ISLAM, MAHOMET I MUZUŁMANIE

(ciąg dalszy ze Sztandaru Biblijnego Nr 45)

Kalifowie z rodu Abbasydów

      Za panowania kalifów z rodu Abbasydów stolica została przeniesiona do Bagdadu. Armie skłonne do walk wewnętrznych, pod kierunkiem Omajjadów, szybko zostały przygotowane do obowiązków na licznych granicach. Przez dwieście lat podtrzymywano w całym imperium arabskim jeżyk i religie, po czym jeżyk perski stał się jeżykiem kultury. Domaganie się prawnego uzasadnienia dla rzeczywistych spadkobierców Mahometa było mocno podtrzymywane wobec opozycji szyitów i Sunna stanowiła podstawę, na której zbudowano kulturę Abbasydów.

      W dogodniejszych warunkach i w granicach ustalonych na mocy traktatów rósł handel i przemysł. Dla Bagdadu był to znakomity okres rozwoju umysłowego i materialnego bogactwa, który rozszerzał się na cały muzułmański świat. Kultury tak odmienne jak hiszpańska i indyjska zostały zrodzone w krzyżowaniu się idei, przez pełnych entuzjazmu, rozgorączkowanych uczonych, co wielce się przyczyniło do podniesienia na wysoki poziom ośrodków nauczania, zarządzania i debat.

      Europa w tym czasie przeżywała swój najciemniejszy okres. Święte Cesarstwo Rzymskie wykuwało sobie przyszłość miedzy papieżem a frankońskim królem. Europa – jeszcze nie ochłonęła po zniszczeniach dokonanych przez barbarzyńców, które pochłonęły Zachodnie Cesarstwo – spoglądała bojaźliwie na dwie groźne „łapy” islamu, wschód i zachód. Mimo to, wymieniono ambasadorów pomiędzy Bagdadem i cesarzem Karolem Wielkim, a chrześcijanom umożliwiono odwiedzanie Jerozolimy. Wiedza jaka przenikała do Europy doprowadziła do powstania nowych szkół oświeconych nowoczesną formą intelektualizmu, mieszającego się z ich religijnymi dogmatami, które zapoczątkowały powolny rozwój średniowiecznego scholastycznego nauczania.

      Jednakże gdy minął szczytowy okres islamskiej świetności, odżyły stare nienawiści. Wybuchły lokalne bunty, a ich przywódcy zdobyli pewną miarę niezależności. Bagdad popadł w stan bliski anarchii. Szyici zdobyli poparcie i zachwiała się dynastia Abbasydów. Egipt i Hiszpania przezwyciężyły swoją przeszłość prawie niezależnie. Palestyna stała się odrębnym przedmiotem sporu, gdy w 1099 roku europejscy krzyżowcy zajęli Jerozolimę i utrzymywali się w niej do momentu, gdy wielki islamski przywódca Saladyn zakończył ich okupacje w 1187r. Inwazja Mongołów.

      W 1220 roku mongolskie armie pod dowództwem Czyngis Chana rozpoczęły swoje historyczne pustoszenie