość, moc i miłość Bożą – łaski