wynosić. „Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony” (Łuk. 18:14). Ten, który sam się wynosi, nie powinien być wynoszony przez kościół, ponieważ Pan go nie wywyższy. Ten, który się poniża, będzie wywyższony albo przez głosy zgromadzenia, albo z woli Pana.

      Ze sformułowania zacytowanego na wstępie wersetu wnioskujemy, że nasz Pan chciał powiedzieć: Będą wśród was tacy, którzy z konieczności uznawani będą za głównych. Posiadanie przywódcy jest niezbędne z uwagi na różne formy służby w każdym zborze. Sam Bóg również uznaje taką zasadę. Jezusa uczynił wodzem, ale pominął szatana, który miał skłonności do samowynoszenia. Wybrał Jezusa i uczynił Jego drogę bardzo wąską! Lecz gdy Jezus dowiódł swej pokory, wówczas Ojciec wysoko Go wywyższył i udzielił obiecanej wspaniałej nagrody.

      Ojciec szuka obecnie tych, którzy posiadają takiego samego ducha pokory i takiego samego ducha służby, jakie przejawiał Pan Jezus. Patrzymy na Niego i widzimy, że Ojciec równocześnie z utrzymaniem postawionego warunku, przez wypełnienie którego mógł stać się główną osobą, utrzymał również warunek pełnienia przez niego funkcji sługi. Wiemy, że Jezus był sługą wszystkich. Dlatego Bóg wywyższył Go i dał Mu imię nad wszelkie inne imię.

      Tak też powinno być w każdym małym zgromadzeniu ludu Pańskiego. Wolą Pana jest, by nie każdy, kto chciałby być jego głównym sługą, był za takiego uznawany. Pan dostrzeże tego, który okaże, że posiada pokorne usposobienie przez chętne wykonywanie dla braci także tych niższych, służebnych posług. Każdy powinien rozumieć, że największym zaszczytem wśród was (braci Pana) jest służenie. Sposobności służenia powinny być udzielane temu, który jest najwierniejszy. W takim właśnie znaczeniu będzie on największym wśród was.

     BS ’91, 29.

POLITEIZM  FAŁSZYWY POGLĄD O BOGU

(ciąg dalszy ze Sztandaru Biblijnego Nr 52)

      BAŁWOCHWALCY powszechnie nie uznawali tych obrazów i podobizn za samych bogów, lecz za zamieszkałe przez nich ich reprezentacje. Dlatego nawet w naszych czasach są one w rzymskim i greckim kościele niekiedy przedstawiane jako mrugające okiem, uśmiechające się, roniące łzy, krwawiące, mówiące itp. Są w ten sposób czczone jako związane z zamieszkującymi je bogami. Do takich fetyszy, amuletów, zaklęć i bożków należą relikwie świętych, których kości itp. , jak się twierdzi, pocą się krwią, dokonują cudów uzdrawiania oraz zapobiegają i łagodzą nieszczęścia. Pod postacią takich właśnie bożków itp. szatanowi i upadłym aniołom udało się zapewnić sobie cześć ludzi.

      Choć twierdzi się, że bogowie politeizmu to przede wszystkim przeniesieni w stan boskiej chwały ludzie (by tym bardziej zaangażować uwagę ludzi, która często załamuje się przy rozważaniu i czczeniu niewidzialnych duchów), szatan również łączy tych bogów z widzialnymi przedmiotami w przyrodzie, takimi jak słońce, księżyc i gwiazdy (5Moj. 4:19; 2 Król. 17:16; 21:3, 5; Jer. 7:18; 8:2; Dz. 7:42), ziemia i oddzielne przedmioty na i wokół niej, jak drzewa, góry, potoki, kamienie, niebo, atmosfera itp. W takich przypadkach bogowie traktowani są jako duchy tych przedmiotów, które rzekomo je zamieszkują i dowolnie opuszczają. Energia tkwiąca w takich obiektach uznawana jest za manifestację działalności zamieszkującego tam boga. W ten sposób słońce jest czczone jako Baal, ponieważ to on ma tam zamieszkiwać jako duch przebywający w ciele. Księżyc jest czczony jako Astarte itp. , bogini miłości, która podobno w nim zamieszkuje jako duch przebywający w ciele.

      Inne demony (głównie, jako rzekomi ludzie przeniesieni do stanu boskiego) są czczone w różnych planetach i gwiazdach. Zakłada się, że ziemia jest matką bogów, a niebo ojcem bogów. Tacy są główni bogowie i boginie politeizmu. Takie ucieleśnienie, a następnie czczenie przedmiotów przyrody (szczególnie dużych obiektów, o stworzeniu których przez Boga mówi 1Moj. , jak niebiosa, ziemia, chaos, ląd, morze, firmament czy atmosfera, słońce, księżyc, gwiazdy) było pierwotną formą politeizmu, stworzoną początkowo przez Nemroda i jego żonę. Można to zauważyć na babilońskich i asyryjskich tablicach stworzenia odkrytych przez George Smitha itp. w minionym stuleciu. Nieco później Nemrod i Semiramida wprowadzili czczenie synów Bożych i ich potomków olbrzymów jako bogów i półbogów. Jeszcze później, po śmierci Nemroda, powstała forma politeizmu wymyślona przez Semiramidę (opisana już w tym artykule).

TAKŻE MITOLOGIA WYKORZYSTYWANA PRZEZ SZATANA

      Po śmierci Semiramidy do wyżej wymienionych form politeizmu dodano czczenie bohaterów i przodków. Przez trzy pierwsze powyższe formy politeizmu szatan i jego upadli aniołowie zdobyli cześć pogan, szczególnie dla siebie. Później zostali stworzeni jeszcze inni drugorzędni bogowie i boginie jako uosobienie drugorzędnych