Sztandar Biblijny nr 48 – 1992 – str. 10

Tak więc Jezus, i tylko Jezus, okazał się godny w oczach Bożych (Obj. 5) przez złożenie swego życia jako ofiary okupowej na zapłacenie ceny należnej trybunałowi Boskiej sprawiedliwości za grzech Ojca Adama (1Kor. 15:20-22, 45, 47), aby od kary śmierci (1Jana 2:2) odkupić wpierw Kościół, a następnie pozostała ludzkość, która znajdowała się w biodrach Adama, gdy on zgrzeszył. Halleluja, co za Zbawca!

     Mahomet był synem Adama, mimo wielu generacji żyjących przed nim. Urodził się i umarł jako grzesznik z rodu adamowego razem ze wszystkimi pozostałymi ludźmi (Rzym. 3:10-16), którzy nie przyjęli lub nie przyjmują. Jezusa za swego Odkupiciela. Muzułmanie, ani Allah, nie miłują nie wierzących w Mahometa, natomiast Bóg umiłował nie wierzący świat (Rzym. 5:8), mimo że jest on narażony na ucisk i śmierć!

     Mahomet nic nie wiedział o wielkim Boskim Planie Wieków, którego celem jest wybawienie rodzaju ludzkiego z grzechu przez Mesjasza i przywrócenie przez Niego chętnych i posłusznych do doskonałości edeńskiej. Syn Boga, Jezus, pierwotnie był potężnym Logosem (Jan 1:13), mocą Bożą stał się ciałem w łonie panny (Izaj. 7:14; Mat. 1:18-25; Jan 1:14). Jezus, ów Mesjasz, umarł jako doskonały człowiek, bez grzechu i skazy przed Bogiem (Żyd. 7:24-27), został wzbudzony na poziomie Boskiego bytu, stając się po śmierci Zbawicielem całej ludzkości od grzechu adamowego i jego przekleństwa, czyli adamowej niedoskonałości, grzechu, smutku i śmierci. Umysł Mahometa nie został oświecony pod tym względem, ponieważ prawdziwa Ewangelia pokoju w swej pełni nigdy nie dotarła do jego uszu za jego życia (Rzym. 10:14).

PORÓWNANIE KRÓLESTW

     Mahomet i pozostali przywódcy islamscy siłą miecza nakazali muzułmanom założyć w tym teraźniejszym świecie (2Kor. 4:4) islamskie królestwo. Chrześcijanin zaś został poinstruowany, że ma dążyć do przyszłego (tysiącletniego oraz wiecznego) Królestwa Chrystusowego, starać się o wybawienie z sideł obecnego złego świata (2Kor. 1:10; Rzym. 8:21; Gal. 1:4) i mocą Ducha Świętego przezwyciężać świat, ciało oraz szatana (Mat. 6:33; 2Piotra 2:9; 2Tym. 1:7; por. z Zach. 4:6). Ponadto, Królestwo Boże nie miało być zaprowadzone przez zwycięskie armie i przy użyciu cielesnej broni (Mat. 26:52; 2Kor. 10:4), gdyż miało być darem Bożym dla Maluczkiego Stadka, ciała Chrystusowego (Łuk. 12: 32; 1Kor. 12:12-27). Takie królestwo jest o wiele bardziej atrakcyjne dla tych pokornych, którzy szukają prawdy i sprawiedliwości (Mat. 5:6), od raju zmysłowych przyjemności – jedynej nadziei muzułmanów.

PRZYMIERZA BOŻE

     Boskie traktowanie ludzkości jest sprawiedliwe, uporządkowane, zrozumiałe (dla oświeconych Mat. 13:16) i niezawodne, gdyż On najpierw formułuje i oznajmia swe przymierze. Bóg zawarł wiele przymierzy, jak np. z Adamem, Noem, Abrahamem itd. (1Mojż. 2:16, 17; 6:18; 12:3; 22:16-18; Ps. 89:3, 4; Jer. 31:33; Izaj. 55:13 itd. ). Żydzi przystępowali do Boga przez Mojżeszowe Przymierze Zakonu. Chrześcijanie przystępują do Boga przez Jezusa, większego niż Mojżesz (5Mojż. 18:15-18), wielkiego antytypicznego Najwyższego Kapłana (Żyd. 5:10; 9:11, 12), ustanowionego zgodnie z tym Przymierzem, które nie jest z uczynków Zakonu, lecz z łaski (Efez. 2:8, 9). Rodzaj ludzki w wyznaczonym czasie przybliży się do Boga, na podstawie jeszcze innego przymierza, przez Jezusa i Jego wyniesiony do chwały Kościół, jako królów i kapłanów, owego Chrystusa, który jest Mesjaszem, obiecanym Pośrednikiem Nowego Przymierza (Jan 1:41; Żyd. 5: 5, 6; Obj. 5:9, 10; Jer. 31:31). Jednakże w nauce i praktyce muzułmanów nie ma tego rodzaju informacji o związkach przymierza z Bogiem. Ponadto, twierdzenie Mahometa, że Koran zastępuje Biblię zdecydowanie pozostaje w sprzeczności z biblijnym oświadczeniem, że „darów swoich i wezwania [według przymierza] Bóg nie żałuje [Bóg nie zmieni swych zamiarów]” (Rzym. 11: 26-29). Przymierze Abrahamowe nie jest jeszcze wypełnione (mimo istnienia Koranu), ale będzie wypełnione w czasie właściwym (Izaj. 55:11), w błogosławieniu przez Chrystusa całej ludzkości (1Mojż. 12:2, 3; 22:16-18; Gal. 3:8, 16, 29). Koran bez przymierzy nie może zatem mieć jakiegokolwiek wpływu na Biblię i z pewnością nigdy nie mógłby jej zastąpić.

KREW, KTÓRA UŚWIĘCA

     Biblia uczy, że „bez rozlania krwi nie bywa odpuszczenie grzechów” (Żyd. 9:22). Zakon Mojżeszowy wymaga, aby przymierze między Bogiem i Żydami, w którym pośredniczył Mojżesz, było przypieczętowane krwią zwierząt ofiarnych i corocznie był obchodzony Dzień Pojednania według zarządzeń dotyczących Przybytku. Późniejsze ofiary były możliwe do przyjęcia tylko dzięki tej krwi, gdy lud oczyszczony (typicznie) w oczach Bożych przez pokropienie tą akceptowaną krwią (3Mojż. 9:16 itd.; zob. Cienie Przybytku „Lepszych Ofiar”) przynosił swoje ofiary do bramy Dziedzińca i Przybytku.

     Nowe (Prawo) Przymierze również jest przymierzem pieczętowanym krwią przelaną przez Jezusa Sprawiedliwego (Obj. 5), która przypieczętowała odkupienie z grzechu dla wszystkich, którzy wierzą w Niego (Dz. 13:38, 39). Krew cielców i kozłów nie była dłużej przyjmowana (Żyd. 9; 10).

     W Mahomecie jak i w całym islamie nie ma „krwi sprawiedliwej” (Mat. 23:35), która mogłaby być ofiarniczo przelana. Nie ma w Koranie żadnego wymogu odpuszczenia grzechów na skutek przelania krwi. Zatem od samego początku, aż do dnia dzisiejszego, zwolennicy