Sztandar Biblijny nr 52 – 1992 – str. 41
WYZNANIOWA TRÓJCA
„Ale my mamy jednego Boga Ojca . . . i jednego Pana Jezusa Chrystusa” (1Kor. 8:6)
ZAMIESZANIE, które spowodowało rozłam w kościele Chrystusowym na setki sekt, jest wynikiem lekceważenia Biblii. Wszyscy chrześcijanie powszechnie dostrzegają to zamieszanie, ale nie wszyscy widzą jego przyczynę.
Konflikty miedzy wyznaniami są bezpośrednim wynikiem poważnych błędów występujących we wszystkich wyznaniach. Przyznaje się, że kościelne wyznania wiary są niedoskonałe (pomimo prawd, jakie one wszystkie zawierają). Zdając sobie z tego sprawę, można by się zastanowić, dlaczego wszyscy chrześcijanie nie mieliby porzucić i obalić swych wyznań wiary? Ponieważ one twierdzą, iż są listami Wszechmocnego Boga, Jego postawy i Jego planów wobec człowieka.
Jednak żaden pogański bożek nie jest tak groteskowy, tak okropny i tak straszny, jak to, co pewni nawet myślący chrześcijanie przedstawili swym piórem. Wszyscy wstydzimy się tego, że opacznie przedstawialiśmy naszego Stwórcę jako gorszego w swych zamiarach wobec człowieka od najpodlejszych z ludzi, prawie tak złego, jak przedstawialiśmy samego szatana ze swym nastawieniem. Po co zwlekać? Jeśli okropny Baal ciemnych wieków nie jest już naszym bogiem, zniszczmy jego wyznaniowe obrazy i spróbujmy o nich zapomnieć. Równie niefortunnym jest to, że denominacje próbą chrystianizmu czynią trzymanie się tego lub innego wyznania wiary. Ludziom powszechnie mówi się (niezgodnie z Biblią), że jeśli nie uwierzą, iż Bóg jest Trójcą, nie mogą być uznani za chrześcijan. Jaki jest tego wynik? Kościoły pełne ludzi, którzy gotowi są powiedzieć, że wierzą w coś, czego w ogóle nie mogą (oni ani nikt inny) zrozumieć!
Wróćmy najpierw do początków ery chrześcijańskiej i zobaczmy, jak powstał ten szczególny błąd wyznaniowy. Gdy kościół chrześcijański zapomniał o słowach Mistrza, że głównymi węgielnymi kamieniami Nowego Jeruzalem będzie Jego dwunastu Apostołów, zaczął uznawać swych biskupów za następców tych Dwunastu – za „apostolskich” biskupów. Przeoczono fakt, iż gdy Bóg proroczo powiedział, że miejsce Judasza zajmie ktoś inny, to w ten sposób oznajmił, że nie będzie żadnych następców tej Dwunastki, której członkowie byli jedynymi Apostołami.
Za rzeczywistego następcę Judasza studenci Biblii uznają św. Pawła. To przez niego Bóg podał nam większą część nauk Nowego Testamentu wraz ze