oznacza, że Pan nikomu silą jej nie będzie nakładał, lecz dla tych, którzy przyjmują właściwą postawą serca, drzwi tej zbrojowni będą otwarte i właściwa zbroja będzie dostarczona o stosownej porze. To oznacza, że muszą oni okazać swą lojalność i posłuszeństwo względem Wodza przez poszukiwanie tej zbroi i nałożenie jej.

      Ci, którzy w taki sposób nie podporządkują się słowom Wodza, nie otrzymają w tym czasie niezbędnej ochrony, i (jak oznajmia Apostoł w tym wersecie) nie będą mogli wytrwać w tym dniu złym. Wcześniej żołnierze krzyża nie mieli dostępu do tak wielkiej ilości zbroi i nie potrzebowali oni specjalnej zbroi, która jest dzisiaj tak potrzebna. Oni nie żyli w „tym dniu złym”. Kto teraz nie posiada właściwej zbroi, nie może być pewien, czy da odpór w obecnym czasie, czasie szczególnej próby i doświadczeń. Lecz ten kto nakłada zbroję Bożą, kto posiada owoce ducha, jak Apostoł Paweł zapewnia nas, nigdy nie upadnie. Gdy tak będzie postępował dane mu będzie hojne wejście do wiecznego Królestwa naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa.

      Wiele prób tego złego dnia już przeżyliśmy, i jak prorocy przepowiedzieli „Padnie po boku twym tysiąc, a dziesięć tysięcy po prawej stronie twojej” (Ps. 91:7). Odpadli oni od wiary, gdyż w wielu przypadkach nie byli prawdziwie duchowymi Izraelczykami, lecz jak Pan oświadcza przez proroka „Przeto, że ten lud przybliża się do mnie usty swymi, a czci mnie wargami swymi, a serce jego dalekie jest ode mnie . . . ” (Izaj. 29:13). Pan jako członków „swoich własnych” Króla pragnie tych, którzy w sercu są wobec Niego lojalni, lojalni względem wszystkich, którzy posiadają Jego ducha i lojalni względem sprawiedliwości i prawdy. Jeśli wstydzimy się Jego Słowa, to nie należymy do tych, których On obecnie poszukuje. Ci, którzy w Tysiącleciu mają współuczestniczyć z Nim w wielkim dziele wyzwolenia świata spod panowania grzechu i śmierci muszą być całkowicie lojalni w sercu – dogłębnie – a różne obecnie dopuszczone próby i doświadczenia wykażą stopień lojalności. Bądźmy zatem, drodzy braterstwo, lojalni i jeśli nawet nastąpi taka chwila, że nie będziemy zrozumiani przez naszych bliźnich i przyjaciół (dzieci tego świata) zaufajmy Panu. „Bojujmy on dobry bój wiary” przeciwko grzechowi, błędowi i samolubstwu, wewnątrz i na zewnątrz -a tak czyniąc uchwyćmy się żywota wiecznego.

 PYTANIA BIBLIJNE

      PYTANIE: W Ewangelii Mateusza 24:6 przeczytałem o „końcu”. Kiedy nastąpi ów koniec ? Także w tym rozdziale w wersetach Mat. 24:6, 21, 29, jest mowa o „trwożeniu się” i o „ucisku”. Czy te słowa odnoszą się do tego samego okresu?

      ODPOWIEDŹ: Słowo „koniec” (telos w języku greckim) w odniesieniu do jakiegoś okresu oznacza jeden lub któryś z trzech okresów żniwa. Tak więc, gdy Jezus mówi w wersecie 6 „jeszcze nie tu jest koniec”, odnosi się On do Żniwa wieku Ewangelii (które rozpoczęło się w 1874 r. ). Następnie w wersecie 14, gdy wymienia „koniec” również odnosi się do Żniwa wieku Ewangelii. Tak więc On nadmienia, że czas Żniwa nie nadejdzie, zanim nie będzie głoszona Ewangelia na całym świecie na świadectwo wszystkim narodom. Dawanie tego świadectwa zostało dokonane w 1861 roku, gdy Biblię przetłumaczono na ostatni język (chociaż nie dialekt) na ziemi i rozpowszechniono w narodzie, który się nim posługuje. Według sprawozdań, to właśnie w tym roku dokonały tego Towarzystwa Biblijne, które swą szeroką działalność rozpoczęły w 1804 roku na sposób Williama Cary’ego (po tym, gdy usłyszał o długiej wędrówce młodej walijki, panny Mary Jones, przepełnionej silnym pragnieniem zdobycia Biblii).

      Bardzo wyraźny przypadek słowa telos, „koniec” w znaczeniu żniwa (to znaczy Żniwa wieku Żydowskiego i Żniwa wieku Ewangelii) występuje w 1 Kor. 10:11 (końce wieków, według Diaglotta, NASB, Ud. ). W kontekście Apostoł Paweł mówi o pięciu przesiewaniach (wiersze 1Kor. 10: 6-10), które silnie zaznaczyły Żniwo wieku Żydowskiego i Żniwo wieku Ewangelii.

      Również w 1Kor. 15:24 „końcem” jest „Mały Okres”, który będzie Żniwem wieku Tysiąclecia. Wobec tego, gdziekolwiek występuje słowo telos, „koniec” jako okres czasu, odnosi się ono do jednego lub któregoś z pozostałych trzech żniw (gdyż żniwo jest końcem Wieku, jak mówi Jezus).

      W Ewangelii Mateusza 24:4-14 jest podana krótka historia całego wieku Ewangelii, zwłaszcza w odniesieniu do Izraela i Kościoła. Jezus posługuje się podobnym językiem w analogicznym opisie podanym w Ewangelii Łukasza 21:5-24 (gdzie przedstawia On ucisk przy końcu wieku żydowskiego). Tam Jezus również mówi o narodach powstających jeden przeciw drugiemu i o „wojnach i wieściach o wojnach”. Jednakże kontekst wskazuje, że odnosi się On do Żniwa żydowskiego, które skończyło się zniszczeniem Jerozolimy, jej świątyni i rozproszeniem Izraela.

      Następna kwestia, którą, jak sądzimy, powinniśmy