Sztandar Biblijny nr 70 – 1993 – str. 94
Próby i trudności na pewno przyjdą, lecz w nich wszystkich ich dzieci należą do Boga. A jeśli potrafią się modlić: bądź wola Twoja, wówczas mogą cieszyć się pokojem i otrzymać radość w Duchu, której inni nie znają. To oczywiście nie zastępuje osobistego poświęcenia dziecka, gdy osiągnie ono dojrzałość wieku i sądu, lecz uważamy, że błogosławiony wpływ będzie pomocny dla niego w dorosłym życiu, pomagając w podjęciu właściwej decyzji dla Boga, prawdy i sprawiedliwości.
WIELKIE PROROCTWO SYMEONA
W czasie ceremonii poświęcenia w świątyni podszedł pewien sędziwy prorok i wziął niemowlę Jezus na ręce, chwaląc Boga. Historia mówi, że w jakiś sposób Bóg mu objawił, iż bliskie jest wypełnienie łaskawej obietnicy danej Abrahamowi i że on nie umrze, dopóki nie zobaczy wyzwolenia Izraela. Dzięki Boskiej mocy ów prorok wiekowy rozpoznał Jezusa i po powiedzeniu: „Teraz puszczasz sługę twego, Panie! według słowa twego, w pokoju: Gdyż oczy moje oglądały zbawienie twoje” – sposób, w jaki zbawienie twoje obejmie Izraela i wszystkie rodziny ziemi -i dodał, „któreś zgotował przed obliczem wszystkich ludzi; światłość ku objawieniu poganom, a chwałę ludu twego Izraelskiego”.
Zwracając się do Marii, Symeon proroczo oznajmił, że dziecko „położone jest na upadek i powstanie wielu ich w Izraelu, i na znak, przeciw któremu mówić będą . . . aby myśli z wielu serc objawione były”. Jakie wspaniałe proroctwo! Przypomina nam słowa św. Pawła, że nasz Pan jest „kamieniem obrażenia i opoką otrącenia” (Rzym. 9:33) dla wielu w Izraelu, że wielu potknęło się, będąc rozczarowanymi. Święty Paweł mówi także o ponownym powstaniu wielu z tych, którzy się potknęli: „Czego Izrael szuka, tego nie dostąpił; ale wybrani dostąpili, a inni zatwardziali są” – potknęli się – zostali odrzuceni od Boskiej łaski (Rzym. 11:7). Niemniej jednak zapewnia nas, że gdy tylko „wybrani” kościół Chrystusowy – zostanie skompletowany mocą pierwszego zmartwychwstania, wówczas Boska łaska powróci do cielesnego Izraela przez wybrany Izrael duchowy, „aby dla miłosierdzia wam okazanego, i oni miłosierdzia dostąpili” (Rzym. 11:25-32).
Nie znaleziono wystarczającej liczby wybranych dla wypełnienia przewidzianej liczby „prawdziwych Izraelitów”, i dlatego zaproszenie wybiegło poza naturalne nasienie Abrahamowe, aby w wieku Ewangelii zgromadzić świętych z każdego narodu, ludu, rodzaju i języka. Wszyscy oni zostali odnalezieni przed powrotem błogosławieństw do Izraela i reszty naszego rodzaju, ofiarujących im restytucję i ludzką doskonałość.
PROROKINI ANNA
Prorokini Anna, świątobliwa kobieta mająca ponad sto lat, mieszkała w Jerozolimie w pobliżu dziedzińców Świątyni. Pobudzona Duchem Świętym, także rozpoznała niemowlę i chwaliła Boga, ogłaszając o tym świętym, czekającym na wypełnienie obietnicy Abrahamowej – „pociechy Izraelskiej”.
Jeśli ujrzenie Jezusa jako niemowlęcia było godne chwały i dziękczynienia, tym większym powodem do wdzięczności wobec Boga było dla tych, którzy Go widzieli w wieku trzydziestu lat, poświęcającego się jako żywa ofiara na śmierć; dla tych, którzy rozumieli, że został On ponownie spłodzony przez Ducha Świętego, by być nowym stworzeniem w Boskiej naturze. Ci, którzy widzieli wierność Mistrza w wypełnianiu ofiar}’ swego poświęcenia podczas trzech i pół roku Jego służby, mieli jeszcze więcej powodów dla chwalenia Boga. A gdy swój bieg zakończył na Kalwarii i trzeciego dnia