Sztandar Biblijny nr 67 – 1993 – str. 69
oczyszczający, wzmacniający ciało, pod warunkiem picia dużych ilości wody destylowanej, wody źródlanej lub innych płynów oraz dobrego wydalania przed i w czasie postu.
Jednak nie mamy mylić poszczenia z głodem. Niektórzy przyznają, że bardzo opadli z sił, a nawet w kilku przypadkach, wskutek przedłużającego się poszczenia bardzo osłabli, co było równoznaczne z zagłodzeniem. Bernard Macfadden w swej książce Fasting for Health, mówi: „Poszczenie zaczyna się od opuszczenia pierwszego posiłku, a kończy się powrotem naturalnego głodu. Głód, przeciwnie, rozpoczyna się tylko powrotem naturalnego głodu i kończy się śmiercią. Podczas gdy pierwszy jest korzystny i leczniczy, drugi jest szkodliwy i ostatecznie zabójczy dla ciała. Nikt nigdy nie zalecał głodu, ale niech powtórzę, że właściwe zastosowanie postu jest jedną z najskuteczniejszych metod leczenia, jakie posiadamy”.
Wiele chorób swoje nazwy zawdzięcza tym miejscom w ciele, gdzie występują zastój i zapalenie -zapalenie zatok, zapalenie migdałków, zapalenie krtani, zapalenie gardła, bronchit, zapalenie płuc, zapalenie mięśnia sercowego, miażdżyca, zapalenie wątroby, zapalenie nerek, nieżyt żołądka, zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie okrężnicy, biegunka, lumbago, rwa kulszowa, zapalenie nerwu, zapalenie torebki stawowej, itd. Te choroby, oraz wiele innych, mogą być ograniczone do zwykłych okresów zastoju i zapalenia, i wszystkie mogą być leczone pomyślnie przez zastosowanie na pewien czas postu, przy prawidłowym wydalaniu, łagodząc w ten sposób zastój i dając możliwość ustąpienia chorobie. Weźmy zwykłe przeziębienie jako ilustrację.
ZWYKŁE PRZEZIĘBIENIE
Olbrzymie ilości pieniędzy, czasu i wysiłku zużyto próbując odkryć jaki rodzaj wirusa czy drobnoustroju wywołuje zwykłe przeziębienie. Wiele zachwalanych specyfików, leków, szczepionek i „zastrzyków” wynaleziono jako lekarstwa czy środki zapobiegawcze na przeziębienia, ale większość z nich zwykle czyni więcej szkody aniżeli pożytku. Lekarze bardzo często doradzają odpoczynek w łóżku i picie płynów w dużych ilościach. Przeziębienie działa jako zawór bezpieczeństwa dla układu krwionośnego i układu Hm fatycznego, uwalniając je od przeciążenia, które w innym przypadku mogłoby dalej narastać i później prawdopodobnie wywołać poważne wewnętrzne dolegliwości.
Jak już wykazano, wiele chorób jest wynikiem gromadzenia się toksyn wewnątrz organizmu. Ciało stale dąży do utrzymania równowagi w zdrowiu, a ta równowaga bywa zakłócana, gdy gromadzi się nadmiar zanieczyszczeń. Kiedy ciało usiłuje przywrócić prawidłową równowagę, to wywołuje jakąś chorobę, jak np. przeziębienie, zwykłą gorączkę, wysypkę skórną, biegunkę czy wymioty. Ponieważ te lub inne mało ważne choroby zwykle służą jako zawory bezpieczeństwa natury, jest niewskazane (chyba, że w bardzo wyjątkowych przypadkach) zupełne ich stłumienie. (Nie można zaprzeczyć, oczywiście, że istnieją pewnedolegliwości, które pogorszyłyby się bez zastosowania tych cudów medycyny, jakimi są penicylina i sulfaguanidyna).
Poszczenie natomiast pomaga naturze w wydalaniu toksyn i w wielu chorobach przynosi szybką ulgę. Ono powstrzymuje przed spożywaniem pokarmu, a w konsekwencji produkcję dalszych toksyn, i daje organizmowi człowieka lepszą możliwość wyzdrowienia. Siła witalna, która w przeciwnym razie byłaby użyta do trawienia i przyswajania pokarmu, jest w ten sposób wyzwolona do wykorzystania w usuwaniu istniejących toksyn i w procesie powracania do zdrowia.
To Bóg zaplanował ten naturalny sposób uwalniania cielesnego organizmu od pewnych dolegliwości, którym posługują się, jak możemy zauważyć, niższe zwierzęta, gdy są chore. Poszczenie, mądrze stosowane, daje zdumiewające rezultaty, a z powodu jego udowodnionej skuteczności powinno być potraktowane z szacunkiem.
JAK ROZPOCZĄĆ POST
Zazwyczaj najlepiej jest rozpocząć postem tylko jedno lub dwudniowym, możliwie w odstępach około dwóch tygodni, po których mogą być podjęte stopniowo dłuższe posty. Posty krótkotrwałe mogą być powzięte bezpiecznie przez tych, którzy mają dobre zdrowie. Ale dla niektórych (bardzo sędziwych, słabych, ze złośliwą anemią, neurastenią lub poważnymi organicznymi chorobami, tych z dużą niedowagą lub zajmujących się bardzo męczącą fizyczną działalnością, rosnących dzieci lub kogoś na kogo poszczenie mogłoby źle podziałać), bardziej wskazany może być bardzo krótki post lub oczyszczająca dieta. Poszczenie w poważnych chorobach lub na długi czas nie powinno być podejmowane, chyba że pod kierunkiem doświadczonego lekarza, raczej kogoś kto dobrze zna się na prawidłowym odżywianiu. W miarę możliwości powinno się zaglądać do książek i artykułów różnych czasopism na temat poszczenia napisanych przez fachowców.
Na ogół każdy człowiek może określić czas trwania swojego postu na podstawie wieku, fizycznej wytrzymałości, warunków, wymogów codziennej pracy i innych zajęć, rodzaju występujących dolegliwości, psychicznego nastawienia, surowych warunków atmosferycznych itd. Ponieważ niektórzy w czasie postu będą chcieli lub będą musieli czynnie angażować się w swojej stałej pracy lub w innych czynnościach, dobrą rzeczą byłoby, ogólnie mówiąc, przynajmniej odprężyć się i odpoczywać więcej niż zwykle. Przez takie postępowanie organizm będzie miał do dyspozycji więcej życiowej siły (energii) w celu oczyszczenia się.