SZTANDAR BIBLIJNY – NASZYM JEDYNYM SZTANDAREM

„Podnieście chorągiew do narodów” – Izajasz 62:10
Izajasz 8:20, Łukasz 11:28

„OFIARUJ BOGU CHWAŁĘ” (DZIĘKCZYNIENIE)

„Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry;
albowiem na wieki miłosierdzie jego” (Psalm 136:1).

      Niewdzięczność, jak się wydaje, jest jednym z najbardziej niewybaczalnych ze wszystkich grzechów i tak też zawsze była oceniana przez wszystkie narody. Wielki grecki prawodawca i mąż stanu, Likurg, napisał: „Nie ustanawiam, być może, żadnego prawa karzącego za niewdzięczność – to karanie pozostawiam bogom”. Według prawa Ateńczyków niewolnik, który po otrzymaniu wolności został następnie skazany za niewdzięczność wobec swego oswobodziciela, został z powrotem odesłany do niewoli. Ktoś napisał, „Wdzięczność, która wypływa z duszy jest najwspanialszym kwiatem, a serce człowieka nie zna niczego bardziej wonnego”. Wielu innych osławiło również tę wielką cnotę.

      Wdzięczność jest nie tylko kwiatem o pięknej woni, ale jest ona nierozerwalnie zrośnięta z każdym czystym i szlachetnym sercem. Przyjmując to kryterium jesteśmy zobowiązani do oświadczenia, że stosunkowo niewielu członków ludzkiej rodziny jest szlachetnych pod tym względem. Nawet wśród nowo powołanych z ludu Pańskiego stosunkowo niewielka liczba zdolna jest do głębokiej wdzięczności. To samo oświadczył święty Paweł, gdy powiedział iż wśród powołanych „niewiele – jest – zacnego rodu”, lecz głównie wywodzą się z „podłego rodu u świata” (1Kor. 1:26, 28). Przytoczone tu słowa określają, jakimi większość z nas była, gdy zostaliśmy powołani.

      Kto mógłby powiedzieć, że spośród tych, którzy przyjęli Boże zaproszenie do przybliżenia się do Niego, doświadczyli Jego przybliżania się do nich (Jakub 4:8) i otrzymali Jego
kol. 2
błogosławieństwa oraz Świętego Ducha Bożego – kto mógłby powiedzieć, że ci właśnie okażą się niewdzięczni? Kto może twierdzić, że łaska Boża nie będzie miała przeobrażającego wpływu na ich serca, jakkolwiek niewdzięcznymi mogliby być z natury, i że się nie zmienią dzięki łasce i wdzięczność nie będzie jednym z głównych elementów ich usposobienia?

      Wierzymy iż to jest prawdą i że w ten sposób lud Pański w znacznym stopniu może zmierzyć swój duchowy wzrost i rozwój. Jeśli dzieci Boże dostrzegą w sobie skłonność do narzekania nad swoim życiowym losem, ducha szemrania i narzekania przeciwko Panu, będzie to pewny znak, że są niewdzięczne, ponieważ wiemy że On jest wierny, a wiara mówi nam iż prawdą jest, że wszystkie doświadczenia w życiu na jakie Bóg dozwala współdziałają dla naszego dobra (Rzym. 8:28). Ktokolwiek posiada tę silną

poprzednia strona – następna strona