DUCH ŚWIĘTY W DNIU PIĘĆDZIESIĄTNICY

      DZIEŃ ZIELONYCH ŚWIĄT był szczególnym dniem w żydowskim kalendarzu. Wyznaczał pięćdziesiąty dzień żniwa – po obracaniu pierwszego dojrzałego snopa (3Moj. 23:15, 16). Nasz Pan w swym chwalebnym zmartwychwstałym stanie był antytypem tego snopa, pierwiastkiem Boga w wielkim planie odkupienia (1Kor. 15:20). Pierwsze czterdzieści dni po Jego zmartwychwstaniu zostały wykorzystane na udzielanie uczniom okolicznościowych lekcji – pomaganie im w przezwyciężaniu trudności związanych z ich sytuacją, przygotowywanie ich do odpowiedniego świadczenia i zebranie spośród ludzi klejnotów Pana. Lecz gdy Jezus opuszczał ich przy końcu czterdziestu dni, polecił im nie rozpoczynać natychmiast służby, lecz czekać na przyobleczenie ich mocą z góry – Duchem Świętym. Tak więc czekali przez dziesięć dni, po czym dnia pięćdziesiątego – w Zielone Świątki – ich oczekiwanie zostało nagrodzone wylaniem na nich, zgromadzonych w górnym pokoju, Ducha Świętego (Dz. 2).