błogosławi naszych przyjaciół, nasze dzieci, naszych rodziców, naszych sąsiadów, pogan – cały rodzaj ludzki jako jedną rodzinę.

WYSŁAWIAJCIE PANA

      „Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego” ! W obecnym wieku Ewangelii Jego miłosierdzie objawia się wszystkim tym, którzy biorą swój krzyż i naśladują Jezusa. Po ich uwielbieniu w Królestwie Jego miłosierdzie powróci do cielesnego Izraela pod Nowym Przymierzem (Jer. 31:31), którego „sposobnymi sługami” są Chrystus i Kościół – słudzy, kapłani i królowie.

      Gdyby wszyscy ludzie przez próby, łzy, smutek, niedoskonałość i umieranie w trakcie obecnych doświadczeń mogli dostrzec wspaniały rezultat, jaki Bóg zapewnia całemu światu, byliby napełnieni wdzięcznością dla Tego, który nas umiłował i wykupił od kary śmierci i który za pośrednictwem Królestwa Mesjasza ostatecznie zakończy swe chwalebne dzieło. Czyż wielu chrześcijan nie przekręca faktów dotyczących tej sprawy i nie usiłuje skłonić ludzi do dziękowania Bogu za nieżyczliwość, niesprawiedliwość i brak miłości, Bogu, którego miłosierdzie nigdy do nas nie dotarło, a jeśli w ogóle dotrze, to przez znajomość Chrystusa dotrze jedynie do nielicznych z naszego rodzaju? Bogu, którego miłosierdzie, jak powiedział, dla jednej piątej z tych, którzy kiedykolwiek o Nim słyszeli, będzie trwało tylko przez obecne życie, i nawet spośród nich przyniesie błogosławieństwa jedynie niewielkiej garstce wybranych?

      Wróćmy do Słowa Bożego i uwolnijmy umysły od uprzedzeń, przesądów i wypaczeń przekazanych nam z czasów średniowiecza. Zobaczmy chwałę Boga tak, jak jest objawiona w Biblii. Niech chrześcijanie dziękują, że z łaski Boga ich oczy i uszy zrozumienia są otwarte na pełniejszą wiedzę o Nim. Niech dziękują nie tylko za odkupienie od wyroku śmierci, lecz także za powołanie ich do szafarstwa wraz z wynikającymi z niego ofiarami w obecnym czasie i obiecaną nagrodą w postaci przywilejów i zaszczytów Królestwa. Niech świat dziękuje stosownie do stopnia zrozumienia Boskiej dobroci i miłosierdzia dla rodzaju Adamowego -za to, że ostatecznie, za pośrednictwem uwielbionego Kościoła, Boskie błogosławieństwa obejmą każdego członka rodziny Adamowej, dając wszystkim możliwość uzyskania wiecznego życia wraz z pełną ludzką doskonałością i wiecznym Edenem na naszej obecnie przeklętej z powodu grzechu ziemi.
BS ’91, 81-84.

CZEKANIE NA MESJASZA

 Mal. 3:1; 4:3.

„Anioł przymierza, którego wy żądacie; oto przyjdzie, mówi Pan zastępów. Lecz któż będzie mógł znieść dzień przyjścia jego? I kto się ostoi, gdy się on okaże? Bo on jest jako ogień roztapiający i jako mydło blecharzów. . . ” (Malachiasz 3:1, 2)

      Proroctwo Malachiasza, którego najbardziej charakterystyczne elementy będą naszym tematem, kończy pisma Starego Testamentu publikowane w języku polskim. Zawiera ono nie tylko Boskie upomnienie z powodu grzechu, lecz także Boską obietnicę pomocy. Dobrze odpowiada powszechnie przypisywanemu mu okresowi – czasom Nehemiasza. Do Izraela należało okazanie pełnej skruchy i wprowadzenie gruntownych reform. Potrzeba reformy równie dobrze dotyczy naszych czasów. W swym zewnętrznym oddaniu Izraelici okradali Boga i zubożali siebie samych. Do nich należało zrozumienie tego, jak wielkie błogosławieństwa byłyby ich udziałem, gdyby szczerze służyli Królowi królów.

      Żydzi, porównując siebie z innymi narodami, dostrzegali, iż z tego powodu, że są ludem Bożym, podlegają surowszemu rygorowi niż inne narody, i chociaż jako naród stali wyżej, rygor ów wyrażał się w powtarzających się surowych chłostach. Żydzi kwestionowali nawet pożyteczność zaistnienia jako „wybrany lud Boży”. Aroganckie, dumne narody wokół nich bardziej opływały w dobra doczesne niż oni. Nie mogli tego znieść; zapominali, że byli narodem wybranym dla pewnego celu i że przygotowanie ich do przyszłej Boskiej służby wymagało próbujących ich doświadczeń, które w rzeczywistości były dowodem Boskiej łaski. „Któryż jest syn, któregoby ojciec nie karał? A jeśli jesteście bez karania . . . tedyście . . . nie synami” (Żyd. 12:7, 8).

      Lekcja dotycząca przyszłej nagrody zawarta jest w słowach: „Tedy rozmawiali o tym ci, którzy się boją Pana, każdy z bliźnim swoim. I obaczył Pan, a usłyszał, i napisano księgę pamiątki przed obliczem jego dla bojących się Pana i myślących o imieniu jego. Cić mi będą, mówi Pan zastępów, w dzień, który Ja uczynię, własnością [w oryg. : klejnotami]” (Mal. 3:16, 17).

IZRAEL – TYPICZNY I ANTYTYPICZNY

      Powyższe słowa w znacznym stopniu ujawniły wiele proroctw odnoszących się do mających się wypełnić łask dla Izraela – część z nich w doświadczeniach Izraela duchowego, a część w doświadczeniach Izraela cielesnego. Wierni wieku żydowskiego

poprzednia strona – następna strona