Sztandar Biblijny nr 36 – 1989 – str. 57
Żydowskie nadzieje i perspektywy. Łaska już powraca, i to jest widoczne w stopniowym usuwaniu ich zaślepienia oraz w ich stopniowym powracaniu do swojego kraju.
Przez ponad dziewiętnaście stuleci, Żyd nie był darzony laską w takim stopniu jak obecnie. Błogosławienie go dopiero się zaczęło. Wkrótce Boska łaska, w czasie właściwym dla Boga, spełni to wszystko, co wybranemu narodowi zostało przyrzeczone w drogocennych obietnicach Zakonu i proroków. Już teraz wielu Żydów zdaje sobie sprawę z urzeczywistnienia tej wielkiej prawdy i zachęcamy ich wszystkich do tego.
Na puszczy rozbrzmiewa głos i Żydzi, gdziekolwiek się znajdują, zaczynają słyszeć jego wezwanie (Mat. 3:2). Głos ten nie nawołuje, aby się stali chrześcijanami – aby się przyłączyli do jakiejkolwiek protestanckiej lub katolickiej sekty czy ugrupowania, ale aby pozostali Żydami, uznali swojego Mesjasza i, jako Żydzi, zdali sobie sprawę z ideałów i obietnic przedstawionych im przez Boga w Zakonie i proroctwach. Tych wszystkich, którzy właściwie zostali przez nie przygotowani, czeka wielkie błogosławieństwo, będące czymś więcej niż rekompensatą za smutki przeszłości. Ani mieczem, ani karabinem, ani za pomocą okrętów wojennych, samolotów, torped czy też bomb atomowych, ani za pomocą pieniądza i oddawaniem czci złotemu cielcowi finansów, ani wreszcie przez zaufanie w broń cielesną (1Kor. 10:4, 5), to wielkie błogosławieństwo nie zostanie osiągnięte, ale przez spoglądanie na Pana, od którego zależy ich pomoc (Ps. 27:1; 121; 124).
Duchowe imperium Mesjasza, które ma być założone, jest w trakcie procesu wiązania szatana. Ograniczy ono każde zło i podniesie sztandar dla narodów, błogosławiąc Izrael i w miejsce Starego Przymierza Zakonu (Jer. 31:31-34; 32:36-40; Ezech. 16:60-63) zawrze z nim Przymierze Nowe (nowy Zakon), nadzorowane przez lepszego Pośrednika, zdolniejszego od wielkiego Mojżesza (5 Moj. 18:15, 18, 19) i pod panowaniem większego Króla, mądrzejszego, od Salomona i bardziej umiłowanego przez Boga niż Dawid (Jer. 23:5, 6). To wielkie niebiańskie imperium ma być zaprowadzone w świecie w wielkim autorytecie. Poprzedzał je będzie czas ucisku, czas ziemskiego uciśnienia przedstawiony przez biblijne proroctwa jako straszny (Dan. 12:1; Jer. 25:29-33; Zach. 3:8, 9). Wiele znaków i proroctw chronologicznych wskazuje, że od 1914 roku żyjemy w czasie tego wielkiego ucisku.
Wielu naszych przyjaciół żydów i chrześcijan nurtuje niespokojna myśl: jeśli mają nastąpić te wydarzenia, jeśli Królestwo Mesjasza ma być ustanowione jak oczekiwali tego Żydzi, ale na poziomie duchowym, zamiast na ziemskim, i jeśli celem Boga jest użycie w przyszłości, jako przewodu błogosławienia pogańskiemu światu, tego obdarzonego w starożytności łaską narodu, to dlaczego zwlekał z tym tak długo? Oto odpowiedź: To jest właśnie tym co Pismo Święte określa jako tajemnicę – sprawa, której Bóg bezpośrednio nie wyjawił ani Abrahamowi, ani któremukolwiek z proroków. Pośrednio dał o tym do zrozumienia, mówiąc do Abrahama: „Rozmnożę nasienie twoje, jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek, który jest na brzegu morskim” (1Moj. 22:16-18). Lecz Abraham nie zrozumiał, i nie zrozumieli inni, że te dwie ilustracje nie dotyczyły tego samego narodu, lecz odnosiły się do dwóch różnych ludów izraelskich: niebiańskiego Izraela i ziemskiego Izraela. Gwiazdy przedstawiają Nasienie duchowe, a piasek na brzegu morskim – nasienie ziemskie.
Już wkrótce przywileje restytucji będą dostępne, najpierw dla Izraela, później dla wszystkich narodów, ludów, rodzin i języków, aby i one mogły skorzystać z tych samych wspaniałych postanowień Izraelskiego Przymierza Nowego i uczestniczyć we wszystkich błogosławieństwach Bożych udzielanych przez wielkiego Pośrednika Przymierza Nowego i Jego ziemskich pomocników (Ps. 72:11; 86:9; Izaj. 60:3-7; Zach. 8:23; Obj. 15:4). Wierzymy że przez Jego Słowo, przez syjonizm i przez inne czynniki Pan pobudza cielesny Izrael przygotowując go na przyjęcie wielkiego błogosławieństwa, które już wkrótce będzie u jego drzwi. Gdy Izrael w większej mierze doceni wypełnianie się wspaniałych obietnic związanych z jego ziemią obiecaną, to te natchnione obietnice ponownie przywiodą ich serca w modlitwie i błaganiu do Boga i poprowadzą nogi w pełnym szacunku, coraz większej reprezentatywnej liczby Żydów z powrotem do ich ziemi, do której Bóg obiecał ich przywieść. Od tej chwili, zgodnie z Boskim oświadczeniem, nie będą już z niej wykorzenieni (Am. 9:14, 15). Radujemy się ze sposobności, jakie mieliśmy, ożywiania syjonizmu, duchowego i ziemskiego, oba są bowiem ściśle związane ze zbawieniem ludzkości całego świata.
BS ’86, 79