Sztandar Biblijny nr 1 – 1983 – str. 58
w Obietnicy związanej przysięgą opisanej w 1Moj. 22:15—18:
„Tedy zawołał Anioł Pański na Abrahama po wtóre z nieba mówiąc: Przez siebie samego przysiągłem, mówi Pan: Ponieważeś to uczynił, a nie sfolgowałeś synowi twemu, jedynemu twemu; Błogosławiąc błogosławić ci będę, a rozmnażając rozmnożę nasienie twoje, jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek, który jest na brzegu morskim; a odziedziczy nasienie twoje bramy nieprzyjaciół swoich. I błogosławione będą w nasieniu twojem wszystkie narody ziemi, dlatego, żeś usłuchał głosu mego”.
U Gal. 3:16 czytamy: „Nie mówi: I nasieniem jego, jako o wielu, ale jako o jednem: I nasieniu, twemu, które jest Chrystus”. Mowa tu o głównym nasieniu.
Abraham nie miał nasienia, potomstwa, gdy poczyniona mu została obietnica z 1Moj. 15:5. Być może, traktował swego sługę Eliezera jako dziedzica, przez którego Bóg ześle błogosławieństwa wypływające z przymierza, ale Bóg powiedział „nie”. Bóg rzekł: błogosławieństwa nie spłyną przez owego „damaszczeńskiego” sługę, lecz przez dziedzica, który wynijdzie z żywota Abrahamowego (w. 4).
Następnie Bóg obiecał Sarze w jej starości, iż urodzi syna (1Moj. 18:10). Sara była tym raczej rozbawiona, ponieważ nigdy nie spodziewała się, że będzie mieć potomstwo w tak późnym wieku. Śmiała się więc w sekrecie. To zaś spowodowało, że jej syn został nazwany Izaak, co oznacza śmiech. Przynosi on wielką radość, wielki śmiech radości dzięki nowinie Ewangelii głoszonej Kościołowi w Wieku Ewangelii i przyniesie ją całemu światu w czasach restytucji, w Wieku Tysiąclecia.
Aniołowie z Łuk. 2:10, 14 zwiastowali tę radosną nowinę zbawienia przez Jezusa, nowinę Ewangelii, ową dobrą nowinę przynoszącą wielką radość, która „będzie wszystkiemu ludowi”. Wielu nie daje temu wiary. W ciągu minionych lat przy różnych okazjach przeprowadzałem rozmowy z chrześcijanami, niektórzy z nich byli sługami Ewangelii (kiedy podróżuję, staram się zazwyczaj siadać przy jakimś pastorze i próbuję z nim rozmawiać). Przekonałem się, iż na ogół duchowni nie wierzą, że Ewangelia trafi do wszystkich ludzi. Głoszą oni, że Chrystus z łaski Boga skosztował śmierci za Kościół, ale nie propagują myśli, że Ewangelia będzie ostatecznie głoszona wszystkim, są zdania, iż Bóg nie skłoni wszystkich ludzi, by byli zbawieni i przyszli do znajomości Prawdy (1Tym. 2:4; 4:10). Powiadają oni „Ależ nie, Bóg nie doprowadzi do tego,
kol. 2
by wszyscy ludzie byli zbawieni. Zbawieni będą jedynie ci, którzy teraz stają się chrześcijanami”.
Ileż o Słowie Bożym muszą się jeszcze nauczyć duchowni! Ogólnie mówiąc, głoszą oni mając zamknięte oczy zrozumienia. Nie rozumieją. Ja też przez długi czas nie rozumiałem, nie chcę więc być wobec nich zbyt wymagającym. Nie rozumiałem do chwili, aż całkowicie poświęciłem się Bogu. A nawet potem, On utrzymywał mnie w oczekiwaniu, kiedy poszukiwałem Prawdy, a gdy, znalazłem, prawdziwie ją oceniłem. Zacząłem rozróżniać owe dwa zbawienia w wielkim Boskim Planie Wieków.
Tak więc u Gal. 3:8 czytamy: „A upatrzywszy to Pismo, iż z wiary [nie z powodu niewiedzy — nikt nie otrzyma zbawienia z powodu niewiedzy] Bóg usprawiedliwia pogan [narody], przedtem opowiedziało [Ewangelię — w języku greckim — dobrą nowinę, przynoszącą wielką radość, która będzie opowiadana wszystkim ludziom] Abrahamowi, iż w tobie — i nasieniu twoim — będą błogosławione wszystkie narody”. Cóż za wspaniałe, rozumne poselstwo Ewangelii!
Gdy zapytacie niektórych chrześcijan: „Kiedy zaczęto głosić Ewangelię”? to zapewne wam odpowiedzą „wtedy gdy aniołowie przynieśli tę dobrą nowinę o narodzinach Chrystusa”. Czytamy jednak tutaj, że głoszenie Ewangelii rozpoczęło się na długo przedtem, w czasach Abrahama, kiedy to Bóg zawarł z nim owe związane przysięgą Przymierze, w którym pokazane są dwie fazy Królestwa — w gwiazdach niebieskich i w piasku na brzegu morskim. Tak więc rozróżniamy nasienie gwiezdne i nasienie jako piasek.
POTWIERDZENIE OBIETNICY IZAAKOWI I JAKUBOWI
Bóg potwierdził to przymierze Izaakowi (1Moj. 26:4): „I rozmnożę nasienie twoje jako gwiazdy niebieskie, a dam nasieniu twemu wszystkie te krainy: A będą błogosławione w nasieniu twojem wszystkie narody ziemi”. Zauważcie, że Bóg nie wspomina tu nic o piasku na brzegu morskim, mówiąc jedynie o gwiazdach na niebie. W liście do Gal. 4:28 czytamy: „My tedy, bracia [Kościół Wieku Ewangelii], tak jako Izaak jesteśmy dziatkami [dziedzicami] obietnicy”. Tak więc jest rzeczą naturalną, że Bóg zwracając się do Izaaka położył nacisk na nasienie gwiezdne.
Bóg powiedział (1Moj. 28:14): ,,A będzie