Sztandar Biblijny nr 46 – 1991 – str. 30

ogarnął islam oddziaływujące na władców, arystokratów, intelektualistów i zwykłych muzułmanów. Pobudzał misyjną żarliwość, dzięki czemu ideały sufich zostały przeniesione do starych dalekich terytoriów islamskich. Po islamskich podbojach, zaniósł on także nauki islamskie do Indii, środkowej Afryki, środkowej i południowej Azji, a później do imperium Mongołów.

      Przy braku zdecydowanej kontroli nad okrucieństwami do których fanatyzm doprowadził sufich, naginano interpretację idźmy, gdy usiłowano zaprowadzić nowe zwyczaje. Powstały dziesiątki zakonów sufich; ponad siedemdziesiąt nadal prowadzi działalność. Niektóre zwyrodniałe formy sufizmu prowadziły do zażywania narkotyków, połykania ognia, magii, tańców derwiszy i zaklinania węży, lecz ogólnie mówiąc, sufizm ma licznych szczerych, gorliwych zwolenników. Z samej natury skrajnego mistycyzmu nieuchronnie wynika powstawanie przekonujących analogii, a zatem istnieją podobieństwa pomiędzy islamem i hinduizmem, a ostatnio wyłoniły się zachodnie kulty mistyczne.

      (5) W 1744 r. w Środkowej Azji został zapoczątkowany przez Mohammeda Ibn al Wahhaba reformacyjny ruch wahhabitów, walczący przeciwko sufizmowi i zepsuciu, polegający na przestrzeganiu prymitywnych wierzeń i praktyk Koranu. Zdobył on poparcie i siłę, gdy słownie i zbrojnie wystąpił przeciwko kompromisom. Opanował on Środkową i Wschodnią Azję i rzucił wyzwanie Imperium Otomańskiemu, gdy zawładnął silnymi ośrodkami irackimi i zapanował w Mekkce. Mimo że polityczne i militarne aspekty powstania ruchu wahhabitów zostały wkrótce bezlitośnie zdeprecjonowane, to niemniej jednak jego wpływy, zwłaszcza w Arabii Saudyjskiej, pozostały żywe w wielu arabskozorientowanych tradycyjnych formach opozycji do sufizmu.

BABIZM I BAHAIZM

      (6) Ruch babicki powstał w Persji w 1844 r. Z szyickich wierzeń w powrót ostatniego imama (Mahdiego, który zniknął około 873 r. ), celem ustanowienia pokoju i sprawiedliwości. Ruch ten został zapoczątkowany przez Mirzę Alego Muhammada z Sziraz. „Pozostający w ukryryciu” imam później miał rzekomo styczność ze swymi zwolennikami przez ludzkich pośredników określanych mianem „bab”. Odnosząc do siebie ten tytuł, Mirza Ali Muhammad nauczał, że imam komunikował się przez niego.

      Później Bab twierdził, że jest Mahdim i jego zwolennicy uznawali go za boską istotę w ciele. Nakazał by wszyscy władcy byli mu poddani poczynając od szaha jarskiego. Krótko potem w 1850 r. , wraz z dwudziestoma tysiącami zwolenników, został zabity podczas fali ostrych prześladowań ze strony szyickiej hierarchii i państwa. Doktryna Babiego utrzymuje, i tym się różni od islamskiej ortodoksji, że boska manifestacja i objawienie nie kończą się na Mahomecie i Koranie, chociaż jego nauki skłaniają się do żydowskich proroków i Jezusa.

      Bab mówił o spadkobiercy, którego Bóg objawi, związanym z mistyczną liczbą 19 z proroczej chronologii, co dało podstawę do wyniesienia Baha Allaha i powstania bahaizmu. Obecnie babizm ma niewielu zwolenników. Grób i świątynia Baba znajdują się na górze Karmel w Izraelu.

      (7) Mirza Husayn Ali (Baha Allah) zapoczątkował w latach pięćdziesiątych XIX w. w Persji bahaizm. Pochodzący ze szlachetnego rodu, zwolennik nauk Baba, został w 1853 r. uwięziony przez tych samych prześladowców, którzy doprowadzili do egzekucji Baba. Tam doszedł do przekonania, że jest tym, którego przepowiedział Bab.

      Gdy rosła sława Baha Allaha i liczba jego zwolenników, on nadal jako więzień został przeniesiony do Bagdadu, następnie w 1863 r. do Konstantynopola i wówczas w zgodzie z teorią Baba o dziewiętnastoletnim mistycznym cyklu (liczonym od roku 1844, kiedy został zapoczątkowany ruch babizmu), on ogłosił się jako „ten, którego miał objawić Bóg” i został nazwany przez swych zwolenników Baha Allah (wspaniałość Boża). W końcu on jak i jego (Baha) zwolennicy zostali uwięzieni w Akkce, gdzie umarł on w 1892 roku. Obecnie w Iranie szyici nadal prześladują zwolenników bahaizmu. Światowym centrum bahaizmu jest obecnie Hajfa, z grobowcem Baba w pobliżu. Wielkie centrum znajduje się także w pobliżu Chicago.

      Baha Allah pozostawił po sobie syna Abbasa Effendi, zwanego Abdul Baha (sługa Baha), jako przywódcę bahaitów i tłumacza swego posłannictwa. Podróżował on po Europie i Ameryce mając wykłady na temat światowego pokoju według zapatrywań bahaitów. Bahaici wierzą, że wszyscy założyciele ruchów religijnych są Bożymi posłańcami według wielkiego planu podniesienia ludzkości przez oświatę i krzewienie braterstwa między wszystkimi ludźmi. Oni dlatego byli zwolennikami zniesienia klas oraz religijnych i etnicznych uprzedzeń i podziałów. Nie uznają duchowieństwa ani obrzędów religijnych. Abdul, wnuk Baha, znany jako Shogi Effendi Rabbani (1896-1957) prowadził dalej tę pracę. Po jego śmierci ruchem kieruje dziewięcioosobowy zarząd wybierany przez dwudziestu siedmiu opiekunów, których wcześniej naznaczył Shogi Effendi.

      Bahaizm jest to ruch o światowym zasięgu posiadający lokalne i narodowe zgromadzenia. Wielka praca misyjna jest prowadzona przez jednostki i za pomocą programów oświatowych oraz publikacji wydawanych w przeszło 350 językach. Obecnie ruch ten daleko odszedł od islamskich źródeł, mimo, że łączy go z nimi rzekome wypełnienie się szyickiego proroctwa o Mahdim.

WYŻSZOŚĆ BIBLII NAD KORANEM

      Gdy uwzględnimy ignorancję, przesądy, okrucieństwo Arabów w czasach zanim pojawił się Mahomet, to przyznamy, że był on reformatorem, który rozbudził narodową i społeczną świadomość oraz niezwykłą nową i trwałą jedność swego narodu. On nadał wszystkim swym naukom to, co uważał za nietykalny autorytet, przez odwołanie się do Boskiej aprobaty.