Sztandar Biblijny nr 47 – 1992 – str. 6

Abd. 4): Biblia szybkość ilustruje takim wyrażeniem jak „przyleci jako orzeł” (5Mojż. 28:49, zobacz również 2Sam. 1:23; Jer. 4:13; 49:22; Treny 4:19; Oz. 8:1; Habak. 1:8).

      Powyższe przykłady przywodzą na myśl, że usiłujemy żyć blisko Boga i Jego myśli (Izaj. 55:8, 9), że powinniśmy być szybcy w decydowaniu i stosowaniu się do Jego kierownictwa i woli wobec nas (Izaj. 30:21). Dzięki takiemu zachowaniu się będziemy wysoko, ponad buntowniczymi masami społeczeństwa starając się żyć w sferze wyższej niż świat, dalekowzroczni, z oczami przystosowanymi do patrzenia w światło, tak jak inteligentny, poważny chrześcijanin. Przeto, jako chrześcijanie, symbolicznie wstępujemy na wyższy poziom przez staranne studiowanie i korzystanie ze Starego i Nowego Testamentu (skrzydeł), gdyż one objawiają Boskie prawdy, opatrzność i stanowią skuteczną pomoc oraz ochronę (2Moj. 19:4; Jer. 49:22). Tak więc bezpieczeństwo Jego ludu jest zapewnione Słowem i opatrznościami Pańskimi (Ps. 91:4; zobacz komentarze Manny na 17 października).

      Ponadto orzeł kryje w sobie pojęcie reprezentowania Jehowy, szczególnie w Jego Słowie, Starym i Nowym Testamencie (5Moj. 32:9-12); reprezentuje też Chrystusa i lud Boży jako ostro-wzrocznych oraz Biblię jako Prawdę Mądrości Bożej (Mat. 24:28; Łuk. 17:37; Obj. 4:7; 12:14).

Pokarm powinien być atrakcyjny

      „A on im rzekł: Gdzie będzie ścierw [padlina, pożywienie], tam się zgromadzą i orły” (Mat. 24:28; Łuk. 17:37).

     Treścią tej lekcji jest, że w owym dniu, w którym Pan zgromadzi swój lud z czterech wiatrów nieba – z każdej części Kościoła – i pociągnie go tak jak orły są przyciągane przez pokarm dostrzegany z wielką przenikliwością i pożądany z dużym apetytem; i że Pan we właściwym czasie dostarczy odpowiedniego pokarmu, a Jego wierny lud rozpozna go i będzie do niego zgromadzany – gotowy i godny, aby był „wzięty, a drugi zostawiony” (Łuk. 17:34).

      Pokarm „teraźniejszej prawdy” (ciało lub padlina wg Mat. 24:28), obecnie dostarczony przez naszego Pana oraz zgromadzenie Jego ludu przez prawdę i do prawdy, , dokładnie odpowiadają opisowi tego proroctwa (Łuk. 17: 34-26). l Obecne powołanie nie jest powołaniem z jednego młyna do drugiego młyna (młyn przedstawia szkołę teologiczną – patrz Komentarz Bereański) lub z jednego łóżka do drugiego łóżka tej samej wielkości (różne wyznania wiary). Nie jest ono zgromadzeniem przez jednego człowieka lub wielu ludzi, do siebie lub do nich, w nową denominację, lecz zgromadzeniem do Chrystusa, prawdziwego i jedynego Mistrza i Nauczyciela.

      Gdzie i kiedy istniało kiedykolwiek przedtem takie powszechne uznanie wszystkich tych, którzy uwierzyli w drogocenną krew Chrystusa i którzy poświęcili się Jemu, za jeden dom wiary, w którym wszyscy są braćmi, a jednym jedynym Prawodawcą Chrystus, bez względu na ludzkie kreda i dogmaty w odniesieniu do innych przedmiotów? Nigdy i nigdzie od czasów apostolskich tego nie było, o ile możemy to osądzić?

      Ponadto warto zauważyć, że wielkie zdolności ludzkie, krasomówstwo itd. w znacznej mierze były związane z innymi ruchami, ale nie z owym ruchem gromadzenia do Pana. Tutaj prawda, pokarm duchowy, której dostarcza Jezus jest całą siłą przyciągającą; ludzkie talenty w rozkwicie i oratorstwo mało znalazło miejsca dla popisu. Tego w tym ruchu Pańskim brakowało, lecz jest coś cenniejszego, mian. zgromadzeni i gromadzący schodzą się wspólnie, ponieważ pragną i łakną sprawiedliwości. Znajdują ją w zadowalającej porcji, w jaką sam Jezus ich zaopatruje. I każdy spożywa tyle z niej ile sam jest w stanie przyswoić.

      Ci, którzy nie żyją blisko Boga i Jezusa nie mogą znać ani ocenić tej nieograniczonej mocy w jaką Oni obaj zaopatrują na każdy czas potrzeby osoby poświęcone, które proszą w wierze i które pilnie poszukują i rozważają Słowo Boże, Ducha i opatrzności, oczekując na odpowiedź na ich modlitwy.

      „Izali nie wiesz? izaliś nie słyszał, że Bóg wieczny Pan, który stworzył granice ziemi, nie ustanie, ani się spracuje, i że nie może być dościgniona mądrość jego? Który daje spracowanemu siły, a tego, który nie ma żadnej siły, moc rozmnaża. Młódź [ze świata, która nie poszukuje siły Bożej] ustaje i omdlewa, a młodzieńcy [ci, których główną sprężyną jest napełnienie się wszelką siłą w jaką świat może zaopatrzyć] w młodości upadają: Ale którzy oczekują Pana nabywają nowej siły; podnoszą się piórami jako orły, bieżą [w niezawodnej sile jaką Bóg dostarcza] a nie spracują się [Gal. 6:9], chodzą [po ścieżkach sprawiedliwości, wskazywanych przez Boga – Ps. 23:3] a nie ustawają” (Izaj. 40:28-31).

      Jakież dziedzictwo jest dla nas przygotowane, dla czekających na Pana, nabywających nowej siły i wznoszących się jak orły! Zalecamy pieśń nr 85 jako hymn towarzyszący godłu.

BS ’92, 27.