Sztandar Biblijny nr 48 – 1992 – str. 12

sam i że przed ukrzyżowaniem Jezus został zabrany do nieba! Ten błąd w Koranie unieważnia główna doktrynę biblijna, Okup, który wymagaf śmierci doskonałego człowieka Jezusa jako okupu, równoważnej ceny za Adama i jego potomstwo (Mat. 20:28; 1 Tym. 2:5, 6).

      Nawiasem mówiąc, istnieje tradycja oparta na Koranie (Sura 17:1), że Mahomet w ciągu jednej nocy, w towarzystwie anioła Gabriela, był przeniesiony na niebiańskim wierzchowcu o imieniu AlBurak (Błyskawica) „z świętej świątyni w Mekkce do świątyni” w Jerozolimie, skąd wstąpił do Boga po niebiańskiej drabinie i rozmawiał z Nim!

ANIOŁOWIE I WSTAWIENNICTWO

      Biblia uczy, że człowiek nawet w swym pierwotnym stanie doskonałości został uczyniony mniejszym od aniołów (Ps. 8:4, 5; Żyd. 2:6, 7; 2Piotra 2:10, 11) i że nie należy czcić świętych Bożych aniołów, lecz wyłącznie Boga i Chrystusa. Natomiast według Koranu, Bóg wymagał od aniołów czczenia doskonałego Adama: „A kiedy powiedzieliśmy do aniołów: 'Oddajcie pokłon Adamowi'”, „’Oddajcie pokłon Adamowi’ oni pokłonili się z wyjątkiem Iblisa, który był pośród dżinnów” (Sura 2:34; 7:10; 17:63; 18:50; 20:115). Przywódca dżinnów, złych duchów, jest nazwany szajtanem lub Iblisem. Jego upadek, jak się uważa, został spowodowany odmowa, czczenia Adama i z tego powodu został on przeklęty! Ponadto jemu udzielono władzy nad tymi z ludzkości, którzy mieli zostać przez niego zwiedzeń!.

      Biblia informuje nas, że orędownikiem Kościoła jest Jezus (1Jana 2:1, 2), że to Chrystus wstawia się za wierzącymi (Rzym. 8:27, 34), że On zawsze żyje, by orędować (Żyd. 7:24; 9:24), i że w nikim innym nie ma nadziei wiecznego życia (Jan 14:4, 6; 15:4, 5; Luk. 10:22; Dz. 4:12; 16:31). Lecz Koran nadaje dobrym aniołom urzędy przynależne Chrystusowi, jako orędownikom wstawiającym się za wierzącymi. „Panie nasz!” przypuszczalnie powiedzieli aniołowie, „przebacz tym, którzy się nawrócili i którzy poszli po Twojej drodze; i ochroń ich od kary ognia piekielnego! (…) Wprowadź ich do Ogrodów Edenu”. „Aniołowie wysławiają chwałę swego Pana i proszą o przebaczenie dla tych, którzy są na ziemi” (Sura 40:7, 8; 42:5).

POCIESZYCIEL

      Biblia mówi nam, że Jezus przed swym ukrzyżowaniem i śmiercią obiecał swoim uczniom, że gdy będzie nieobecny pośle im, w celu ich oświecenia, wspomożenia i dodania im odwagi „Pocieszyciela [czyli pomocnika, w j. greckim parakletosz onego, Ducha Świętego” (Jan 14:26; 15:26).

      Istnieje podobnie brzmiące greckie słowo peńclytos, którego odpowiednikiem, po przetłumaczeniu na język arabski, jest słowo ahmed, co znaczy sławiony i pochodzi od tego samego rdzenia słowa hamad co imię Mahomet. Skutkiem tego, Mahomet, widocznie myląc parakletos z periclytos, błędnie przyjął to słowo za dowód, że on jest tym obiecanym! Tak więc czytamy w Koranie: „Oto powiedział Jezus, syn Marii: O synowie Izraela! Jestem wysłany od Boga do was, aby potwierdzić prawdziwość tego, co przede mną było zesłane w Torze, i zwiastować Posłańca, który przyjdzie po mnie, a którego imię – Ahmad!” (Sura 61:6).

      Okazuje się, że Mahomet w Koranie pozbawił Jezusa godności jednorodzonego Syna Bożego i potraktował Go tylko jako sługę Bożego. W tym wypadku pragnął on widocznie wynieść siebie na stanowisko obiecanego Pocieszyciela, a to w tym celu, aby wywyższyć siebie jako największego, sumę i pieczęć wszystkich proroków, tego jedynego, który zaćmiewa ich wszystkich, nawet Jezusa Chrystusa!

GRZECH I KARA ZA GRZECH

      Biblia uczy, że demony i źli ludzie usiłują zwieść ludzkość i zwodzą ją (Zach. 3:1; Jak. 4:7; 1Piotra 5:8), i że Bóg tego nie czyni (Habak. 1:13; Jak. 1:13-15). Lecz Koran wyraźnie oświadcza: „Zaprawdę, Bóg sprowadza z drogi kogo chce”. „A gdy pobłądzili, Bóg poprowadził ich serca na manowce”. (Sura 13:27; 35:9; 41:5).

      Biblia wyraźnie uczy, że Bóg stworzył doskonałego Adama, „bardzo dobrego”, na swoje wyobrażenie i podobieństwo, i że Adam na skutek nieposłuszeństwa względem Boga zgrzeszył i pobłądził z własnej wolnej woli i z całym rodzajem ludzkim w jego biodrach. Z tego też powodu wszyscy ludzie są zrodzeni w grzechu – są grzesznikami przez dziedziczenie (1Mojż. 1:26, 27, 31; Ps. 51:9; Kazn. 7:29; Izaj. 53:6; Rzym. 3: 10-19; 5:12-19; 1Kor. 15:21, 22).

      Imam Ata Ullah Kaleem, opiekun misjonarski z USA, w traktacie zatytułowanym „Co to jest Islam?” powiada: „Islam nie popiera poglądu, że człowiek rodzi się w grzechu”. Tak więc islam w tej kwestii również stanowczo zaprzecza Biblii.

      Biblia wyraźnie oświadcza: „Zapłata za grzech jest śmierć; ale dar z łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie Panu naszym”. „Dusza, która grzeszy ta umrze” (Rzym. 6:23; Ezech. 18:4). A śmierć według Biblii oznacza ustanie tycia, świadomego istnienia – nie tylko odłączenie od Boga.

      Stosownie do tego Biblia, oczywiście, podaje: „umarli o niczym nie wiedzą”, „niemasz żadnej pracy, ani myśli, ani umiejętności, ani mądrości w grobie [szeol], do którego ty idziesz”’, gdy ktoś umiera „w onże dzień zginą wszystkie myśli jego” (Kazn. 9:4, 5, 10; Ps. 146:4). Szeol (którego odpowiednikiem w Nowym Testamencie jest greckie słowo hades, Ps. 16:10; Dz. 2:27-34) to stan nieświadomości pierwszej śmierci. Gehenna to druga śmierć – zupełne, całkowite i wieczne unicestwienie, symbolizowane przez jezioro ogniste (Obj. 20:14, 15; 21:8). Cała nadzieja przyszłego życia opiera się na zmartwychwstaniu przez wzbudzenie ze snu stanu pierwszej śmierci; bo jeśli nie ma powstania z martwych, ci którzy zasnęli w Chrystusie utracili życie, przestali istnieć na wieki (Ijob 14:12-15; Jan 11:24; Dz. 26:8; 1Kor. 15:18).