Sztandar Biblijny nr 29 – 1988 – str. 28
do życia (Mat. 7:14) jest otwarta w tym czasie, po drugie warunki panujące w czasie jej otwarcia będą całkiem odmienne (Izaj. 35:8, 9) od warunków wieku Ewangelii i, po trzecie, nie zaistniały jeszcze pewne wydarzenia, które mają nastąpić przed jej otwarciem, mianowicie skompletowanie wybrańców wieku Ewangelii, zakończenie czasu ucisku i ustanowienie Królestwa. Ta droga jest nieodzowna, po pierwsze, z powodu obietnicy Bożej (Izaj. 35:8); po wtóre okupu Chrystusa (Jan 12:32, 33; Rzym. 5:18, 19); po trzecie cierpień Kościoła (Izaj. 60:14, 15); po czwarte potrzeb świata (Rzym. 8:22).
Oświecenie, którego się na tej drodze dostępuje jest indoktrynacją Prawdy (Izaj. 29:18, 24; 35:5; Jan 1:9). Nauka ta jest zrozumiała (Izaj. 35:8; Jer. 31:34) i bogata (Izaj. 11:9; 35:7) w charakterze. Ta droga będzie prowadziła do sprawiedliwości, zniesie skutki przekleństwa (Izaj. 61:4) i przyniesie restytucję (Ezech. 36:35; Izaj. 35:1, 2). Towarzyszyć jej będą: zniszczenie wszystkich złych instytucji (Obj. 20:1-3; Psalm 72:9) i ustanowienie wszelkich dobrych instytucji sprzyjających naprawie ludzkości (Psalm 72:8). Grzech i błąd stopniowo zostaną zlikwidowane (Izaj. 25:7, 8); sprawiedliwość stopniowo będzie ustanawiana (Psalm 72:7; Izaj. 60:21) a Prawda wszędzie będzie wywyższona (Izaj. 11:9; 29:18, 24). Przekleństwo z jego brzemieniem zostanie usunięte z drogi (Rzym. 8:21). Smutek ustanie i będzie przywrócona radość (Izaj. 35:10), ustaną wojny i zapanuje powszechny pokój (Psalm 46:10; 72:7; Izaj. 2:4; 9:7). Natomiast grzesznicy, którzy są obecnie wywyższani będą poniżeni (Psalm 37:34-38), podczas gdy sprawiedliwi obecnie gnębieni i prześladowani zostaną wywyższeni (Psalm 72:7; Izaj. 60:14, 15). Fałszywi nauczyciele i fałszywe kościoły zostaną zniszczone (2Piotra 2:1; Obj. 2:20-23), a prawdziwi nauczyciele i prawdziwy Kościół ustanowiony (1Kor. 6:2, 3); złe narody zostaną zniszczone (Izaj. 60:12), a sprawiedliwe otrzymają pomoc (Gal. 3:8; Obj. 15:4); biednym nie będzie się dłużej pogardzać (Psalm 72:12-14; 107:41). Każdy będzie miał swoje własne mieszkanie i żaden dziedzic nikogo nie wywłaszczy (Izaj. 65:22; Mich. 4:4); nikt nie będzie pracował na próżno (Izaj. 65:23). Wszystkim zapewni się powodzenie we wszelkich przedsięwzięciach (Izaj. 60:17; 65:23). Nieprawość zostanie zniesiona (Psalm 107:42) i nastanie obfitość sprawiedliwości (Izaj. 61:11).
Teraz powiemy coś o podróżujących na tej drodze, którymi będą wszyscy ludzie (Psalm 98:3; Izaj. 40:5; Jan 1:9; 1Tym. 2:4). Ograniczoną podróż odbędą ci, którzy się nie zreformują, gdyż zostaną skazani na śmierć jako przeklęci grzesznicy przy końcu stu lat, albo jako ci, którzy nie dopełnili swoich dni dobrymi uczynkami – przy końcu tysiąca lat (Izaj. 65:20; 35:8; Jer. 31:29, 30; Ezech. 18:4, 20; Dz.Ap. 3:23; Obj. 20:7-9). Podróżujący tą drogą uczyć się będą Słowa Bożego (Izaj. 35:5), głosić Słowo Boże (Izaj. 35:6; Psalm 107:22) i praktykować je (Izaj. 35:6; Ezech. 36:25, 27). Celem tej
kol. 2
drogi będzie restytucja (Dz.Ap. 3:19-21; Rzym. 8:21; Izaj. 60:21; Psalm 72:6, 16). Zatem widzimy, że droga święta będzie najodpowiedniejszą drogą dla ludzkości. Po szczegóły odsyłamy do Boskiego Planu Wieków, rozdz. 11.
