mówiących: Halleluja! iż ujął królestwo Pan Bóg wszechmogący. Weselmy się i radujmy się, a dajmy mu chwałę, bo przyszło wesele Barankowe,
kol. 2
a małżonka jego nagotowała się” (Obj. 19:5-7).
BS ’86, 94.

kol. 1

TEORIA O UNIWERSALNYM ZBAWIENIU DO ŻYCIA
JEST NIEBIBLIJNA

      Postawiono następujące pytanie: czy Pismo Święte uczy o uniwersalnym odkupieniu, czy uniwersalnym zbawieniu, a może o nich obu? Jest to kwestia, którą można by wyrazić używając innych pojęć, a mimo to byłaby wyrażona poprawnie. Moglibyśmy powiedzieć, że Biblia uczy o uniwersalnym odkupieniu, w tym sensie, że odkupienie obejmuje wszystkich, a dodatkowo, iż stało się skuteczne w odniesieniu do wybranych wieku Ewangelii, rezultaty zaś śmierci Chrystusa okażą się we właściwym czasie (1Tym. 2:6) – w wieku Tysiąclecia – skuteczne w odniesieniu do wszystkich nie wybranych z rasy Adama (Rzym. 5:18, 19). Kiedy odkupienie okaże się skuteczne dla wszystkich, będzie to oznaczało uniwersalne odkupienie lub zbawienie od kary jaką była śmierć Adamowa. Bóg chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni od potępienia i do znajomości Prawdy przyszli (1Tym. 2:4). Oprócz sposobności skorzystania ze zbawienia jaką mieli wybrani wieku Ewangelii, każdy niewybrany z rasy Adama, otrzyma pełną, całkowitą, sposobność powrotu do tego wszystkiego, co zostało utracone (Mat. 18:11) i osiągnięcia życia wiecznego, zostanie tym samym wybawiony od potępienia w Adamie. Ale każdy człowiek może otrzymać życie wieczne tylko wtedy gdy okaże właściwą postawę i podejmie całkowitą współpracę. Istnieje Boskie Prawo, którego złamanie prowadzi do wyroku śmierci, tak jak w przypadku ojca Adama (1Kor. 15:21). Przekroczenie tego Prawa, przez kogokolwiek, kto został uwolniony od wyroku Adamowego i w pełni się odnowił oznaczać będzie ponowne skazanie takiej jednostki na śmierć. Biblia mówi o takim potęnieniu jako o wtórej śmierci i uczy, że niektórzy jej doświadczą (Obj. 20:14; 21:8).

      Pierwsza śmierć objęła wszystkich z powodu grzechu popełnionego przez jednego człowieka (Rzym. 5:12). Wtóra śmierć nie obejmie nikogo z wyjątkiem dobrowolnego, rozmyślnego grzechu popełnionego przez daną jednostkę (Żyd. 10:26-31; Jer. 31:29, 30), którego – jak uczy Biblia – niektórzy się dopuszczą. Taki grzech nie mógłby mieć miejsca, gdyby jednostka popełniająca go nie była wcześniej uwolniona od wyroku nałożonego na nią uprzednio z powodu ojca Adama – z pierwszego wyroku śmierci. Dlatego też, świat nie mógłby obecnie umrzeć wtórą śmiercią, ponieważ nie został on jeszcze uwolniony od pierwszej śmierci. Żaden człowiek nie może dwukrotnie być prawnie sądzony i skazany na śmierć za to samo przewinienie. Aby otrzymać drugi wyrok musi on wyjść
kol. 2
– w sposób rzeczywisty lub przypisany – spod działania pierwszego wyroku, a następnie dokonać jakiegoś drugiego przestępstwa. Świat został raz skazany – Adam i jego cała rasa w nim (1Kor. 15:22). Zanim przez zasługę Chrystusa ludzie nie zostaną uwolnieni spod tego potępienia, nie mogą być na nowo skazani.

WIELKI PRZYSZŁY DZIEŃ SĄDU ŚWIATA

      W związku z powyższym, Biblia oświadcza, że Bożym celem jest ustanowienie wielkiego dnia, tysiącletniego dnia, w którym Chrystus będzie sądził świat wystawiając go na próbę. Prawo przeprowadzenia tego sądu nad światem zapewnił nasz Pan Jezus swoją śmiercią (Jan 5:22, 27-29), skosztowawszy jej za Adama i całe jego potomstwo, które w nim zostało skazane (Żyd. 2:9). Śmierć naszego Pana, doskonałego człowieka, wystarcza aby całkowicie zrównoważyć wyrok wydany na pierwszego człowieka (1Jana 2:2). Tym samym otwarta jest droga, która prowadzi do wielkiego „czasu naprawienia”, o którym mówi Apostoł Piotr (Dz.Ap. 3:19-21).

      Nasz Pan Jezus stał się więc Odkupicielem, Nabywcą, Adama i całej jego rasy. Nie ukończył jeszcze całkowicie dzieła nabywania, bowiem zastosowanie zasługi Jego ofiary na rzecz świata nastąpi po Jego drugim adwencie, po skompletowaniu Kościoła. Gdy tylko akt nabycia wejdzie w życie, nastąpi unieważnienie grzechu popełnionego przez świat. Świat wówczas zostanie przekazany Chrystusowi, wolny od kary za pierwotny, czyli Adamowy grzech a każda jednostka otrzyma pełną sposobność próby – sądu, który określi jej prawdziwy charakter, prawdziwe intencje, prawdziwą postawę wobec dobra i zła, wobec Boga i wobec grzechu. Takie warunki będą najpierw oddziaływać na narody żyjące, a nastęnnie stopniowo obejmą tych, którzy będą wychodzić z grobów. Będzie to uniwersalne odkupienie, czyli wyzwolenie od wyroku śmierci Adamowej, uniwersalne wykupienie z Adamowej Śmierci – lecz nie będzie to uniwersalne wyzwolenie lub zbawienie do życia wiecznego, które będzie miało charakter warunkowy (Jan 6:53).

      Mówiąc o tym dniu wielkiej próby, lub dniu sądu świata, Apostoł Paweł powiada: Bóg „postanowił dzień [przyszły], w którym będzie sądził wszystek świat w sprawiedliwości przez męża, którego na to naznaczył” (Dz.Ap. 17:31). Chrystus będzie miał Kościół, swoje Ciało, swoją Oblubienicę, za pomocników

poprzednia strona – następna strona