Sztandar Biblijny nr 56 – 1992 – str. 75

opatrzność w tej sprawie. Modlimy się, by Bóg udzielił czytelnikom błogosławieństw z niniejszego opracowania.

     Rozpoczynamy od kilku komentarzy na temat ochrony wolności religijnej w Konstytucji (oraz jej Karcie Praw), po czym omówimy jej tło, rozwój i niezwykły charakter, gdyż Boska ręka niewątpliwie była zaangażowana w jej przygotowaniu (Rzym. 13:1). Później przedstawimy pewne myśli na temat panowania Adama, różnych rządów Izraela, rządów kościelnych za dni Apostołów, wpływu Biblii na dobre rządy oraz uprzednich wysiłków tworzenia dobrych rządów. Naszą analizę zakończymy uwagami o doskonałym Tysiącletnim Królestwie, o które się modlimy (Mat. 6:10).

     Dwa postanowienia gwarantują wolność religijną. Pierwsze w artykule 6, paragrafie 3 stwierdza, że „żaden sprawdzian religijny nigdy nie będzie wymagany jako kwalifikacja do jakiegokolwiek urzędu publicznego w Stanach Zjednoczonych”. Choć mądrość tego prawa jest dzisiaj uznawana za coś normalnego, w owym czasie nie było ono akceptowane i przestrzegane przez wszystkie Stany. W rzeczywistości 11 amerykańskich kolonii od swych urzędników publicznych wymagało wyznania protestanckiego. Lecz po 1776 roku wiele Stanów zniosło to kryterium. Niektóre Stany jednak obawiały się, że mogą być wybrani katolicy, żydzi lub 'niewierzący. Delegat z Północnej Karoliny obawiał się nawet, że papież mógłby zostać prezydentem Stanów Zjednoczonych. Ogólnie mówiąc, duchowni popierali Konstytucję w jej zakazie praktykowania testów religijnych. Isaac Backus powiedział na przykład: „Dla rozumu i Pisma Świętego religia zawsze pozostaje sprawą między Bogiem a jednostką; stosowanie testów religijnych było największym w świecie motorem tyranii”.

     Z drugiej strony inne Stany uważały, że zakaz poddawania próbom religijnym nie idzie dostatecznie daleko. Przynajmniej 5 Stanów zaproponowało poprawkę jeszcze wyraźniej chroniącą wolność religijną. Doprowadziło to do powstania Pierwszej Poprawki, która stwierdza, że „Kongres nie może stanowić ustaw wprowadzających religię albo zabraniających swobodnego wykonywania praktyk religijnych. ” To stało się drugim postanowieniem chroniącym wolność religijną.

     Świat do tego czasu nie miał zbyt dużego doświadczenia w sprawie rozdziału kościoła od państwa. Wczesny kościół chrześcijański rzeczywiście był oddzielony od państwa. Był on prześladowaną mniejszością, ponieważ nie chciał czcić cesarza. Sytuacja zaczęła się zmieniać wraz z nawróceniem Konstantyna. Później chrześcijaństwo stało się oficjalną państwową religią cesarstwa rzymskiego. Cesarz, samozwańczo określający siebie religijnym przywódcą cesarstwa, rościł sobie prawo do zwoływania synodów kościelnych i decydowania o doktrynach. Państwo stosowało siłę, by nawrócić niechętnych pogan i karać heretyków.

     Ambicja papiestwa doprowadziła do walki o władzę między kościołem i państwem w celu zdobycia supremacji. Papież zdobył władzę, mianował i detronizował królów. Władza kościelna osiągnęła swój szczyt za czasów papieża Innocentego III w XIII wieku. Przy