wekslem a pieniędzmi. Przypuśćmy, że potrzebowaliśmy tysiąca dolarów, aby w dniu dzisiejszym prowadzić nasz interes, ale nie mieliśmy takiej sumy w gotówce. Przypuśćmy jednak, że przyjaciel, który miał te tysiąc dolarów, przesłał nam wiadomość: Ja będę żyrować twój weksel na sumę, jakiej potrzebujesz. Takie żyrowanie weksla byłoby równoznaczne z daniem nam pieniędzy, ponieważ bank przyjąłby ten weksel zamiast tysiąca dolarów. Tak nasz Pan nie daje nam restytucji, kiedy Mu się oddajemy. Zamiast tego On przypisuje. Oznacza to, że my dajemy weksel – obiecujemy Bogu, że oddamy swoje życie i to, co obecnie posiadamy i wszystkie nasze nadzieje jako członków upadłej rasy. Innymi słowy, rezygnujemy ze wszystkich naszych praw, aby naśladować postępowanie naszego Odkupiciela. Mówiąc w sposób przenośny, my wystawiamy na wszystko weksel, a nasz Pan żyruje go, nadaje mu wartość, której inaczej nie miałby. To jest przypisanie zasługi naszego Pana.

      Jednak to przypisanie nie zwalnia nas od niczego,
kol. 2
gdyż kiedy ofiarowaliśmy siebie w poświęceniu, zgodziliśmy się oddać wszystko, co posiadamy. Jeżeli stalibyśmy się niedbali w oddawaniu naszego życia, obowiązkiem naszego Pana Jezusa byłoby dopilnowanie czy wypełniamy to, na co zgodziliśmy się. Niektórzy nie oddają dobrowolnie swojego życia i dlatego są popychani przez opatrzność Boską do warunków, w których muszą cierpieć. Kiedy są umieszczeni w takim miejscu przez wielkiego Żyranta, Adwokata Kościoła (1Jana 2:1), ci naprawdę lojalni będą cierpieć i nie zaprą się Boga i Jego planu. Lecz ci nielojalni wycofają się z wypełniania swego przymierza i będą postępować wbrew łasce Bożej.

      Przypisanie zasługi ofiary naszego Odkupiciela przed jej zastosowaniem dla świata umożliwia nam oddanie naszego życia. Jest to najwspanialsza okazja jaką może mieć człowiek z upadłej rasy, gdy Pan przypisuje nam to, co uzdolni nas do stania się rzeczywiście Jego i osiągnięcia dziedzictwa Królestwa!
BS '86,57.

kol. 1

CUDA ŚNIEGU I GRADU

      „Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? albo skarby gradu widziałeśli?
Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny”. (Ijob 38:22, 23)

      W 38 rozdziale Księgi Ijoba, Jehowa stawia Ijobowi wiele pytań, dotyczących cudów dzieł stworzenia i praw natury, które On ustanowił, najpierw w odniesieniu do nieożywionego świata na ziemi (w. ijob 38:4-30), następnie niebiańskiego (w. Ijob 38:31-38) i ostatecznie ożywionych stworzeń niższych w naturze od człowieka (Ijob 39:1-3), przy czym ten ostatni rodzaj pytań jest kontynuowany w 39 rozdziale.

      W ten sposób Bóg zachęca do pełnej czci medytacji nad Jego majestatem i doskonałością oraz nad cudami i wspaniałością Jego zdumiewających twórczych dzieł, co się tyczy ziemi i jej fundamentu (w. 4), jej pomiarów (w. 5), wielkości (w. 18), prawa grawitacji i jej głównego prawa ciążenia (w. 6), działających, gdy aniołowie w triumfalnej radości ogłaszali Boskie dzieła (w. 7) oraz co się tyczy morza (w. 8, 11, 16), sklepienia ziemi (w. 9, 10), światła i ciemności (w. 12-15, 19-21, 24), śmierci (w. 17), śniegu, gradu, deszczu, rosy, mrozu,” lodu (w. 22, 23, 26-30), źródeł, potoków, powodzi, błyskawicy i grzmotu (w. 25).

      Także Bóg zachęca do pełnej czci medytacji nad cudami Jego zdumiewających dzieł stworzenia wchodzących w zakres nieożywionych tworów niebios, takich jak gwiazdozbiory (w. Ijob 38:31, 32) oraz gwiazdy i ich tory poza gwiazdozbiorami (w. Ijob 38:33) z chmurami i błyskawicami (w. Ijob 38:34, 35, 37, 38) i z prawami, które stanowią ich podstawę (w. 36); co również odnosi się do stworzonych przez Niego zwierząt (Ijob 39:1-3; 38:4-33).

      Gdy Ijob zastanowił się nad tymi wspaniałymi
kol. 2
dziełami Boga, to wszystkie one wywarły na nim wielkie wrażenie. Zrozumiał Boski zadziwiający majestat, wielkość i doskonałość w kontraście z własną małością i niedoskonałością (38:36-38; 42:1-6). Również, gdy my rozważamy o cudach Boskich dzieł na ziemi i w niebiosach, powinniśmy być podobnie usposobieni i pozostawać pod podobnym wrażeniem.

      Nasz werset szczególnie stawia pytanie odnoszące się do zbadania skarbów śniegu i gradu. Na pierwszy rzut oka ktoś mógłby pomyśleć, że w śniegu i gradzie nie ma szczególnych cech zasługujących na rozważenie. Ale Boskie cuda można znaleźć również w tych dziedzinach Jego pracy.

      W książce Creation (Stworzenie) omówiono siedem zasługujących na uwagę właściwości świata materii, mianowicie: harmonię, bezmiar, piękno, wspaniałość, porządek, cudowność i złożoność. W sferze pierwszej z nich, harmonii, istnieje wielka rozmaitość, czyli różnorodność (patrz strony 169 – 181). Cała materia dzieli się na trzy grupy: zwierzęcą, roślinną, i mineralną oraz na trzy stany: lotny, ciekły i krystaliczny. Lecz w obrębie tych grup i stanów występuje ogromna różnorodność rozmaitości, na każdym kroku manifestowanych.

      W grupie mineralnej znajdujemy wiele przemian z jednego stanu w drugi. I tak przez zastosowanie temperatury (podgrzanie) ciała krystaliczne mogą być stopione do stanu ciekłego a ciecze do stanu gazu lub pary, natomiast przez pozbawienie ciepła (ochłodzenie) gaz może być zamieniony w ciecz lub w ciało stałe.

poprzednia strona – następna strona