(24) Pośrednik Przymierza Nowego (Żyd. 9:13-23). Nowe Przymierze jest nowym porozumieniem pomiędzy Bogiem i cielesnym Izraelem, które zostanie zawarte na początku wieku Tysiąclecia (łuk G na naszym Wykresie) i, w ramach którego Bóg zamierza przyjąć z powrotem ludzkość do swojej łaski. Jego Pośrednikiem jest nie tylko Jezus, ale cały Chrystus, Głowa i Ciało (5Moj. 18:15, 18, 19; Izaj. 49:7, 8, por. z 2Kor. 6:2; Mal. 3:1; 2Kor. 3:6; Żyd. 9:13-23; 7:22; 8:5, 6; 12:18-24; 1Tym. 2:5; Łuk. 22:19, 20; 1Kor. 11:24, 25; 10:16, 17). Zadaniem Pośrednika jest zawarcie Nowego Przymierza i danie poręczenia (Jer. 31:31-34) oraz zawarcie umowy między Bogiem i cielesnym Izraelem, w celu błogosławienia całego świata. Obydwie strony nie ufają sobie i bez wspomnianych przesłanek nie weszłyby w związek przymierza.
Podczas wieku Ewangelii Jezus wraz z Kościołem wypracowali pieczęć przymierza; Jezus faktycznie dostarczył zupełnej zasługi przez ofiarowanie na śmierć swojego doskonałego ciała, życia, prawa do życia i związanych z nim praw życiowych – na które na rzecz Kościoła zostało nałożone embargo, aby Kościół mógł stać się ofiarą możliwą do przyjęcia przez Boga (1Piotra 2:5; Żyd. 13:15, 16) – które wcześniej nie mogą zostać zwolnione z tego embarga, aby zapieczętować Nowe Przymierze, aż Kościół zakończy swoją ofiarę. W wieku Ewangelii członkowie Kościoła służyli Nowemu Przymierzu (2Kor. 3:6), posuwali naprzód jego sprawą czterema sposobami: po pierwsze, kładli swoje życie w celu wytworzenia jego pieczęci; po wtóre, rozwijali charaktery, aby byli zdolni zarządzać w ramach zabezpieczeń owego Przymierza, gdy zacznie ono wchodzić w życie; po trzecie, udzielali pomocy swoim braciom, aby mogli czynić to samo; po czwarte, potępiali świat dla grzechu, sprawiedliwości i nadchodzącego sądu (Jan 16:8-11), przez co świat w pewnym sensie został lepiej przygotowany do zawarcia tego przymierza. Na początku wieku Tysiąclecia Pośrednik poręczy za świat Bogu przez danie Jemu zasługi swojej ofiary Czyniąc zadość Boskiej sprawiedliwości, obiecując karać nieposłusznych aż do ich naprawy i skazywać na śmierć niepoprawnych grzeszników. Ów Pośrednik będzie też światu ręczył za Boga udzielając stopniowo przez tysiąc lat (Izaj. 26:9; 2Piotra 3:8) swego ludzkiego prawa do życia wraz z jego prawami życiowymi posłusznym przez stopniowe podnoszenie ich z niedoskonałości do doskonałości. Zabezpieczenia przymierza zostaną dostosowane do potrzeb i możliwości człowieka. Znamiennym dziełem Pośrednika będzie zniszczenie tych nieposłusznych, którzy odrzuca błogosławieństwa przymierza. On także zniesie zły stan społeczny a na jego miejsce ustanowi dobry wiecznie trwający stan społeczny, ucząc ludzi żyć w zgodzie