Sztandar Biblijny nr 48 – 1992 – str. 9
WYŻSZOŚĆ CHRZEŚCIJAŃSTWA NAD ISLAMEM
(ciąg dalszy ze Sztandaru Biblijnego Nr 46)
MUZUŁMANIN „CIELESNYM CZŁOWIEKIEM”
Jedną z głównych przyczyn szybkiego rozprzestrzeniania się islamu była względna łatwość posłusznego stosowania się do jego wymogów. W islamie jest nieznane przedstawianie i codzienne używanie tego co stanowi ludzkie wszystko jednostki, jako przyjemnej Bogu ofiary (przyjemnej, bo ofiarowanej w określony sposób, tzn. usprawiedliwionej w oczach Bożych przez wiarę w zasługę krwi Jezusa – zob. Rzym. 3:20-25; 5:9), ukazanej w Biblii jako „rozumna służba” (Rzym. 12:1) chrześcijanina, pełniona z niesamolubnej, bezinteresownej miłości (1Kor. 13). Znoszenie bez urazy przez naśladowców Jezusa prób wiary (1Piotra 1:6, 7; 4:12), często spowodowanych wrogością i prześladowaniami, ze strony innych osób, jest stosunkowo nieznane w islamie.
Muzułmaninowi wystarcza, że regularnie wypowiada słownie sformalizowane modlitwy, do pewnego stopnia praktykuje samozaparcie, uczestniczy w obrzędach i pielgrzymkach. Głębsze wewnętrzne życie duchowe obejmujące ów „pokój Boży, który przewyższa wszelki (ludzki) rozum” (Filip. 4:7) i pojawia się u chrześcijanina z łaski Bożej, skutkiem działania Ducha Świętego, jest względnie nieznane muzułmaninowi, gdyż nie jest on człowiekiem duchowym, lecz cielesnym (1Kor. 2:14)
ISLAM RELIGIĄ BEZ PRAWDZIWEGO MESJASZA
Jezus jest synem Bożym (mimo niewiary Mahometa). Dzięki ofiarniczej śmierci Jezusa przepowiedzianej przez ofiarowywanego w Dniu Pojednania cielca (3Moj. 16:3, 6, 11 itd. ), Bóg dostarczył cenę okupu za grzechy adamowe i zapewnił pojednanie wszystkim wierzącym i przyjmującym jej przez wiarę. On to sprawił, gdy świat był jeszcze w grzechach (Jan 3:16, 17; Ezech. 18:23, 32).
Na długo przed swoim przyjściem na świat (Obj. 13:8), Jezus był wybrany jako odrębny i różny z rodu adamowego (Mat. 1:18, 21; Łuk. 1:26-35), jako człowiek doskonały bez skazy (1Piotra 1:18, 19), bez grzechu i dlatego niewinny wobec prawa Mojżeszowego (które było probierzem doskonałości człowieka) – odnosi się to zarówno do Jego pochodzenia nieadamowego (Syn Boży – Mat. 3:17; 16:16; Mar. 15:39; Luk. 2:41-49; Jan 11:27), jak i Jego życia (Żyd. 4:15; 7:26; 2Kor. 5:20, 21).