Sztandar Biblijny nr 58 – 1992 – str. 91

aby spowodować uniwersalne i wieczne zbawienie wszystkich ludzi, ale oni rzeczywiście oświadczyli, że to dobre posłannictwo radości, przywileju, miłości, nadziei, obejmuje wszystkich ludzi. Wyjaśnienie tego jest, że narodził się Zbawiciel, wyzwoliciel człowieka słabego, bezradnego, umierającego, zdolny przyjść z pomocą do ostatnich granic tym wszystkim, którzy przyszliby do Ojca przez Niego – zdolny otworzyć ślepe oczy i odetkać głuche uszy, aby wszyscy mogli dojść do ocenienia dobroci Bożej jaśniejącej ku nim z oblicza Pana Jezusa (2Kor. 4:6).

      Słowo „Zbawiciel” inaczej przetłumaczone Wyzwoliciel, w języku starosyryjskim literalnie znaczy „dawca życia”. Jak cudowna myśl jest wyrażona przez to słowo. Czego potrzebuje nasza biedna, umierająca rasa? Ona potrzebuje uwolnienia od wyroku śmierci do życia zupełnego, obfitego i wiecznego. Nasz Pan stał się już naszym wyzwolicielem w tym sensie, że On położył swoje życie i przelał swoją drogocenną krew, by móc uregulować nasz rachunek ze sprawiedliwością.

      Jako rezultat tego już dokonanego dzieła (ponieważ Kościół, który jest ciałem Chrystusa naśladował naszego Pana i dopełniał „ostatków ucisków Chrystusowych” Kol. 1:24), wkrótce, wraz z brzmieniem Siódmej Trąby, tajemnica Boża będzie dokończona – skompletowana – i obwieszczone zostanie pojednanie za grzechy świata z pełną emancypacyjną proklamacją do wszystkich ludzi. Z pewnością nastanie wielka radość! – pełna łaskawych sposobności dla oświecenia, restytucji i posłuszeństwa oraz dla pełnego powrotu do wszystkiego co zostało stracone przez ojca Adama, włączając życie w doskonałym stopniu, życie trwale!

POSŁANNICTWO ANIOŁÓW

      Nic dziwnego, że po tym, jak to poselstwo zostało przekazane, Pan zezwolił zastępowi anielskiemu je głosić i przy sposobności również prorokować o wspaniałych rezultatach, jakie wypływają z wielkiego dzieła odkupienia, które wówczas zostało jedynie zapoczątkowane narodzeniem się Odkupiciela! Właściwie hymn rozpoczyna się od wychwalania Tego, który siedzi na tronie, Tego który obmyślił wielki i cudowny plan odkupienia oraz zesłał swego Syna, naszego chętnego Odkupiciela. Chwała Jemu na wysokościach – z najwyższym natężeniem serca i głosu, z najpełniejszą oceną Jego, jako Zbawiciela!

      Potem nastąpiły skutki na ziemi, mianowicie pokój – nie taki pokój jaki ludzie mogliby sklecić pomiędzy sobą oraz pomiędzy narodami i partiami, a który w obecnych warunkach byłby z pewnością bardzo szybko rozwiany przez wichry, lecz pokój z Bogiem, pokój który przechodzi z przywrócenia rodzajowi ludzkiemu Boskiej dobrej woli. Było to z tego powodu, że Boska sprawiedliwość nie mogła darować winy, że wyrok śmierci, „przekleństwo”, ciążył na naszej rasie przez sześć tysięcy lat. Pod tym Boskim wyrokiem śmierci, umierająca ludzkość została osłabiona, nie tylko fizycznie, ale również umysłowo i moralnie. Samolubstwo stało się regułą i z jego przebudzeniem rozwinęły się wszelkie nasze samolubne ambicje, pycha, walka, próżna chwała i umiłowanie pieniędzy, które w wielkim stopniu spowodowały ucisk jakiego doznaje ludzkość.

_______________
w ramce
„Czego potrzebuje nasza biedna, umierająca rasa? Ona potrzebuje uwolnienia od wyroku śmierci do życia zupełnego, obfitego i wiecznego”.
________________

      Lecz teraz chwała Bogu na wysokości! – gdyż pokój został ustanowiony na silnym fundamencie – podniesienie z przekleństwa dzięki zapewnieniu uwolnienia od kary, a to przez własne Pańskie zarządzenie! Wraz z ustaniem cierpień ciała Chrystusowego i jego Głowy zakończone zostały ofiary wielkiego antytypicznego dnia pojednania, nastąpi ustanowienie, wznowienie, pokoju pomiędzy Bogiem i człowiekiem, i w konsekwencji Odkupiciel ujmie swoją wielką moc oraz panowanie, w celu błogosławienia i podniesienia tych, których On kupił swoją własną drogocenną krwią. W ich interesie niezbędne będzie wprowadzenie wielkiego pokoju przez rozbicie na kawałki obecnych instytucji laską żelazną nowego królestwa, które będą pokruszone jak naczynia garncarskie, odtąd nieużyteczne, żeby ich miejsce mogły zająć większe i doskonałe instytucje królestwa Pańskiego.

      On będzie leczył zranienia, błogosławił, sprowadzając pokój oparty na wiecznej sprawiedliwości, gdyż ostatecznie On zniszczy wszystkich tych, którzy po doprowadzeniu do znajomości prawdy, będą nadal miłować niesprawiedliwość i mieć skłonność do „psucia ziemi” (Obj. 11:18). On ich zniszczy nie w gniewie, lecz w sprawiedliwości, w miłości, aby wieczny pokój, taki jak jest w niebie, mógł zapanować na ziemi.

OBECNE SPECJALNE BŁOGOSŁAWIEŃSTWA DLA JEGO POŚWIĘCONEGO LUDU

      Wszędzie gdzie dotarła opowieść o Boskiej zbawczej miłości, nawet mimo pewnego pogmatwania przez różne zafałszowania, przyniosła ona z sobą więcej lub mniej błogosławieństwa – nawet dla niedbałych słuchaczy i dla tych, którzy nie są czynicielami Słowa. A jeszcze więcej błogosławieństw przyniosła tym, którzy częściowo słyszą i częściowo są posłuszni. Ale jej największe błogosławieństwo było dla jego szczególnego ludu, który wniknął w ducha Boskiego zarządzenia po zrozumieniu usprawiedliwienia przez wiarę w drogocenną krew. Zgodnie z Pańskim zaproszeniem tacy postąpili dalej, przedstawiając samych siebie żywymi ofiarami, aby mogli mieć społeczność z Chrystusem (Rzym. 12:1). To jest przede wszystkim ta klasa, która głównie teraz raduje się w zdolności rozróżniania długości, szerokości, wysokości i głębokości Boskiej miłości, i Boskiego planu, miłości która odkupiła cały świat ludzkości.

      Ostatecznie wielka Boska miłość uzdrowi z obecnej degradacji wszystkich, którzy w sprzyjających warunkach tysiącletniego Królestwa rozwiną charakter, jakiego Bóg wymaga od tych, którzy będą mieć życie wieczne – umiłowanie sprawiedliwości i nienawidzenie nieprawości. Abyśmy także i my, w tym właśnie okresie roku, radowali się z urodzenia dzieciątka Chrystus i wielkiego błogosławieństwa dla nas i świata, szczególnie dla tych, którzy wierzą w cudowne posłannictwo radości wielkiej.

 BS ’88. 89.