Sztandar Biblijny nr 2 – 1983 – str. 92
że ma być wrzucony do jeziora ognia, jak pokazują inne miejsca Pisma Świętego, ma być całkowicie zniszczony — unicestwiony. Do Żyd. 2:14 wyraźnie stwierdza, że Jezus stał się ciałem i krwią „aby przez śmierć zniszczył [przywiódł do nicości, ASV] tego który miał władzę śmierci, to jest dyjabła”.
Nasz Pan Jezus podczas Swego Drugiego Adwentu chwyta szatana i wiąże go na okres tysiąca lat (Obj. 20:1, 2). Potem szatan zostanie uwolniony na „mały czas” (wiersze 3, 7, 8) w celu wypróbowania rodzaju ludzkiego na ziemi, aby stało się widoczne, kto powinien otrzymać życie wieczne. Kiedy owa próba się zakończy, szatan i jego aniołowie mają być unicestwieni, co pokazane jest przez akt wrzucenia ich w wieczny ogień (Mat. 25:41), w jezioro ognia, które jest Drugą Śmiercią. Nie mają oni być wiecznie utrzymywani przy życiu, aby mogli zadawać grzesznikom wieczne męki w literalnym ogniu lub w jakiś inny sposób, jak błędnie mniemają niektórzy.
Wyrażenie oddane jako „aby … zniszczył” u Żyd. 2:14 brzmi po grecku katargeo. Używane jest ono w sensie „uczynić bezsilnym”, lecz nie określa w jaki sposób dana rzecz ma stać się bezsilna. Odebranie szatanowi życia uczyni go z pewnością bezsilnym i to bardziej skutecznie niż w jakikolwiek inny sposób. Jeśliby nastąpiło jedynie ograniczenie jego wolności, mógłby on nadal zachować moc do pełnienia swojej woli i używania innych władz w opozycji do Boga i sprawiedliwości. Jedyny sposób, aby go całkowicie i skutecznie uczynić bezsilnym, to ostateczne, całkowite i wieczne unicestwienie.
Przytoczone poniżej tłumaczenia greckiego słowa Katargeo, które znajdujemy w Nowym Testamencie (zaznaczamy kursywą), wskazują wyraźnie, że słowo to jest użyte w sensie ostatecznego zniszczenia: 1Kor. 13:8 — „bo choć są proroctwa, te zniszczeją [czyli przestaną istnieć]; choć umiejętność w niwecz się obróci”. 1Kor. 13:10 — „to, co jest po części, zniszczeje”. 1Kor. 15:24 — „gdy zniszczy wszelkie przełożeństwo, i wszelką zwierzchność i moc”.
1Kor. 15:26 — „A ostatni nieprzyjaciel, który będzie zniszczony, jest śmierć”. 2Kor. 3:7 — „posługiwanie śmierci … która miała- być skażona”. 2Kor. 3:11 — „to, co niszczeje”.
2Kor. 3:14 — „która przez Chrystusa skażenie bierze”. Efez. 2:15 — „nieprzyjaźń … skaziwszy [zniszczywszy] przez ciało swoje”. 2Tes. 2:7, 8 — „tajemnica nieprawości… którego Pan zabije duchem ust swoich, i zniesie (zniszczy) objawieniem przyjścia swego”.
kol. 2
Dokładne przebadanie tych wersetów wykaże, iż we wszystkich podanych tu przypadkach, nie tylko do Żyd. 2:14, słowo katargeo oznacza zniszczenie w sensie unicestwienia lub pozbawienia egzystencji. Zwróćcie szczególnie uwagę, jak słowo to zostało użyte w odniesieniu do zniszczenia śmierci Adamowej i antychrysta. Szatan, podobnie jak wszyscy nie nadający się do naprawy grzesznicy, będą ostatecznie zniszczeni, unicestwieni przez Boga, ponieważ:„wszystkich niepobożnych wytraci” (Ps. 145:20). „Przestępcy pospołu poginą, a niezbożnicy na ostatek wykorzenieni będą” (Ps. 37:38).
W 28 rozdziale Ezechiela szatan jest przedstawiony pod postacią księcia tyrskiego. Rozdział ten opisuje jego pierwotną doskonałość stwierdzając, że był w ogrodzie Eden „Cherubinem pomazanym, nakrywającym” (wiersze 12—15 ), aż znalazła się w nim nieprawość. Ostatecznie ma on być unicestwiony. Pokazują to jasno następujące słowa: „A nie będzie cię aż na wieki” (w. 19).
Proroczo szatan opisany jest także jako król, dla którego zostało przygotowane Tofel (dolina Hennom, czyli gehenna; patrz Izaj. 30:33), gdzie zostanie on całkowicie i na wieki unicestwiony. Niemożność wyjścia z tego miejsca pokazana jest przez jego głębokość i wielkość. Zupełność zniszczenia jest przedstawiona przez ogień i obfitość paliwa, a wieczność zniszczenia wyjaśniona jest w słowach: „poddymanie Pańskie jako rzeka siarczana zapala je”.
UNICESTWIENIE OBEJMUJE TAKŻE GRZESZNIKÓW LUDZKICH
Jezioro ognia, które jest Drugą Śmiercią, oznacza również wieczne unicestwienie grzesznych ludzi, którzy, jak mówi Obj. 20:15, mają być wrzuceni do owego jeziora ognia i jak wyraźnie pokazują inne teksty Pisma Świętego, mają być ostatecznie całkowicie zniszczeni — unicestwieni.
Platon nauczał, że dusza ludzka jest nieśmiertelna, a jego nauki zostały włączone do wierzeń nominalnego chrześcijaństwa w początkach Wieku Ewangelii, czyli Wieku Kościoła. Jest ona sprzeczna z naukami Biblii, która pokazuje, że dusza ludzka jest śmiertelna i umiera (patrz Ijob. 36:14 — margines; Ps. 22:30; 30:4; 33:18, 19; 49:9; 56:14; 78:50; 116:8; Izaj. 53:10, 12; 55:3; Ezech. 13:19; 18:4, 20, 27; Mat. 26:38; Jak. 5:20).
Jasne, niesymboliczne nauki Biblii pokazują, że niezbożni mają być zniszczeni, tak ich ciała