Sztandar Biblijny nr 44 – 1991 – str. 10

mimo to faktycznie nie doszło do walki (artykuł pisany w październiku 1990 r. ). Tym niemniej istnieje duże napięcie z uwagi na możliwość katastrofy, chociaż nikt nie wie jak powinno się postąpić. Sytuacja ma zabarwienie polityczne, handlowe i religijne. Wszyscy są ciekawi, co z tego wyniknie ?

      Pan obszerniej wyjaśnił (Łuk. 21:24) proroctwo Daniela, mówiąc o dobiegających końca „czasach pogan” u schyłku obecnego wieku. Jego naśladowcy, mając w ten sposób zwróconą uwagę na to proroctwo (Dań. 12: 7), odniosą naturalnie silne wrażenie z dwóch wielkich wizji zapisanych u Daniela, które przedstawiają historią ziemskich rządów aż do ich końca:

METALOWY OBRAZ Z 2 ROZDZIAŁU PROROCTWA DANIELA

      (1) Daniel 2:31-45: Wielki obraz, którego głowa ze złota przedstawiała imperium babilońskie, tors i ramiona ze srebra – królestwo medoperskie, brzuch i biodra z miedzi – imperium greckie, nogi z żelaza – imperium rzymskie, stopy z żelaza pomieszanego z gliną -współczesne podziały Europy.

      Rozmyślając o końcu obecnego wieku, końcu ludzkich systemów i o ustanowieniu królestwa Bożego, szczególnie Pańscy naśladowcy powinni zainteresować się opisem Daniela, w jaki sposób nowe królestwo zajmie miejsce obecnych instytucji. To właśnie w tym symbolicznym obrazie kamień (przedstawiający królestwo Boże) uderza w wizerunek ziemskich rządów pokazanych w jego stopach, „za dni tych królów”, przedstawiających współczesne chrześcijaństwo. Opis ukazuje całkowitą ruinę ziemskich rządów, które stają się „jako plewy na bojewisku w lecie” rozniesione przez wiatr tak, że nigdzie ich nie znaleziono (w. 35), podczas gdy kamień (symbolizujący królestwo Boże) powiększając się, napełnia całą ziemię. Oczywiście, taki obrazowy opis wystarcza, by czytelnik spodziewał się pewnego rodzaju straszliwej wojny u schyłku tego wieku, dokonującej zupełnego zniszczenia obecnych instytucji.

CZTERY BESTIE Z 7 ROZDZIAŁU PROROCTWA DANIELA

      (2) W następnej wizji zapisanej przez Daniela (rozdz. 7), te same ziemskie władze są przedstawione przez kolejne dzikie bestie: pierwszą jest lew (Babilon), drugą niedźwiedź (Medo-Persja), trzecią lampart (Grecja), czwartą straszny potwór (cesarstwo rzymskie), którego dziesięć rogów przedstawia dziesięć grup językowych aż po dzień dzisiejszy, co odpowiada dziesięciu palcom poprzednio opisywanego posągu. Tu ponownie, finał, koniec ziemskich rządów, jest przedstawiony tragicznie. Ktoś, podobny do Syna człowieczego obejmuje panowanie, bestia jest zabijana itp. , co przedstawia upadek obecnych instytucji przed inauguracją Królestwa, o które się modlimy: „Przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola twoja jako w niebie, tak i na ziemi”.

    Bez trudu można zauważyć, że wczesny Kościół – bez dokładnie sprecyzowanej informacji na temat czasu ustanowienia królestwa niebiańskiego – potrzebował Pańskiego ostrzeżenia, by nie myślał, że każda nowa wojna oznacza koniec wieku. Pan pragnął zwrócić uwagę Kościoła na inne wskazówki świadczące o końcu obecnego świata i początku nowej ery. Nie zamierzamy tu śledzić tego całego wielkiego proroctwa i wykazywać, że jego różne zarysy zostały wypełnione. (Dokonano tego w Wykładach Pisma Świętego, tom 4, rozdz. XII pt. „Walka Armagedonu”. ) Biblijny dowód już przedstawiliśmy, wykazując, że zbliżamy się do czasu owego wielkiego celu, że czasy pogan zakończyły się w 1914 roku i odtąd żyjemy w czasie wielkiego ucisku (Dań. 12:1; Mat. 24:21). Sprecyzowanie tego okresu nie jest zależne od „wojen i wieści o wojnach”, lecz jest dobrze udokumentowane przez różne zarysy biblijnych świadectw (które, mimo że się różnią, jako dowody są harmonijne).

      Chociaż „wojny i wieści i wojnach” nie są znakami, na które powinniśmy spoglądać jako wskazujące na koniec wieku, niemniej jednak Pismo Święte, jak wierzymy, daje do zrozumienia, że możemy oczekiwać powiązania wojen z przygotowaniami do nowej ery, gdy pewne znaki wskazują, że koniec tego wieku jest bliski.

      Jedna rzecz jest pewna: Świat nie jest przygotowany do uznania Jezusa za swego Króla. Cesarze, królowie, prezydenci, gubernatorzy, magnaci przemysłowi i finansowi oraz religijni nie są przygotowani do podporządkowania siebie i swoich stanowisk nowemu Królowi. Jak Jezus został odrzucony przez Żydów podczas pierwszego adwentu (ponieważ nie byli oni skłonni docenić celu i sposobu Jego przyjścia), tak będzie, na co wskazuje Pismo Święte, z nominalnym duchowym Izraelem – chrześcijaństwem – podczas drugiego adwentu. „A będzie wam. . . kamieniem obrażenia i opoką otrącenia obydwom domom Izraelskim” (Izaj. 8:14).

MALACHIASZ PISAŁ O TYM WIELKIM I STRASZNYM DNIU PAŃSKIM

      Proroctwo Malachiasza (rozdz. 4) daje do zrozumienia, że gdyby chrześcijaństwo miało właściwą postawę serca, to drugie przyjście Pańskie przebiegałoby w pokojowy sposób, a królestwa tego świata chętnie podporządkowałyby się Temu, który ma prawo do panowania – Temu, który dał swą własną bezgrzeszną krew za świat i którego panowanie jest zamierzone w celu błogosławienia i podniesienia ludzkości. Lecz to samo proroctwo wskazuje, że z powodu nieprzygotowania serca dla Pana, Jego przyjście nastąpi,