INTERESUJĄCE PYTANIA I ODPOWIEDZI

WSTĄPIENIE ELIASZA DO NIEBA

      Pytanie: Czy Eliasz w wozie ognistym wstąpił do Boga?

      Odpowiedź: W 2Król. 2:11 czytamy: „oto wóz ognisty, i konie ogniste rozłączyły obydwóch [Eliasza i Elizeusza]. I wstąpił Eliasz w wichrze do nieba”. Jeśli dokładnie przebadamy powyższy werset Pisma Świętego, to okaże się, że przeciwnie do głoszonych powszechnie opinii, Eliasz nie wstąpił „do nieba” w wozie, lecz „w wichrze”. Wcale nie ma tu mowy o tym, że Eliasz znajdował się na wozie! Ognisty wóz i konie przejechały pomiędzy nimi, „rozłączyły obydwóch” i pomknęły dalej. Żadne z nich nie zabrało nigdzie ani Eliasza, ani Elizeusza.

      Oczywiście, niebo do którego zabrany był Eliasz w wichrze nie było miejscem zamieszkania Boga (które oczywiście znajduje się na Plejadach), Eliasz znalazł się raczej w atmosferze lub niebie otaczającym Ziemię, w powietrznym niebie. Hebrajskie słowo shamayim, przetłumaczone jako „niebo” w 2Król. 2:11, wielokrotnie występuje w Biblii i jest użyte w różnych znaczeniach. Poza innymi znaczeniami bardzo często oznacza atmosferę ziemską. Jeżeli chodzi o czyjekolwiek pójście do nieba, w którym mieszka Bóg, to wyraźnie nam Jezus powiedział w Ewangelii Jana 3:13, że nikt [co oznacza, że Eliasz również nie] nie wstąpił do nieba, tylko ten [Jezus], który zstąpił z nieba”. Podobnie, Dzieje Apostolskie 2:34 wyraźnie podają, że w dzień Zesłania Ducha Świętego Dawid „nie wstąpił do nieba”. Eliasz i Mojżesz nie byli w rzeczywistości obecni podczas przemienienia. Jest ono wyraźnie nazwane „widzeniem” (Mat. 17:1—9), a w widzeniach pojawiają się często osoby, których w rzeczywistości w nich nie ma, chociaż Jezus osobiście pojawił się w tym przemienieniu.

      Pismo Święte przypieczętowuje całą sprawę oświadczeniem, które jasno pokazuje, że jeszcze długie lata po swym doświadczeniu w wichrze, Eliasz nadal żył na ziemi, a nie w niebie, będącym siedzibą Boga. Z 2Kron. 21:11—15 jasno wynika, że „przyszło do niego [króla Jorama] pisanie od Eliasza [a więc Eliasz musiał nadal żyć w tym czasie na ziemi]”, potępiające króla za grzeszne postępowanie i mówiące o nadchodzącej karze Bożej. Przypadek tego samego rodzaju, co przeniesienie Eliasza do atmosfery ziemskiej, zdarzył się Filipowi, który został zabrany w czasie podróży z rzezańcem z Etiopii. Później znaleziono go w innym miejscu na ziemi (Dz.Ap. 8:39, 40).
BS ’85, 70.

kol. 2

ZGROMADZENIE SIĘ APOSTOŁÓW
OPISANE W ROZDZIALE 15 DZIEJÓW APOSTOLSKICH
NIE JEST PRECEDENSEM
UPOWAŻNIAJĄCYM DO POWOŁYWANIA CIAŁ RZĄDZĄCYCH ITP.

      Pytanie: Czy zwołanie konferencji apostolskiej opisane w  15 rozdziale Dziejów Apostolskich, na której podjęto decyzje w pewnych sprawach odnoszących się do całego Kościoła, daje obecnie ludowi Bożemu podstawę do posiadania ciał kierowniczych, rad, synodów itp., które podejmowałyby decyzje w sprawie doktryn i praktyk przeznaczonych dla wszystkich lokalnych zborów ludu Bożego?

      Odpowiedź: Niektórzy usiłują wykorzystać zwołanie zgromadzenia opisanego w 15 rozdziale jako upoważnienie do powoływania podobnych władz, ciał kierowniczych. I tak na przykład, wykorzystują to „Świadkowie Jehowy”, oświadczając: „15 rozdział Dziejów Apostolskich powiadamia nas, jak rozwiązano sprawę wymagań stawianych nawróconym poganom. Sprawa ta została przedstawiona Apostołom oraz starszym w Jeruzalem, którzy spełniali funkcję ciała kierowniczego … W naszych czasach ciało kierownicze … znajduje się w siedzibie światowej organizacji Świadków Jehowy” (Zjednoczonych w oddawaniu czci jedynemu prawdziwemu Bogu, str. 120, 121).

      Jednak Pismo Święte nie uprawnia nas do posiadania ciał kierowniczych w Kościele. Zgromadzenie Apostołów i starszych z 15 rozdziału Dziejów Apostolskich nie funkcjonowało jako ciało kierownicze Kościoła. Sprawy przedstawiano zgromadzeniu Jerozolimy, ponieważ tam byli Apostołowie — gdyż tylko Apostołowie mieli prawo „związywać” i „rozwiązywać” (Mat. 18:18) sprawy odnoszące się do całego Kościoła, sprawy związane z doktryną i praktyką. Obecnie nie ma oczywiście żadnych prawdziwych pełnomocników apostolskich. Żadne ciało składające się z przywódców nie ma prawa podejmować decyzji, które obowiązywałyby w całym Kościele.
P ’85, 46.

STANOWISKO KORNELIUSZA
PRZED WYDARZENIAMI PODANYMI W DZ. 10
NIE BYŁO TAKIE SAMO
JAK W SKOŃCZONYM OBRAZIE OBOZU EPIFANICZNEGO

      Pytanie: Czy w skończonym obrazie obozu stanowisko Korneliusza przed Bogiem, jakie zajmował nim przyszedł do niego Apostoł Piotr (co opisane jest w 10; 11 rozdziale Dziejów Apostolskich), który przyniósł mu „słowa” zbawienia, było takie samo czy inne niż stanowisko należących do Obozu Epifanicznego?

      Odpowiedź: Stanowisko Korneliusza jest zupełnie inne! Jak to wyraźnie wykazano w Ter. Pr. Nr 372, str. 2 tego numeru oraz we

poprzednia strona – następna strona