niż kiedykolwiek dotąd nasze pokolenie posiada mniej wiary w Boga i zaufania do Biblii jako Jego Słowa. Powód tego może być z łatwością dostrzeżony, i on nas przeraża! Wielkie instytucje edukacyjne założone przez naszych miłujących Biblie i bojących się Boga ojców stały się mądrymi na sposób świecki. Udały się drogą polegania na ludzkiej mądrości, przed czym przestrzegał Bóg, ponieważ mądrość tego świata jest głupotą dla Boga i jako taka zginie.

      Podążając śladem tzw. wyższych krytyków, uniwersyteccy profesorowie powszechnie utracili wiarę i w całym chrześcijaństwie zajmują się obecnie tłumieniem wszelkiej wiary w najbardziej myślących młodych mężczyznach i kobietach tego stulecia. Ponieważ sami stracili wiarę w Biblię, mniemają że wykonują prawdziwą służbę niszcząc wiarę u innych. Naprawdę, nie wiedzą, co czynią. Jak określa to Biblia, zginęła mądrość naszych mędrców i nie widać rozumu roztropnych – bogatych itp. , którzy rządzą nimi (Izaj. 29:14).

      Czy jest czymś dziwnym, że ten duch niewiary stopniowo obejmuje masy – tych mniej wykształconych – skoro studenci uniwersytetów szydzą z Biblii i lekceważą czczenie Boga (chyba że w sensie zbliżania się ustami – Izaj. 29:13)? Czy jest rzeczą dziwną, że ci, którzy w religii nie znajdują niczego innego z wyjątkiem pociechy i nadziei, pozbawieni tychże nie przywiązują wagi do studiowania Biblii czy uczęszczania do kościoła, chyba że w celu posłuchania muzyki, wspaniałego przemówienia lub odnowienia znajomości i podtrzymania kontaktów towarzyskich?

      Jedynym środkiem, który mógłby powstrzymać świat od szybkiego zbliżania się do rewolucji i anarchii przy całkowitym lekceważeniu Boga i Jego Boskich zasad, jest powrót do prawdziwego studiowania Biblii. Ludzie wcale nie muszą być zapraszani do badania Biblii według zasad różnych wyznań wiary. Prawdę mówiąc, by zwrócić uwagę na Słowo Boże, koniecznym jest, by chrześcijanie zjednoczyli się w unicestwieniu swych wyznań wiary i jasnym poinformowaniu ludzi, że wyznania te całkowicie wypaczają Boski charakter i plan.

     Wraz z innymi badaczami Biblii staramy się wydobyć z Biblii prawdziwe nauki, a odrzucać błędne nauki wyznań. Stwierdziliśmy bowiem, że prawdziwe przesłanie Boskiego Słowa jest piękne, pocieszające dla serca i zadowalające dla głowy. Jesteśmy gotowi polecić je innym i podać im pomocną dłoń w wychodzeniu z mroków, mgły, przeinaczeń, błędnych tłumaczeń i interpolacji ciemnych wieków. Idąc za słowami Jezusa, natchnionych Dwunastu i starożytnych proroków stwierdzamy, że nasz Bóg jest zupełnie inny od okropnego obrazu Boga z wyznań ciemnych wieków. Radujemy się z prawdziwego Boga i prawdziwego Zbawiciela w duchu świętości, który spływa na nas jako naśladowców Chrystusa w takim stopniu, w jakim przyjmujemy Go w Jego naukach do naszego umysłu, serca i życia.

     BS ’91, 57.

POLITEIZM – FAŁSZYWY POGLĄD O BOGU

     ISTNIEJE WIELE FAŁSZYWYCH poglądów o Bogu, wśród nich ateizm, materializm, ewolucjonizm, agnostycyzm, panteizm, deizm i politeizm. W tym artykule przedstawiamy przegląd fałszywego zapatrywania na Boga znanego jako politeizm, który występuje dosłownie wśród wszystkich narodów świata i ostatecznie został nawet przyjęty do doktryny chrześcijańskiej (co widać w poprzednim artykule na temat wyznaniowego trynitarianizmu).

     Słowo „politeizm” pochodzi od dwóch greckich słów: polys i theismos. Polys znaczy „dużo”, w niektórych związkach mowy „wiele”, a theismos znaczy „doktryna o Bogu”. Złożone słowo politeizm oznacza zatem doktrynę o wielu bogach.

     W politeizmie zawsze występuje wielość bóstw. Praktycznie we wszystkich formach politeizmu istnieją trzej najwyżsi bogowie, którzy rzekomo tworzą jednego najwyższego boga. W Indiach na przykład ci trzej bogowie w jednym to Brahma, Wisznu i Sziwa zwani Trimurte (co jest indyjskim określeniem trójcy). W Babilonii i Asyrii byli Anos, Illinos i Aos. W Fenicji Ulomus, Ulosuros i Eliun. W Egipcie Amon, Ptah i Ozyrys. W Grecji Zeus, Posejdon i Adonis. W Rzymie Jupiter, Neptun i Pluton. Wśród ludów celtyckich zwano ich Kriosan, Biosena i Siva. Ludy germańskie mówiły o nich jako o Thor, Wodan i Frija.